[ad_1]
دانشمندان در سالهای اخیر روشهایی را برای اندازهگیری سن بیولوژیکی با ردیابی تغییرات شیمیایی در DNA که به طور طبیعی با افزایش سن افراد اتفاق میافتد، اما در زمانهای مختلف در افراد مختلف رخ میدهد، ابداع کردهاند. این به اصطلاح «ساعتهای اپی ژنتیک» نشاندهنده بهتری برای پیشبینی طول عمر و سلامتی نسبت به سن تقویمی هستند.
در مطالعهای جدید، محققان دانشگاه ییل از یکی از این ساعتها با نام مناسب «GrimAge» برای طرح دو سؤال استفاده کردند: استرس مزمن چقدر این ساعت بیولوژیکی را تسریع میکند؟ و آیا راه هایی برای کاهش سرعت آن و افزایش طول عمر سالم وجود دارد؟
بر اساس یافته های آنها که در مجله منتشر شده است روانپزشکی ترجمه، استرس در واقع باعث میشود که ساعت زندگی سریعتر تیکک بزند – اما افراد میتوانند با تقویت تنظیم هیجانی و خودکنترلی خود به مدیریت اثرات کمک کنند.
راجیتا سینها، پروفسور روانپزشکی صندوق بنیاد در دانشگاه ییل، استاد علوم اعصاب و استاد مرکز مطالعات کودک ییل، و یکی از نویسندگان این مطالعه، دههها را صرف مطالعه استرس و راههای بیشمار و مخربی کرده است که باعث فرسایش ذهنی ما میشود. و سلامت جسمانی
سینها، که همچنین مدیر مرکز استرس میان رشته ای ییل است، گفت، برای مثال، استرس طولانی مدت، خطر بیماری قلبی، اعتیاد، اختلالات خلقی و اختلال استرس پس از سانحه را افزایش می دهد. می تواند بر متابولیسم تأثیر بگذارد و اختلالات مرتبط با چاقی مانند دیابت را تسریع کند. استرس همچنین توانایی ما را برای تنظیم احساسات و روشن فکر کردن کاهش می دهد.
تیمی از دانشگاه ییل به رهبری سینها و زاخاری هاروانک، ساکن دپارتمان روانپزشکی ییل، تصمیم گرفتند بررسی کنند که آیا استرس همچنین پیری را در جمعیت نسبتاً جوان و سالم تسریع میکند یا خیر. سایر نویسندگان مشترک شامل Ke Xu، دانشیار روانپزشکی، و نیا فوگلمن، دانشمند پژوهشی دانشیار روانپزشکی در ییل بودند.
برای مطالعه خود، آنها 444 فرد 19 تا 50 ساله را که نمونه های خونی را که برای ارزیابی تغییرات شیمیایی مرتبط با سن ثبت شده توسط GrimAge و همچنین سایر نشانگرهای سلامتی مورد استفاده قرار می دادند، ثبت نام کردند. شرکت کنندگان همچنین به سوالاتی پاسخ دادند که برای آشکار کردن سطوح استرس و تاب آوری روانی طراحی شده بودند.
حتی پس از در نظر گرفتن عوامل جمعیت شناختی و رفتاری مانند سیگار کشیدن، شاخص توده بدنی، نژاد و درآمد، محققان دریافتند افرادی که در معیارهای مربوط به استرس مزمن امتیاز بالایی کسب کردند، نشانگرهای پیری و تغییرات فیزیولوژیکی مانند افزایش مقاومت به انسولین را نشان دادند.
با این حال، استرس بر سلامت همه افراد به یک میزان تأثیر نمی گذارد. آزمودنیهایی که در دو معیار تابآوری روانشناختی – تنظیم هیجان و خودکنترلی – نمرات بالایی کسب کردند، به ترتیب نسبت به اثرات استرس بر افزایش سن و مقاومت به انسولین انعطافپذیرتر بودند. هاروانک میگوید: «این نتایج از این تصور رایج حمایت میکند که استرس باعث میشود ما سریعتر پیر شویم، اما آنها همچنین راه امیدوارکنندهای را برای به حداقل رساندن این پیامدهای نامطلوب استرس از طریق تقویت تنظیم هیجانی و خودکنترلی پیشنهاد میکنند.»
او گفت به عبارت دیگر، هر چه سوژه از نظر روانی انعطافپذیرتر باشد، احتمال زندگی طولانیتر و سالمتری نیز بیشتر میشود.
سینها گفت: «همه ما دوست داریم این احساس را داشته باشیم که برای سرنوشت خود اختیاری داریم. “بنابراین این نکته جالبی است که در ذهن مردم تقویت کنیم که باید روی سلامت روانی خود سرمایه گذاری کنیم.”
منبع داستان:
مواد ارائه شده توسط دانشگاه ییل. نوشته اصلی توسط بیل هاتاوی. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.
[ad_2]