مایلید کمی برای محیط زیست انجام دهید؟ مصرف شیرینی ها، شیرینی ها، غذاهای سرخ شده و گوشت فرآوری شده را کاهش دهید. بر اساس مطالعه جدیدی که در این ماه منتشر شد، کاهش این غذاها در رژیم غذایی نه تنها برای سلامتی ما بلکه برای سیاره زمین نیز بهتر است.
خانواده‌های استرالیا و نیوزلند بیشتر از آنچه در دستورالعمل‌های رژیم غذایی توصیه می‌شود، غذاهای احتیاطی و ناسالم می‌خورند که در انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با مواد غذایی (GHGe) و سایر اثرات زیست‌محیطی نقش دارد.
سارا فوربس، متخصص تغذیه از دانشگاه استرالیای جنوبی (UniSA)، که رهبری بررسی 20 مطالعه در مورد اثرات زیست محیطی مصرف غذا در هر دو کشور را بر عهده داشت، می گوید این یافته ها نیاز به انتخاب های غذایی پایدارتر را برجسته می کند.
بر اساس گزارش دولت فدرال که در سال 2020 منتشر شد، استرالیا حدود 510 تن دی اکسید کربن منتشر کرده است که انتشارات مربوط به مواد غذایی 14.2 درصد از این کل را تشکیل می دهد. این گزارش نشان داد که یک استرالیایی به طور متوسط هر روز معادل 19.7 کیلوگرم دی اکسید کربن از طریق رژیم غذایی خود تولید می کند.
گزارش دیگری از سال 2017 نشان داد که زباله‌های غذایی تقریباً شش درصد از گازهای گلخانه‌ای استرالیا را تشکیل می‌دهند، با در نظر گرفتن آب، انرژی و آفت‌کش‌های مورد استفاده در تولید و بسته‌بندی مواد غذایی که به محل دفن زباله ختم می‌شود، جایی که با تجزیه متان بیشتری آزاد می‌کند.
به گفته محققان، برخلاف نیوزلند، دستورالعمل‌های غذایی فعلی استرالیا (ADG) اثرات زیست‌محیطی مواد غذایی را در نظر نمی‌گیرد و باید به‌روزرسانی شود.
ADG موجود مصرف روزانه غذاهای اصلی را هر روز توصیه می کند: میوه و سبزیجات، غلات، گوشت بدون چربی، ماهی، تخم مرغ، آجیل، دانه ها، حبوبات، شیر، پنیر، ماست و جایگزین.
تخمین زده می شود که این غذاهای اصلی بین 67 تا 73 درصد از کل GHG مربوط به مواد غذایی در استرالیا را تشکیل می دهند و گوشت، غلات و لبنیات بیشترین انتشار گازهای گلخانه ای را دارند. میوه ها و سبزیجات دو تا از کمترین میزان مشارکت هستند.
غذاهای غیر هسته ای یا «اختیاری» شامل نوشیدنی های شیرین شده با قند، الکل، قنادی و گوشت های فرآوری شده هستند که بین 27 تا 33 درصد از GHG مربوط به مواد غذایی را تشکیل می دهند. در حالی که درصد کمتر از انتشار مواد غذایی اصلی است، این واقعیت که استرالیایی ها مقادیر زیادی از غذاهای غنی از انرژی و مواد مغذی قابل اجتناب را مصرف می کنند، به محیط زیست کمک نمی کند.
در نیوزیلند، گوشت، غذاهای دریایی و تخم مرغ (35 درصد) بیشترین انتشار گازهای گلخانه ای را دارند و پس از آن غذاهای بسیار فرآوری شده مانند شیرینی و بستنی (34 درصد) قرار دارند.
مطالعات دیگر اثرات زیست محیطی استفاده از آب در تولید مواد غذایی را بررسی کردند.
آبیاری‌های استرالیایی سالانه هشت میلیون مگالیتر آب جذب می‌کنند تا محصولات کشاورزی کنند، اما اکثریت آن صادر می‌شود و انعکاس دقیق ردپای آب این کشور را دشوار می‌کند.
محققان در مطالعه خود 20 مقاله را که در دهه گذشته منتشر شده بود، با یافته های متفاوت ارزیابی کردند. علیرغم تفاوت ها، روندهای واضحی ظاهر شد.
فوربس می‌گوید: “غذاهای دلخواه زمین زراعی، کمبود آب و ردپای اکولوژیکی بالاتری دارند. گوشت همچنین گازهای گلخانه‌ای ساطع می‌کند، اگرچه میزان کمبود آب آن در مقایسه با محصولات لبنی، غلات، غلات، میوه‌ها و سبزیجات کمتر است.”
«زمان آن فرا رسیده است که با توجه به سیاره زمین و همچنین سلامتی خود، تأثیرات زیست محیطی نوع و مقدار غذایی که می خوریم را بهتر بپذیریم.
تا سال 2050، پیش بینی می شود که جمعیت جهان به 10 میلیارد نفر برسد. هیچ راهی وجود ندارد که بتوانیم این مقدار از مردم را تغذیه کنیم، مگر اینکه روش غذا خوردن و تولید غذا را تغییر دهیم.
در سراسر جهان، مصرف و تولید مواد غذایی یک چهارم از کل انتشار جهانی را تشکیل می دهد. نیمی از زمین های قابل سکونت جهان برای کشاورزی استفاده می شود که منجر به از بین رفتن 60 درصدی تنوع زیستی شده است. علاوه بر این، تخمین زده می شود که دو سوم آب شیرین جهان برای آبیاری استفاده می شود.