محققان به دنبال مقصر شیوع نوروویروس در صدف های قبل از میلاد هستند

شاون چسنی لبخند می زند در حالی که به طرز ماهرانه ای یک پوسته صدف سخت را با یک چاقوی کلفت باز می کند و گوشت درخشان داخل آن را آزاد می کند. صدف فقط یک پیش غذا در Oyster Express، رستوران او در ونکوور نیست.

چسنی گفت: “صدف ها واقعاً از طبقه فراتر می روند. آنها از نژاد فراتر می روند. آنها از سن فراتر می روند.” “از نظر تغذیه ای، آنها برای شما عالی هستند. واضح است که یک جنبه عاشقانه در آن وجود دارد.”

اما این عاشقانه زمانی با خطر همراه است که صدف آن را خام می‌خورد. بین ژانویه و آوریل، بیش از چهارصد نفر در ایالات متحده و کانادا به نورویروس مبتلا شدند که ریشه آن در صدف های خام از مزارع صدف در Baynes Sound است.

کانال باریک 40 کیلومتری بین جزیره ونکوور و جزیره دنمن، پربارترین منطقه پرورش صدف در BC است.

به یاد می آورد که بر شهرت صنعت تأثیر می گذارد

نوروویروس باعث گرفتگی معده، حالت تهوع و اسهال می شود. پاتوژنی که افراد را بیمار می کند از طریق مدفوع و استفراغ انسان پخش می شود. پختن صدف در دمای 90 درجه سانتیگراد به مدت 90 ثانیه ویروس را از بین می برد. همچنین می تواند تجارت را از بین ببرد.

چسنی با تأمل در مورد تأثیر چند ماهه فراخوان و هشدارهای ایمنی غذا بر رستورانش تا زمانی که شیوع بیماری در پایان آوریل اعلام شد، گفت: «اگرچه مردم صدف‌ها را دوست دارند، استراحت می‌کنند یا دور می‌مانند».

به گفته نیکو پرینس، مدیر اجرایی انجمن پرورش دهندگان صدف بی سی، آسیب به برند BC بسیار بیشتر بود.

پرینس درباره سرفصل‌های بین‌المللی و یادداشت‌هایی که جزئیات این مشکل را با حروف ریز مخفی می‌کردند، گفت: «فکر می‌کنم این تأثیر شهرت زیادی بر کل صنعت بریتیش کلمبیا دارد.» سایت های.

دپارتمان شیلات و اقیانوس ها سایت های آسیب دیده را تحت نظارت آژانس بازرسی مواد غذایی کانادا تعطیل کرد.

پرینس گفت که تبلیغات ناشی از فراخوان ها چیزی است که “برای واردکنندگان و مقامات ایمنی مواد غذایی سایر دولت ها و سایر کشورها بسیار طولانی تر از مصرف کننده می نشیند.”

شیوع بیماری پس از کاهش شدید فروش صدف در طول همه‌گیری، بهبود مورد انتظار را ناامید کرد. جدیدترین ارقام مربوط به وزارت کشاورزی و غذای بریتیش کلمبیا، فروش صدف استانی را به کمتر از 20 میلیون دلار در سال 2020 نشان می‌دهد که از بیش از 28 میلیون دلار در سال قبل کمتر است.

اگرچه تجارت صدف او، صدف مک، در قلب Baynes Sound قرار دارد، مدیر کل گوردی مک‌للان می‌گوید که هیچ یک از 250 هکتاری که از دولت بریتیش کلمبیا اجاره کرده است تحت تأثیر آلودگی نوروویروس قرار نگرفته است. او می‌گوید که رقبای او به این خوبی عمل نکردند.

چند نفر هستند که از این موضوع بسیار ناراحت هستند، زیرا آنها هیچ بیماری ندارند و دستورات آنها بسیار پایین آمده است.

تشخیص نورویروس

مانند همه تولیدکنندگان، مک‌للان تحت نظارت منظم و معمولی تحت برنامه بهداشت صدف‌های کانادایی (CSSP) قرار دارد که توسط حداقل سه بخش دولتی فدرال اداره می‌شود: محیط‌زیست و تغییرات آب و هوایی کانادا (ECCC)، ماهیگیری و اقیانوس‌ها کانادا (DFO). و آژانس بازرسی مواد غذایی کانادا (CFIA).

مک‌للان می‌گوید اگر یکی از سایت‌های او در طول تابستان هفته‌ای بدون آزمایش کیفیت آب بماند، زنگ‌های هشدار در ادارات دولتی به صدا درآمده و سایت بسته می‌شود.

او با لبخندی گفت: «سرت را پایین بیاور و سعی کن کسی را مریض نکنی.»

صدف ها قبل از ارسال برای نورویروس آزمایش نمی شوند. این تا حدی به این دلیل است که نتایج آزمایش برای محصولی با ماندگاری محدود بسیار طولانی خواهد بود. تشخیص نوروویروس نیز ممکن است دشوار باشد. در حالی که یک گرم ضایعات انسانی به اندازه یک چهارم قاشق چای خوری می تواند حاوی 10 میلیارد ذره نوروویروس باشد، برای ایجاد بیماری به 10 ذره نیاز دارد.

اما آزمایش خود صدف ها برای نورویروس عملی نیست. نتایج قطعی برای حضور ویروس زنده ممکن است هفته ها طول بکشد. بنابراین تولیدکنندگان با ECCC همکاری می‌کنند تا به دنبال E. coli در آبی که صدف‌ها در آن رشد می‌کنند بگردند که می‌تواند قرار گرفتن در معرض فاضلاب را نشان دهد. اما یافتن سطوح پایین یا صفر E. coli به این معنی نیست که نورویروسی به صدف چسبیده نیست. علاوه بر این، تولیدکنندگان مسئول آزمایش انواع سموم مانند مسمومیت با صدف فلجی (PSP) هستند.

