از آنجایی که شامل احتراق ناکارآمد چوب، برگ و خاک است، دود آتش سوزی حاوی تعداد زیادی مواد شیمیایی است. پل ونبرگ، شیمیدان جو در موسسه فناوری کالیفرنیا، می گوید: از بسیاری جهات، تنفس دود آتش سوزی شبیه به کشیدن سیگارهای بدون فیلتر است.
یکی از چیزهایی که احتمالا با هوای مضر شهری و دود آتش سوزی در آن تنفس می کنید، دی اکسید نیتروژن (NO2) است، گاز مضری که همچنین می تواند با سایر ترکیبات موجود در هوا واکنش داده و آلاینده های ثانویه مانند ازن تولید کند. سپس، ذرات ریز موجود در آلودگی و دود وجود دارد: ذرات بزرگتر، به نام PM10، و ذرات ریزتر، PM2.5. همه این ترکیبات بر سلامت روان تأثیر منفی می گذارند.
برای مثال، مطالعه‌ای که امسال در JAMA منتشر شد، نشان داد که در سراسر ایالات متحده، هرچه افراد بیشتری در معرض ازن قرار گیرند، خطر ابتلا به افسردگی در آنها بیشتر می‌شود. در همین حال، یک مطالعه بریتانیایی نشان داد افرادی که به طور معمول هوایی با سطوح PM2.5 حداقل 10.6 میکروگرم بر متر مکعب تنفس می کنند، 15 درصد بیشتر از افرادی که در مناطقی با کمتر از 9.3 میکروگرم آن آلاینده در هر متر مکعب زندگی می کنند، در معرض خطر افسردگی هستند. . برای در نظر گرفتن این اعداد، در طی مه آتش‌سوزی اخیر کانادا، هوای شهر نیویورک در 7 ژوئن دارای سطوح PM2.5 196 میکروگرم بر متر مکعب بود.
ممکن است، حتی به احتمال زیاد، یک پاسخ دوز وجود داشته باشد، با قرار گرفتن طولانی تر در معرض آلودگی هوا، شانس افسردگی را افزایش می دهد. جان یونیدیس، اپیدمیولوژیست دانشگاه استنفورد می گوید، حتی قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا حاد و کوتاه مدت ممکن است مضر باشد.
در مورد اضطراب، یک مطالعه اخیر در چین نشان داد که جوانانی که در مناطقی با بالاترین آلودگی ذرات ریز زندگی می‌کنند، 29 درصد بیشتر از افرادی که در تمیزترین مکان‌ها زندگی می‌کنند، در معرض خطر اضطراب هستند. در مقایسه، بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، سال اول همه‌گیری باعث افزایش سطح اضطراب در سراسر جهان به میزان 25 درصد شد.
در همین حال، تحقیقاتی که اخیراً در کالیفرنیا انجام شد نشان داد که ازن احتمال اختلال دوقطبی، آسیب رساندن به خود و خودکشی را افزایش می‌دهد، در حالی که یک مطالعه دانمارکی سطوح بالای NO2 در هوا را با اسکیزوفرنی مرتبط دانست.
سلامت روان، انجمن های رفتاری
به نظر می رسد که با کاهش شدید کیفیت هوا، مشکلات روانی کمتر شدید نیز افزایش می یابد. به عنوان مثال، کودکان پیش دبستانی تمایل به رفتار بدتری دارند: طبق یک مطالعه، آنها ممکن است سریعتر قوانین را زیر پا بگذارند یا پرخاشگرانه رفتار کنند. ممکن است برخورد با همسالان بزرگسال شما نیز سخت تر باشد. یک متاآنالیز در سال 2020 از بسیاری از مطالعات نشان داد که آلودگی هوا همراه با رفتارهای غیراخلاقی مانند عدم صداقت و تقلب در آزمایشات است.
مسلماً، چنین مطالعاتی به جای نشان دادن تأثیر ثابت شده، اغلب به ارتباط متکی هستند، و تأیید اینکه آلودگی هوا علت واقعی همه این مشکلات سلامت روان است، دشوار است. به طور معمول، دانشمندان داده های مربوط به آلودگی هوا را از مناطق مختلف دریافت می کنند و آن را با تعداد ساکنان محلی که دچار افسردگی یا اضطراب می شوند، مطابقت می دهند. در حالی که آنها سعی می کنند تعدادی از متغیرها را کنترل کنند که می تواند نتایج را منحرف کند – مانند این واقعیت که فقر اغلب به معنای زندگی در مناطق آلوده و خطر بیشتر افسردگی است – نمی توانند هر یک از عوامل ممکن را که ممکن است وضعیت را تار کند کنترل کنند. تصویر
«اجرای یک کارآزمایی کنترل تصادفی غیراخلاقی است. ما نمی توانیم افراد را به طور تصادفی به تنفس هوای آلوده و تنفس هوای سالم تر تقسیم کنیم. بنابراین، ما عمدتاً به شواهد مشاهده‌ای در این مورد تکیه می‌کنیم.»
