باچلت | حقوق بشر در میانمار با “بحران عمیق” مواجه است

کمیسر عالی میشل باشله در چهل و نهمین جلسه شورای حقوق بشر (HRC) گفت که بحران بشردوستانه کشور همچنان در حال گسترش است زیرا وحشیگری سیستماتیک توسط نیروهای امنیتی موسوم به Tatmadaw، درگیری های مسلحانه از قبل موجود را در چندین کشور قومی شعله ور کرده است.

«اقتصاد در آستانه فروپاشی است. رئیس OHCHR گفت که بیش از 14.4 میلیون نفر در حال حاضر به عنوان نیازمند بشردوستانه هستند و پیش‌بینی کرد که «کمبود مواد غذایی در ماه‌های آینده به شدت افزایش خواهد یافت».

در همین حال، برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) پیش بینی کرده است که “تأثیر ترکیبی کودتا و همه گیری کووید-19 می تواند نزدیک به نیمی از جمعیت میانمار را در سال جاری به فقر وادار کند.”

فرار از خشونت وحشیانه

و با وجود سرکوب شدید، بسیاری از شهروندان همچنان در برابر کودتای نظامی مقاومت می کنند.

اگرچه اکثر اعتراضات به صورت مسالمت آمیز بیان شده است، از جمله “اعتصاب خاموش” و همچنین اشکال دیگر اعتراض و تحریم، ارتش با تمام مخالفان با نیروی مرگبار، دستگیری های خودسرانه دسته جمعی و شکنجه مواجه شده است.

منابع موثق مرگ بیش از 1600 نفر را ثبت کرده اند که بسیاری از آنها در تظاهرات مسالمت آمیز شرکت داشته اند. خانم باشلت گفت که حداقل 350 نفر از کشته شدگان در بازداشت نظامی جان خود را از دست دادند که بیش از 21 درصد از کل کشته ها است.

از اول فوریه 2021، بیش از نیم میلیون نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند و حداقل 15000 نفر از کشورشان را ترک کرده‌اند. – افزودن به نزدیک به 340000 آواره داخلی قبل از کودتا، و بیش از یک میلیون پناهنده، که اکثر آنها مسلمان روهینگیا هستند که در بنگلادش پناه گرفته اند.

هدف قرار دادن مخالفان

سرکوب های نظامی نامتناسب با نقض آشکار حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بین المللی، در مناطق ساگینگ و ماگوی و همچنین در ایالت های چین، کاچین، کایا، کاین و شان صورت گرفته است.

او گفت: «تتمدو هم گروه‌های مقاومت مسلحانه و هم غیرنظامیان را با هلی‌کوپتر، حملات هوایی و استفاده از نیروی بی‌رویه هدف قرار داده‌اند، زیرا استراتژی به اصطلاح «چهار برش» برای «مجازات جوامع محلی به دلیل حمایت مفروض از نیروهای مسلح» ادامه دارد. عناصر.”

“اینها حملات در کنار دستگیری های دسته جمعی، اعدام های موقت و شکنجه رخ داده است“

سازمان جهانی بهداشت (WHO) همچنین از فوریه 2021 حداقل 286 حمله به مراکز درمانی و پرسنل را ثبت کرده است.

کشوری در حاشیه

با نابودی سیستم های اقتصادی، آموزشی، بهداشتی و اجتماعی و دستاوردهای گرانبهای توسعه، کمیساریای عالی نگرانی خود را از اینکه دولت در آستانه فروپاشی قرار دارد، ابراز کرد.

او گفت: “من به شدت نگران امنیت و حقوق مدافعان حقوق بشر و سایر بازیگران جامعه مدنی هستم.”

عملاً هیچ فضای مدنی در سراسر کشور باقی نمانده است. نظارت شدید، از جمله با ابزارهای دیجیتال، خطر را برای فعالان در تمام مناطق تحت کنترل ارتش تشدید می کند.

عملاً هیچ فضای مدنی در سراسر کشور باقی نمانده است – میشل باشله

سوء استفاده سیستماتیک

او ادامه داد: ارتش از دستگیری و بازداشت به عنوان “ابزاری برای هدف قرار دادن و ارعاب افرادی که مخالف آنها هستند” استفاده می کند و به نقل از منابع موثق گفت که نیروهای امنیتی بیش از 12500 نفر را بازداشت کرده اند که از این تعداد 9500 نفر از جمله حداقل 240 کودک در بازداشت هستند.

بسیاری از این افراد طبق گزارش‌ها مورد بدرفتاری قرار گرفته‌اند که در حد شکنجه است.»

و وضعیت اسفبار مردم روهینگیا که مدت‌ها مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، همچنان وخیم است و پایانی در آن متصور نیست.

او گفت که روهینگیاها در میانمار “از آزادی رفت و آمد و دسترسی به خدمات محروم هستند”، “بدون راه حل پایدار برای آوارگان داخلی، و نه … شرایط مساعد برای بازگشت امن، پایدار، با عزت و داوطلبانه در ایالت راخین”.

مسئولیت پذیری بسیار مهم است

خانم باشلت گفت که نیروهای نظامی میانمار با مصونیت از مجازات مرتکب نقض حقوق بشر می شوند که چهار سال پیش در جریان آزار و اذیت خشونت آمیز روهینگیا و سایر اقلیت های قومی در دهه های گذشته مرتکب شدند.

او گفت: «نیاز به ایجاد یک مسیر سیاسی برای احیای دموکراسی و حاکمیت غیرنظامی است، اما چنین گفت‌وگویی «نمی‌تواند و نمی‌تواند جایگزین نیاز فوری به حساب‌رسی مسئولین نقض شدید حقوق بشر باشد».

کمیساریای عالی ضمن اشاره به اینکه ژنرال ارشد مین آنگ هلائینگ “در متوقف کردن خشونت یا اجازه دسترسی کافی به کمک های بشردوستانه ناکام مانده است”، گفت: “مردم میانمار مستحق و به شدت خواستار عدالت هستند.”

گوش کن

او خواستار اقدام فوری جامعه بین المللی و همه طرف ها برای توقف خشونت و پاسخگویی به نیازهای بشردوستانه کشور شد.

“مردم میانمار خواستار شنیده شدن صدای آنها و اینکه در آینده دموکراتیک خود حرفی برای گفتن داشته باشند… زمان آن فرا رسیده است که همه ما به آنها گوش دهیم.”