داده‌های اسکن مغز اکنون می‌توانند به یک سوال قدیمی که والدین و معلمان در همه جا پرسیده‌اند پاسخ دهند: آیا توجه می‌کنید؟
با استفاده از مدلی از داده‌های fMRI جمع‌آوری‌شده از 92 فرد که چندین نوع کار مرتبط با توجه را انجام می‌دادند، آزمایشگاه ماروین چون از دانشگاه ییل با موفقیت پیش‌بینی کرد که این افراد تنها بر اساس اسکن‌های مغزی‌شان چقدر در انجام وظایفشان خوب عمل می‌کنند.
این مدل تعمیم یافته همچنین می تواند شدت یک مورد فردی اختلال نقص توجه و بیش فعالی را پیش بینی کند.
این مطالعه در 3 مارس در مجله منتشر شد طبیعت رفتار انسان.
چون، پروفسور روانشناسی ریچارد ام. کولگیت، استاد دانشگاه، می گوید: «توجه توانایی بسیار مهمی برای مدرسه، ورزش، کار و حتی شادی است، اما به سختی می توان عددی مانند فشار خون یا ضریب هوشی روی آن گذاشت. علوم اعصاب، و نویسنده همکار مقاله. اکنون می‌توانیم افراد را در یک اسکنر قرار دهیم و نمره‌ای به دست آوریم که نشان‌دهنده میزان عملکرد یک فرد در انجام وظایف توجه نسبت به سایر افراد است.»
توجه ابعاد بسیاری دارد، از جمله توانایی حفظ توجه یا حفظ تمرکز در هنگام پرت شدن، و ظرفیت ذخیره وظایف آینده در حافظه کاری. برای مطالعه جدید، چون و یک تیم تحقیقاتی به رهبری کوانگسون ری یو از دانشگاه ییل، داده‌های گرفته شده از اسکن مغزی افراد را در حین انجام یک سری وظایف مرتبط با توجه، مانند تمرینات تمرکز پایدار، تقطیر کردند و سپس آن اطلاعات را به الگوهای فعالیت مرتبط کردند. در مناطق مختلف مغز آنها سپس یک مدل محاسباتی ایجاد کردند که آنقدر حساس است که می تواند پیش بینی کند که یک فرد در یک کار مرتبط با توجه حتی زمانی که مغز در حال استراحت است چقدر خوب عمل می کند.
چون گفت: “مغز همه به هم مرتبط است و همیشه مانند قلب تپنده در حال حرکت است.” کاری که ما می توانیم انجام دهیم این است که همه آن الگوهای پیچیده را در نظر بگیریم و داده ها را تجزیه و تحلیل کنیم تا اثر انگشتی از توانایی مغز برای توجه ایجاد کنیم.
این اندازه گیری می تواند به تشخیص ADHD کمک کند و به عنوان نوروفیدبک برای کمک به بهبود تمرکز خود فرد مورد استفاده قرار گیرد.
این مطالعه بر اساس کار پیشگام انجام شده توسط مونیکا روزنبرگ، یکی از نویسندگان و همکار سابق فوق دکترا در دانشگاه ییل است که اکنون استادیار دانشگاه شیکاگو است.
چون یکی از اعضای موسسه وو تسای است.
منبع داستان:
مواد ارائه شده توسط دانشگاه ییل. نوشته اصلی توسط بیل هاتاوی. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.