با این حال دلایل خوبی وجود دارد که باور کنیم در واقع هوای کثیف است که باعث مشکلات سلامت روان می شود. باکولیس می‌گوید: «ما مکانیسم‌های بیولوژیکی قابل قبولی داریم که در مطالعات تجربی روی حیوانات آزمایش شده‌اند.» دو مکانیسم از این قبیل عبارتند از التهاب و استرس اکسیداتیو، آسیب به سلول ها و DNA توسط مولکول هایی به نام رادیکال های آزاد. به گفته دیوید آیزنمن، محقق بهداشت عمومی در UCLA، “زندگی در محیطی پر از دود بر روی شیمی مغز تاثیر می گذارد.”
آلاینده‌های هوا یا از طریق ریه‌ها به مغز شما می‌رسند، جایی که ممکن است توسط خون جذب شوند و از سد خونی مغزی عبور کنند، یا حتی مستقیم‌تر از طریق اپیتلیوم بویایی، بافتی که در داخل بینی به شما کمک می‌کند بویید. وقتی چنین مولکولی وجود دارد، می تواند آسیب جدی وارد کند. برای مثال، مطالعات روی موش‌ها نشان می‌دهد که استرس اکسیداتیو ناشی از ازن، نورون‌های مغزی را که معمولاً دوپامین تولید می‌کنند، از بین می‌برد، یک انتقال‌دهنده عصبی که در انگیزش و نحوه واکنش ما به پاداش‌ها نقش دارد و اغلب به آن «مولکول لذت» می‌گویند. (مطالعات روی حیوانات اغلب این اثر را در انسان بازتولید نمی کنند.) تحقیقات دیگر نشان می دهد که سلول های خاصی در مغز ممکن است به آلاینده ها حمله کنند و پاسخ ایمنی از نوعی را ایجاد کنند که با افسردگی مرتبط است.
تاثیر آلودگی بر پاسخ استرس بدن
به نظر می رسد آلودگی هوا نیز بر پاسخ به استرس تأثیر می گذارد. هنگامی که محققان کانادایی موش‌های آزمایشگاهی را وادار کردند که ازن تنفس کنند، متوجه شدند که این ماده نه تنها بدن حیوانات را با هورمون‌های استرس پر می‌کند، بلکه حتی بیان ژن‌های استرس را در مغز آنها تغییر می‌دهد – اساساً ژن‌های استرس را مانند یک کلید روشنایی روشن می‌کند. البته موش‌ها انسان نیستند، اما یک مطالعه در سال 2022 نشان می‌دهد که هوای کثیف نحوه واکنش انسان به استرس را نیز تغییر می‌دهد. ده ها مرد ساکن برلین مجبور بودند محاسبات ریاضی پیچیده ای را در مقابل هیئت داوران بسیار حساس انجام دهند (همه اینها برای ایجاد استرس انجام شد)، در حالی که سایر محققان تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی روی مغز آنها انجام دادند. دانشمندان دریافتند که مغز مردانی که در مناطق آلوده‌تر با ذرات PM2.5 زندگی می‌کنند، در پاسخ به استرس در مقایسه با مغز افرادی که خوش شانس هستند که در نقاط تمیزتر شهر زندگی می‌کنند، متفاوت عمل می‌کند.
البته، آلودگی هوا، و بویژه مه آتش‌سوزی، می‌تواند بر سلامت روانی ما نیز در سطح کاملاً فکری تأثیر بگذارد: وقتی می‌دانید که سیاره در حال سوختن است، احساس شادی به سادگی دشوار است. روانشناسان از اضطراب آب و هوا یا چیزی که آن را سولاستالژی می نامند صحبت می کنند – ناراحتی ناشی از دیدن تغییر منفی محیط طبیعی. در حال حاضر حدود 69 درصد از آمریکایی ها نگران آب و هوا هستند. میزان کسانی که خود را «بسیار نگران» توصیف می کنند، 29 درصد است.
کارشناسان می گویند خبر خوب این است که راه هایی برای محافظت از خود در برابر اثرات مخرب مغز آلودگی هوا وجود دارد، به خصوص اگر به طور موقت توسط دود آتش سوزی افزایش یابد.
ونبرگ می گوید: «در صورت امکان در داخل خانه بمانید و از فیلترهای هوا استفاده کنید. خبر بد این است که برخی از مدل‌های تغییرات آب و هوایی پیش‌بینی می‌کنند که سطح آلودگی PM2.5 ناشی از آتش‌سوزی‌های جنگلی ممکن است تا سال 2100 دو برابر شود.
کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که گرم شدن جهان، آتش‌سوزی‌های بیشتری را به همراه خواهد داشت، آسمان‌های نارنجی بیشتری شهرهای ما را فرا می‌گیرد و احتمالاً مشکلات سلامت روانی بیشتری را به همراه خواهد داشت. به همین دلیل است که ونبرگ می‌گوید که اگر می‌خواهیم بار سلامت روان ناشی از آلودگی هوای آتش‌سوزی را کاهش دهیم، باید تلاش‌های خود را روی یک هدف متمرکز کنیم: «بیش از همه، مبارزه با تغییرات آب و هوایی».