مکانیسم مغزی بالقوه زمینه ساز درد مزمن نوروپاتیک در افراد مبتلا به HIV

از آنجایی که پیشرفت های پزشکی به افراد مبتلا به HIV کمک می کند بیشتر زنده بمانند، نیاز روزافزونی برای درمان علائم مزمن آنها وجود دارد. یکی از شایع ترین آنها درد نوروپاتیک یا درد ناشی از آسیب به سیستم عصبی است.

پلی نوروپاتی حسی دیستال (DSP) شایع ترین مشکل عصبی در عفونت HIV است که 50 درصد از بیماران HIV را تحت تاثیر قرار می دهد. اکثر افراد مبتلا به DSP احساس بی حسی، گزگز، سوزش و گزگز را در دست ها یا پاهای خود توصیف می کنند که عملکرد روزانه را مختل می کند و می تواند منجر به بیکاری و افسردگی شود.

تحقیقات قبلی در مورد DSP بیشتر بر روی سیستم عصبی محیطی متمرکز شده است، اما آسیب عصبی نمی تواند به طور کامل تنوع گسترده در علائم DSP را توضیح دهد. محققان در دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو و دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو در عوض به مغز نگاه کردند تا ببینند چگونه ممکن است در درد بیماران نقش داشته باشد.

در یک مطالعه جدید، که به صورت آنلاین در 29 اکتبر 2021 در ارتباطات مغزی تیم تحقیقاتی الگوهای منحصربه‌فردی از فعالیت مغز را در بیماران HIV-DSP هنگامی که یک محرک دردناک را تجربه کردند، مشاهده کردند. در مقایسه با سایر بیماران مبتلا به HIV، بیماران مبتلا به DSP فعالیت بیشتری در اینسولای قدامی، ناحیه ای از مغز که در پیش بینی و پردازش احساسی درد نقش دارد، نشان دادند.

آلن سیمونز، نویسنده ارشد، دکترا، استاد روانپزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو و دانشمند پژوهشی در سیستم مراقبت های بهداشتی سن دیگو در امور کهنه سربازان، گفت: جزیره قدامی در تلاش است آینده را برای شما پیش بینی کند. این انتظارات را در مورد آنچه که قرار است برای شما بیفتد و اینکه چگونه احساس خواهید کرد، شکل می‌دهد.

شرکت کنندگان در این مطالعه در حالی که فعالیت مغز آنها با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) اندازه گیری می شد، محرک های حرارتی دردناکی را روی پاها یا دست های خود دریافت کردند. یک نشانه بصری به آنها اطلاع می دهد که چه زمانی یک محرک دردناک در حال آمدن است، و هنگامی که شروع شد، شمارش معکوس عددی نشان می دهد که این محرک چقدر بیشتر دوام می آورد. گرما به مدت شش یا 16 ثانیه در دمایی که شرکت کنندگان در آزمایش های قبلی به طور مشابه دردناک بودند، تحویل داده شد.

نویسنده اول، ایرینا استریگو، دکترای روانپزشکی، استاد روانپزشکی در دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو و زیست شناس محقق در سیستم مراقبت بهداشتی امور کهنه سربازان سانفرانسیسکو، فعالیت مغزی بیماران را در شروع آزمایش های درد کوتاه و طولانی مقایسه کرد. شدت محرک در هر دو مورد تفاوتی نداشت، اما زمانی که بیماران می‌دانستند که طولانی‌تر خواهد بود، اینسولای قدامی فعال‌تر شد. این افزایش فعالیت منزوی و کاهش تسکین درد نیز مختص کارآزمایی‌هایی بود که درد به اندام نوروپاتیک منتقل می‌شد.

سیمونز گفت: “این به شما امکان می دهد بدانید که یک جنبه کلیدی درد در نوروپاتی واکنش شما به این ایده است که درد ادامه خواهد داشت.” “اگر می دانید درد کوتاه خواهد بود، آن را مهار می کنید و جذب می کنید، اما به طور چشمگیری بر شما سنگینی نمی کند. از سوی دیگر، اگر یاد بگیرید که درد مداوم و اجتناب ناپذیر است، مغز شما به آن واکنش نشان می دهد و درد را درک می کند. به عنوان طاقت فرسا.”

سیمونز پیشنهاد می کند که مغز این بیماران به دلیل درد مکرر آنها مشروط شده است تا به طور فزاینده ای از نظر عاطفی تحت تأثیر آن قرار گیرد، و این تفاوت ها در نحوه درک آنها از درد و انتظار آشکار شدن آن به دلیل تبدیل شدن آن به یک تجربه مزمن کمک می کند.

این برای بیماران HIV-DSP به چه معناست؟ یافته دیگری در این مطالعه ممکن است به راه حلی اشاره کند. محققان الگوی متفاوتی را در قشر کمربندی قدامی بیماران یافتند، ناحیه ای از مغز که در تنظیم احساسات ذهنی ناخوشایند درد دخالت دارد. هرچه فعالیت سینگولاسیون آنها بیشتر بود، کمتر می گفتند که درد آنها در زندگی روزمره آنها اختلال ایجاد می کند. بنابراین کاهش فعالیت اینسولا قدامی یا افزایش فعالیت سینگولات ممکن است نتایج درد را برای بیماران HIV-DSP بهبود بخشد.

سیمونز می‌گوید: «وقتی سیگنال درد به مغز می‌رسد، اینسولا شروع به گفتن به شما می‌کند: «این طولانی و طاقت‌فرسا خواهد بود»، اما سینگولیت می‌تواند شماره‌گیر آن را پایین بیاورد. پزشکان ممکن است در نهایت از ابزارهای پیشرفته برای تعدیل فعالیت مغز در این مناطق استفاده کنند، اما در این بین، سیمونز می‌گوید که تنفس ساده و تمرین‌های ذهن آگاهی ممکن است کمک کند.

شاید حتی آگاهی بیشتر از اینکه احساسات و انتظارات شما بر تجربه درد شما تأثیر می گذارد، به افراد کمک کند تا این تنظیم کننده ها را در مغز خود درگیر کنند.»