مقطع نوری از طریق مغز مگس. رنگ سبز نشان دهنده توزیع پروتئین ماتریکس خارج سلولی “Trol” است که توسط تمام سلول های گلیال پوششی تشکیل شده است. تقسیم بندی مغز به فضاهای واکنش مختلف مشخص می شود. اعتبار: WWU – Nicole Pogodalla und Christian Klämbt
نورون هایی که در مغز قرار دارند در یک الگوی پیچیده به هم متصل هستند و نقاط ارتباطی ویژه ای یعنی سیناپس ها را ایجاد می کنند. همه نورون ها به یک محیط ثابت برای عملکرد قابل اعتماد نیاز دارند. برای اطمینان از این امر، مغز توسط به اصطلاح سد خونی مغزی احاطه شده است. برای مثال تضمین می‌کند که تعادل مواد مغذی همیشه ثابت بماند و تأثیرات مضر به نورون‌ها نرسد. این در مورد همه حیوانات از جمله انسان صدق می کند. برای حشرات، تیمی به رهبری نیکول پوگودالا و پروفسور دکتر کریستین کلمبت از مؤسسه زیست شناسی عصبی و رفتاری در دانشگاه مونستر (آلمان) اکنون نشان داده اند که یک مانع دوم نیز در مغز وجود دارد. در اینجا سلول های گلیال نیز جداسازی فضایی بخش های عملکردی مختلف را تضمین می کنند که برای عملکرد قابل اعتماد سیستم عصبی ضروری است. این اثر در مجله معتبر آنلاین منتشر شد ارتباطات طبیعت.
تیم تحقیقاتی مغز حشرات را با استفاده از لارو مگس میوه (Drosophila melanogaster) به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار دادند و بر نقش سلول های گلیال تمرکز کردند. این سلول ها در مراحل اولیه به ایجاد شبکه عصبی صحیح کمک می کنند و سلول های گلیال بعدی نقش مهمی در کنترل انتقال سیگنال ها بین نورون ها ایفا می کنند. در همه بی مهرگان و همچنین در مهره داران اولیه، سلول های گلیال مرز بیرونی سیستم عصبی – سد خونی مغزی – را نیز مشخص می کنند.
در اعماق مغز مگس، تمام سیناپس ها در ناحیه خاصی به نام نوروپیل قرار دارند. نوروپیل با مجموعه کوچکی از سلول های گلیال اطراف که در کانون توجه نیکول پوگودالا قرار داشتند، از ناحیه حاوی اجسام سلولی نورون ها جدا می شود. او یک رویکرد آزمایشی جدید – تزریق رنگ به مغز لاروهای زنده – ایجاد کرد و آن را با آزمایش‌های فرسایشی خاص نوع سلولی ترکیب کرد تا نشان دهد که این سلول‌های گلیال در واقع یک مانع انتشار را تشکیل می‌دهند، یعنی توزیع مولکول‌ها را تنظیم می‌کنند.
از آنجایی که تمام موانع سلولی دیگر در بدن توسط سلول‌های پلاریزه‌ای که یک «بالا» و یک «پایین» دارند تشکیل می‌شوند، تیم تحقیقاتی در مرحله بعد قطبیت سلول‌های گلیال را بررسی کردند. با استفاده از تجزیه و تحلیل تصویر کانفوکال پیشرفته و همچنین کار میکروسکوپ الکترونی در ترکیب با ژنتیک مولکولی پیشرفته، محققان کشف کردند که سلول های گلیال پوشاننده در واقع قطبی شده اند. آنها نشان دادند که این پلاریزاسیون از نظر عملکردی مهم است، زیرا نقص در قطبیت هم منجر به تغییر شکل سلول می شود و هم باعث ایجاد فنوتیپ رفتاری قابل توجهی در لارو مگس می شود: حرکت لارو با سلول های گلیال معیوب یا غایب مختل می شود و سرعت خزیدن کاهش می یابد.
در مقاله حاضر، تیم تحقیقاتی همچنین اهمیت ماتریکس خارج سلولی – بافتی که بین سلول‌ها قرار دارد -، لیپیدهای غشایی و پروتئین‌های غشایی، و همچنین عملکرد اسکلت سلولی در تشکیل سلول‌های گلیال مانع تشکیل می‌دهند.
مقطع از طریق مغز لارو. به رنگ سبز نشان داده شده است که سلول های گلیال پوشاننده در این مطالعه توسط Nicole Pogodalla و همکاران مورد بررسی قرار گرفته است. آنها به طور کامل نوروپیل مرکزی را در بر می گیرند. تمام غشاهای عصبی با رنگ آبی و هسته سلول های گلیال به رنگ سرخابی مشخص شده اند. اعتبار: WWU – Nicole Pogodalla und Christian Klämbt
کشف سلول های گلیال جدید در مغز: پیامدهایی برای ترمیم مغز
Nicole Pogodalla و همکاران، Drosophila ßHeavy-Spectrin در گلیاهای پوششی پلاریزه که یک مانع انتشار در اطراف نوروپیل تشکیل می دهند، مورد نیاز است. ارتباطات طبیعت (2021). DOI: 10.1038/s41467-021-26462-x
ارائه شده توسط دانشگاه مونستر
نقل قول: محققان یک مانع انتشار در داخل مغز مگس را شناسایی کردند (2021، 5 نوامبر) در 6 نوامبر 2021 از https://medicalxpress.com/news/2021-11-diffusion-barrier-brain.html بازیابی شده است.
این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.