حساسیت به شیمی درمانی ممکن است درمان بیماران مبتلا به سرطان معده را هدایت کند

مطالعه‌ای که توسط دانشمندان مرکز جامع سرطان رازول پارک انجام شد نشان می‌دهد که شیمی‌درمانی پس از جراحی برای آدنوکارسینوم معده به طور قابل‌توجهی با بقای طولانی‌تر در بیماران مبتلا به بیماری‌های شیمیایی مرتبط است، اما در بیمارانی که بیماری‌های بسیار حساس یا مقاوم به درمان دارند، ارتباط قابل توجهی ندارد. این یافته ها که اخیرا در مجله منتشر شده است شبکه JAMA باز است، نشان می دهد که ارزیابی اینکه چگونه به نظر می رسد یک تومور به درمان با شیمی درمانی قبل از جراحی پاسخ می دهد می تواند برای تصمیم گیری در مورد شیمی درمانی بعد از عمل استفاده شود و در نتیجه درمان بیماران مبتلا به این نوع سرطان معده را شخصی سازی کند.

لی دنگ، نویسنده اول، پزشک متخصص هماتولوژی و انکولوژی در پارک رازول می‌گوید: بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان معده که واجد شرایط برداشتن جراحی یا برداشتن بافت معده هستند، قبل و بعد از جراحی شیمی‌درمانی می‌شوند تا شانس بقای خود را به حداکثر برسانند. . با این حال، بیماران به شیمی درمانی به یک اندازه پاسخ نمی دهند. برخی از بیماران در زمان جراحی هیچ سلول سرطانی نخواهند داشت یا متوجه می شوند که تومور آنها کوچک شده است، در حالی که ممکن است به دیگران گفته شود که اندازه تومور آنها به همان اندازه باقی مانده یا حتی بزرگتر شده است. “

برای درک بهتر این پاسخ‌های مختلف به شیمی‌درمانی و در نهایت تعیین اینکه آیا پاسخ بیمار به شیمی‌درمانی قبل از جراحی می‌تواند اطلاعات کافی برای تصمیم‌گیری‌های درمانی پس از جراحی ارائه دهد یا خیر، محققان داده‌های 2382 بیمار مبتلا به آدنوکارسینوم معده در مرحله بالینی 2 یا مرحله 3 را بررسی کردند. شیمی درمانی قبل از عمل و رزکسیون با هدف درمانی – به استثنای پرتودرمانی. داده‌ها از پایگاه ملی سرطان، که بیش از 70 درصد آدنوکارسینوم‌های تازه تشخیص داده شده معده در ایالات متحده را پوشش می‌دهد، برای دوره 2006 تا 2017 استخراج شده است.

حساسیت شیمیایی قبل از عمل به صورت تغییر در مرحله سرطان قبل و بعد از شیمی درمانی و جراحی اندازه گیری شد. در حالی که اکثر بیماران (62 درصد) بیماری مقاوم به درمان داشتند، به این معنی که سرطان به درمان پاسخ نمی دهد)، 38 درصد پاسخ خوبی به شیمی درمانی نشان دادند که نشان دهنده حساسیت شیمیایی بالا قبل از عمل است، با 31 درصد بیماری حساس و 7 درصد بیماری بسیار حساس را نشان می دهد.

اکثر بیماران (64 درصد) پس از عمل شیمی درمانی دریافت نکردند. احتمال دریافت شیمی‌درمانی بعد از عمل در بین بیمارانی که مسن‌تر بودند یا بیماری همراه داشتند، زمان طولانی‌تری از شروع شیمی‌درمانی تا جراحی، حساسیت کمتر به شیمی‌درمانی قبل از عمل و بستری طولانی‌تر پس از جراحی به‌طور معنی‌داری کمتر بود.

به طور کلی، محققان مشاهده کردند که حساسیت شیمیایی قبل از عمل به طور قابل توجهی با مزایای بقای شیمی درمانی پس از عمل مرتبط است. بیماران مبتلا به بیماری حساس که شیمی درمانی پس از عمل دریافت کردند، بیشتر از بیمارانی که این کار را انجام ندادند، با نرخ بقای پنج ساله به ترتیب 73.8 و 65 درصد، عمر کردند. با این حال، محققان هیچ تفاوت قابل توجهی در بقا در میان بیماران مبتلا به بیماری بسیار حساس یا مقاوم به درمان که تحت شیمی درمانی پس از عمل قرار گرفتند در مقایسه با بیمارانی که تحت درمان قرار نگرفتند، پیدا نکردند.

سرباجیت موکرجی، MD، MS، استادیار انکولوژی می‌گوید: «در این گروه ملی از بیماران مبتلا به سرطان معده مرحله دوم تا سوم، بیمارانی که تومورهای باقی‌مانده اما کوچک‌تر دارند، اگر پس از جراحی شیمی‌درمانی نیز دریافت کنند، نتایج بهتری خواهند داشت. در پارک رازول در مقابل، به نظر می‌رسد دو گروه از بیماران از شیمی‌درمانی پس از عمل سودی نبرده‌اند: آن‌هایی که تومورهایی داشتند که به‌قدری به شیمی‌درمانی حساس بودند که در زمان جراحی پیدا نمی‌شدند، و آن‌هایی که تومورهایی داشتند که آنقدر در برابر درمان مقاوم بودند که در همان حالت باقی ماندند. اندازه یا حتی بزرگتر شد.”

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که حساسیت شیمیایی قبل از عمل ممکن است اطلاعات مفیدی برای کمک به پزشکان در تصمیم‌گیری در مورد درمان پس از عمل برای بیماران مبتلا به سرطان معده فراهم کند.

دکتر موکرجی که خاطرنشان می‌کند تحقیقات بیشتری در پارک رازول برای بررسی بیومارکرهای خونی جدید برنامه‌ریزی شده است، می‌گوید: «اگر نتایج ما در مطالعات آینده‌نگر تأیید شود، ما با اطمینان شیمی‌درمانی پس از عمل را برای کسانی که به آن نیاز دارند ارائه می‌کنیم و از کسانی که نیاز ندارند اجتناب می‌کنیم. تعیین حساسیت زودتر در دوره شیمی درمانی.