خرید خانه؟ تحقیقات 55 ماده شیمیایی خطرناک در مصالح ساختمانی را شناسایی کرده است

دفعه بعد که یک خانه جدید خریداری می کنید، ممکن است چند هفته منتظر بمانید تا به خانه بروید.

بسیاری از مواد شیمیایی موجود در مصالح ساختمانی خانه – در رایحه فرش جدید، بوی گچی دیوارهای خشک تازه آویزان شده و کفپوش هایی که به تازگی بازسازی شده اند – ممکن است برای سلامتی شما عالی نباشند.

محققان دانشگاه میشیگان 55 ماده شیمیایی نگران کننده را که در دیوارها، کف، سقف و مبلمان خانه ها در سراسر ایالات متحده یافت می شود، از جمله برخی از آنها که غلظت آنها 1000 برابر بیشتر از حد توصیه شده است، شناسایی کرده اند.

در میان بدترین متخلفان، فرمالدئید بود که اغلب در مبلمان چوبی، کابینت های پایه و چوب، چوب پنبه و کفپوش بامبو وجود دارد. فرمالدئید یک ماده سرطان زا در نظر گرفته می شود و همچنین با سرطان خون مرتبط است.

محققان همچنین دریافتند که هیدروکسی آنیزول بوتیله (BHA)، یک آنتی اکسیدان موجود در کفپوش فرش، دارای محتوای واقعی 800 برابر بیشتر از مقدار توصیه شده است. و محتوای هگزامتیلن دی ایزوسیانات موجود در فرش هزاران بار بیشتر از حداکثر مقدار توصیه شده 0.2ppm بود. طبق گفته EPA، هگزامتیلن دی ایزوسیانات برای چشم ها، بینی و گلو بسیار تحریک کننده است و قرار گرفتن طولانی مدت در معرض هگزامتیلن دی ایزوسیانات ممکن است باعث مشکلات ریوی شود.

محققان می گویند امیدوارند این یافته ها اطلاعات عملی را در اختیار پزشکان و تولیدکنندگان قرار دهد تا محصولات پایدارتری تولید کنند و همچنین آگاهی مصرف کنندگان را افزایش دهد.

لی هوانگ، نویسنده اول این مطالعه گفت: “مردم بیش از 90 درصد از زمان خود در داخل ساختمان هستند و آن مواد شیمیایی موجود در مصالح ساختمانی را تنفس می کنند و لمس می کنند، بنابراین بسیار مهم است که بدانیم آیا مواد شیمیایی مضری وجود دارد که می تواند بر سلامت آنها تأثیر بگذارد.” متخصص تحقیقات در گروه علوم بهداشت محیطی در دانشکده بهداشت عمومی UM.

برای ارزیابی قرار گرفتن در معرض و خطرات احتمالی انسان، محققان بیش از 500 ترکیب منحصر به فرد شیمیایی-محصولات شیمیایی را از داده های ترکیب شیمیایی گزارش شده در پایگاه داده پروژه فاروس غربال کردند. سپس آنها از یک رویکرد ارزیابی ریسک برای تعیین میزان مواد شیمیایی مورد استفاده در محصولات ساختمانی، قرار گرفتن در معرض انسان و خطرات سرطانی و غیرسرطانی مرتبط با مواد شیمیایی استفاده کردند. در نهایت، آنها مواد شیمیایی را از بیشترین تا کمترین نگرانی بر اساس «نسبت محتوای خطر» فهرست کردند.

در حالی که محققان اذعان دارند که این مطالعه دارای محدودیت‌هایی است زیرا غربالگری با توان بالا که تعداد زیادی از ترکیبات را پوشش می‌دهد – برای مثال، میزان قرار گرفتن در معرض می‌تواند بسیار متفاوت باشد – آنها می‌گویند این مطالعه به وضوح نیاز به تحقیقات آینده در مورد مواجهه با مواد شیمیایی در مصالح ساختمانی و مواد ساختمانی را نشان می‌دهد. نیاز به مقررات بیشتر برای اطمینان از ایمنی مواد شیمیایی در محصولات به طور کلی و در محصولات ساختمانی به طور خاص.

اولیویه جولیت، نویسنده ارشد، استاد علوم بهداشت محیطی در دانشکده بهداشت عمومی UM، می گوید: «این نتایج نشان می دهد که تعداد قابل توجهی از ترکیبات شیمیایی-محصولات مورد استفاده در مصالح ساختمانی برای ساکنان انسان خطرآفرین است. “ما باید از شر برخی از این ترکیبات خلاص شویم که گاهی اوقات 1000 برابر بیش از حد هستند.”

ما معمولاً از 30000 مورد از این ترکیبات به صورت روزانه استفاده می‌کنیم، اما فقط برای 2000 مورد از آنها داده‌های مناسبی داریم. بنابراین حتی اگر بگوییم یک ماده شیمیایی باید به تدریج حذف شود، اغلب تصور کمی از آنچه برای جایگزینی آن استفاده می‌شود نداریم. آیا واقعا بهتر است یا می تواند بدتر باشد؟” او گفت. آنچه که مدل USEtox ما ارائه می‌کند ابزاری است که تولیدکنندگان را قادر می‌سازد تا جایگزین‌های مختلف را ارزیابی و بررسی کنند.

جولیت گفت که او نگران سطوح فرمالدئید در ساختمان‌ها است و علی‌رغم اثرات سرطان‌زای شناخته‌شده‌اش، حتی در سطوح پایین، به طور معمول استفاده می‌شود. او گفت که از آنجایی که این ماده بسیار فرار است، اجازه دادن به یک ساختمان جدید احتمالاً به کاهش غلظت آن کمک می کند.

هوانگ، که اهل چین است، گفت که ایالات متحده از نظر مقررات و آگاهی مصرف کنندگان از خطرات برخی مواد شیمیایی در مصالح ساختمانی از سایر کشورها عقب است.

او گفت: “در چین، ما از این مواد شیمیایی مضر بسیار آگاه هستیم.” هنگامی که آنها خانه ای می خرند، مردم سه یا چهار ماه منتظر می مانند تا خانه را نقل مکان کنند. در ایالات متحده، مردم به آن اهمیت نمی دهند و در واقع مقررات کمتری در ایالات متحده نسبت به اروپا وجود دارد.”

این تحقیق با همکاری نزدیک با دانشگاه فنی دانمارک و سازمان ملل متحد انجام شد و بخشی از پروژه “بهترین شیوه های جهانی در مورد مسائل نگران کننده سیاست شیمیایی نوظهور” تحت نظر سازمان ملل است.