هر کیسه صدف که به بازار ارسال می‌شود باید دارای برچسبی باشد که محل و تاریخ برداشت صدف‌ها را توضیح می‌دهد تا در صورت شیوع، بتوان آنها را در سواحل دقیق یا مکان‌های رشد ردیابی کرد. در صورت گزارش بیماری و بررسی های بعدی، خرده فروشان و رستوران ها باید برچسب را به مدت 90 روز نگه دارند.

به گفته لورین مک اینتایر، متخصص ایمنی مواد غذایی در مرکز کنترل بیماری BC (BCCDC)، رویدادهای آلودگی مانند این اخیر در حال افزایش است.

مک اینتایر گفت: “ما در سال های 2015، 2016، 2017، 2018 شیوع بیماری داشته ایم.” “ما کمی با کووید فاصله داشتیم. و اکنون در سال 2022 هستیم.”

تخلیه فاضلاب علت مشکوک شیوع بیماری است

هنگامی که BCCDC آخرین رویداد را بررسی کرد، انگشت خود را به سمت قایق های ماهیگیری تجاری که در چند متری برخی از مزارع لنگر انداخته بودند نشانه رفت.

قوانین حمل و نقل کانادا ریختن فاضلاب تصفیه نشده در سه مایل دریایی (5.5 کیلومتر) از ساحل را ممنوع می کند. قایق‌هایی که تصفیه فاضلاب داخلی ندارند، قرار است از ایستگاه‌های پمپ‌بیرون دریایی استفاده کنند.

BCCDC می‌گوید که اپراتورهای ایستگاهی که برای بررسی آن با آنها تماس گرفتند، گفتند که کشتی‌های تجاری به ندرت از آنها استفاده می‌کنند. هیچ مقرراتی وجود ندارد که کشتی ها یا ایستگاه ها را ملزم به نگهداری سوابق کند. اکثر مالکان کشتی از پاسخ به سؤالات BCCDC خودداری کردند، اگرچه یکی اعتراف کرد که تخلیه فاضلاب یک اتفاق رایج است.

مک اینتایر درباره انطباق 100 درصدی با مقررات موجود برای دفع فاضلاب گفت: “خب، دشوار است.” “آموزش فقط برای افرادی کار می کند که گوش می دهند.”

حمل و نقل کانادا می تواند مقررات دامپینگ را با همه چیز، از هشدارهای شفاهی گرفته تا محکومیت های خلاصه، اجرا کند. با این حال، یک سخنگوی به سی‌بی‌سی نیوز گفت که این وزارتخانه از سال 2018 هیچ تخلفی در کشتی‌های ماهیگیری ثبت نکرده است، اما آنچه را «نقص» در سیستم‌های تصفیه فاضلاب یا نگهداری مخازن روی 50 کشتی از همه نوع بیش از 15 تن ناخالص در سه سال گذشته می‌نامد، یافته است. سال ها. این سخنگوی گفت که پیگرد قانونی به جمع آوری DNA از ترشحات برای ردیابی آن به یک مجرم نیاز دارد.

این دپارتمان جزوه هایی تهیه کرده است که همه متصدیان کشتی را تشویق می کند تا از قانون پیروی کنند. هر دو سال یکبار حمل و نقل کانادا بازرسی های هدفمندی از کشتی های ماهیگیری انجام می دهد. در سال گذشته، این تعداد به 101 کشتی در سطح کشور رسید.

به گفته رئیس بخش بازرسی USCG برای Puget Sound، سال گذشته گارد ساحلی ایالات متحده (USCG) 3323 کشتی را که مطابقت با تخلیه فاضلاب را در آب های آمریکا دقیقاً در مجاورت برخی از مزارع صدف در BC بررسی می کردند، سوار یا بازرسی کرد. فرمانده لی بیکن به اخبار CBC گفت که گارد ساحلی سه استناد برای عدم رعایت آنها صادر کرده است.

رابرت مورلی، سخنگوی ناوگان تجاری شاه ماهی، از سرزنش کشتی های ماهیگیری خودداری می کند و در ایمیلی به سی بی سی نیوز گفت که کشتی های تفریحی و زنده در طول سال در این منطقه وجود دارد.

وی همچنین گفت که سایر منابع بالقوه شیوع این بیماری عبارتند از: سرریز فاضلاب، تصفیه خانه های فاضلاب و تخلیه فاضلاب خام شهری و سرریز از سیستم های سپتیک محلی.

توسعه‌های مسکونی و عملیات‌های صنعتی در حال تجاوز به Baynes Sound، یک بخش آبی حساس است که تولیدکنندگان صدف به آن متکی هستند.

روستای رو به رشد کامبرلند با یک رانندگی کوتاه از Mac’s Oysters، فاضلاب را از طریق رودخانه ترنت به بینز ساوند تخلیه می کند. Union Bay Estates، که هنوز در حال توسعه است، نزدیک به سه هزار خانه را در یک توسعه درست در ساحل، در مجاورت عملیات شکستن کشتی که توسط ناحیه منطقه ای Comox Valley شکایت می شود، پیش بینی می کند.

مک اینتایر در مورد شیوع سال جاری که هنوز تحت بررسی است، گفت: “احتمال دارد نشت سپتیک وجود داشته باشد. ممکن است تخلیه کشتی تجاری وجود داشته باشد، اما این همه چیز را توضیح نمی دهد.” تنها چیزی که در مورد آلودگی مطمئن است این است که توسط افراد ایجاد می شود.