محققان دریافتند که ALS ممکن است هم با سیستم ایمنی و هم با سیستم عصبی مرکزی مرتبط باشد

محققان Mount Sinai گزارش می دهند که سیستم ایمنی ممکن است نقش اساسی همراه با سیستم عصبی مرکزی در اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) ایفا کند که به عنوان “بیماری لو گریگ” نیز شناخته می شود. مطالعه آنها در 22 ژوئن منتشر شد طبیعت، می تواند پیامدهای مهمی برای تشخیص و درمان بیماری مخرب عصبی داشته باشد.

تاکنون، مطالعات ALS بر روی سیستم عصبی مرکزی متمرکز بوده است. اما تیم Mount Sinai هم اختلالات سیستم ایمنی و هم سیستم عصبی را در مدل‌های حیوانی و بیماران مبتلا به ALS4، یک شکل نوجوان و آهسته پیشرونده ALS، که در اثر جهش در ژن ایجاد می‌شود، گزارش کردند. SETX.

ما یاد گرفتیم که جهش در SETX لورا کامپیسی، دکترا، استادیار میکروبیولوژی در می گوید: باید در سیستم عصبی و ایمنی بیان شود تا اختلال حرکتی در موش ایجاد شود، و این اختلال در سیستم ایمنی تطبیقی ​​مشخصه ALS4 در موش ها و همچنین انسان است. دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا، و نویسنده ارشد این مطالعه با ایوان مارازی، Ph.D.، دانشیار میکروبیولوژی در Icahn Mount Sinai.

او اضافه می‌کند که شواهد بیشتری از درگیری سیستم ایمنی در غلظت بالای سلول‌های CD8 T – که معمولاً در تخریب تومورها و سلول‌های بدن که محل نگهداری پاتوژن‌ها هستند – در نخاع و خون محیطی موش‌های ALS4 نقش دارند، شناسایی شد. بیماران. آن افزایش جمعیت سلول های CD8 T، که به عنوان TEMRA (حافظه موثر تمایز یافته پایانی) شناخته می شود، با پیشرفت بیماری ALS4 ارتباط دارد.

ALS با مرگ تدریجی نورون‌های حرکتی مشخص می‌شود، که به‌شدت بر توانایی عملکردی بیماران از طرق مختلف، از جمله جلوگیری از حرکت دست‌ها و پاها، گفتار، بلع و در نهایت تنفس، تأثیر می‌گذارد. هیچ درمان یا درمانی برای ALS وجود ندارد. محققان تلاش‌های خود را در طول سال‌ها بر روی نورون‌ها متمرکز کرده‌اند، اگرچه مطالعات اخیر شواهدی از تعامل بین سیستم عصبی مرکزی و سیستم ایمنی نشان داده‌اند که مدت‌ها بخش‌های جداگانه‌ای در نظر گرفته می‌شدند.

مطالعه کوه سینا، با همکاری آلبرت لا اسپادا، نوروبیولوژیست، دکترا، از دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، یکی از اولین مواردی است که به بررسی این موضوع می پردازد که آیا سیستم ایمنی تطبیقی، که حفاظت بدن را به همان شکلی که هست می سازد یا خیر. در معرض پاتوژن های خارجی، می تواند با برخی از اشکال ALS مرتبط باشد.

دکتر کامپیسی توضیح می دهد: «نیاز زیادی برای درک اینکه آیا تخریب عصبی ناشی از اختلال عملکرد سیستم ایمنی بدن است یا خیر، وجود دارد.

برای مطالعه خود، محققان نمونه‌های موش و انسان را با فناوری‌های پیشرفته مانند سیتومتری جرمی و طیفی و توالی‌یابی تک سلولی تجزیه و تحلیل کردند. او خاطرنشان می‌کند: «یافته‌های ما مبنی بر اینکه علائم ایمنی عجیب و غریب اشکال مختلف ALS را متمایز می‌کند، می‌تواند برای طراحی درمان‌های «شخصی‌شده» متناسب با زیرگروه‌های خاص بیماران مهم باشد.

یک مزیت اضافه این است که سلول‌های CD8 T ناکارآمد مرتبط با ALS4 را می‌توان در خون محیطی تشخیص داد، که در مقایسه با مایع مغزی نخاعی که به یک روش تهاجمی برای جمع‌آوری نیاز دارد، به راحتی قابل دسترسی است. مشاهدات دیگری توسط تیم Mount Sinai – اینکه سلول‌های TEMRA CD8 T مرتبط با ALS4 از موش‌ها در برابر گلیوما، نوعی سرطان که در مغز رخ می‌دهد، محافظت می‌کند – راه را برای تحقیقات درمانی بیشتر در این زمینه باز می‌کند.

دکتر مارازی گفت: “کشف ما در مورد ارتباط بین سیستم ایمنی و سیستم عصبی مرکزی در بیماری ALS4 پیامدهای فوری برای سایر انواع ALS، سایر اختلالات عصبی و سرطان دارد.” کار ما علاوه بر ایجاد نفوذهای مهم در پاتوژنز ALS، بر کار پیشگامانه محققان کوه سینا در زمینه‌های علوم اعصاب و ایمونولوژی تأکید می‌کند.»