اگر شیرها را در طول یورو دنبال کرده باشید، احتمالاً زمانی که آنها در یک گل تساوی دیرهنگام دزدیده‌اند یا یک گل فوق‌العاده 8 گل ارائه کرده‌اند، غرور و غرور را احساس کرده‌اید. و اگر بازی‌ها را با دوستان یا خانواده تماشا کرده‌اید، و در کنار بقیه مردم کشور را تشویق می‌کنید، ممکن است سلامت روانی شما را یک دنیا خوب کند.
بر اساس یک مطالعه جدید، نیمی از طرفداران ورزش دریافتند که حمایت از تیم مورد علاقه‌شان سلامت روانی آنها را افزایش می‌دهد، سومین نفر می‌گویند که حمایت از یک تیم باعث می‌شود آنها احساس کنند عضوی از یک جامعه هستند.
بهتر است، شرکت اجتماعی خیریه، از 2000 هوادار پرسید تماشای ورزش مورد علاقه آنها چه مزایایی دارد. و در حالی که نتایج ممکن است برای هر کسی که قبلاً به ورزش علاقه دارد غافلگیر کننده نباشد، اما اطمینان بخش است. 33 درصد گفتند که تماشای چیزهایی مانند بازی های مشترک المنافع و یورو در تلویزیون به آنها انگیزه می دهد تا فعال تر شوند – که با توجه به این واقعیت که نیمی از زنان بریتانیایی در سال گذشته ورزش نکرده اند، یک مزیت بزرگ است.
جنبه اجتماعی تماشای ورزش را نیز نباید نادیده گرفت. با توجه به کمپین برای پایان دادن به تنهایی، 45٪ از بزرگسالان بریتانیا گاهی اوقات یا اغلب احساس تنهایی می کنند. تنهایی طولانی مدت همان پیامدهای سلامتی سیگار کشیدن 15 نخ سیگار در روز را دارد و می تواند خطر مرگ را تا 26 درصد افزایش دهد.
شاید تعجب کنید که تماشای یک بازی فوتبال چگونه احساس انزوا را تغییر می دهد اگر در خانه تماشا می کنید. به هر حال، اگر قبلاً عضوی از یک جامعه ورزشی نیستید یا همسرانی ندارید که به همان ورزش شما علاقه دارند، لزوماً بهترین راه برای تقویت ارتباطات اجتماعی شما به نظر نمی رسد.
اما چسباندن پیراهن انگلیس برای فریاد زدن در تلویزیون، توییت کردن درباره پیشرفت تیم نتبال مورد علاقه‌تان یا دنبال کردن لوئیس همیلتون در پیست فرمول یک، شما را به هزاران هوادار دیگر که دقیقاً همین کار را انجام می‌دهند، متصل می‌کند. لازم نیست در یک رویداد شرکت کنید تا احساس اجتماعی داشته باشید. شما می توانید به همان اندازه که می توانید در استادیوم بنشینید، قسمتی از حرکت را از روی مبل خود احساس کنید، بیرون رفتن و چت کردن در اینستاگرام را به همان اندازه که بث مید به هدف دیگری می اندازد.
دکتر جوزفین پری، روانشناس ورزشی در Performance in Mind توضیح می دهد: «وقتی ما واقعاً درگیر ورزش می شویم (مسابقه خودمان، مربیگری، بردن بچه ها به مسابقات یا پیوستن به گروه های حامی)، هویت ما شروع به شکل دادن به آن ورزش می کند. این بدان معناست که ما تمایل داریم با این هویت ورزشی فکر کنیم و این می تواند در نحوه تصمیم گیری و زندگی ما نفوذ کند.
در حالی که بعید است که ما فقط از تماشای ورزش از مزایای تغییر دهنده زندگی بهره مند شویم، انجام این کار می تواند ما را ترغیب کند تا خودمان بیشتر حرکت کنیم، که به نوبه خود “می تواند انگیزه لازم برای تناسب اندام و سالم ماندن را به ما بدهد”.
دکتر پری ادامه می دهد که ورزش و ورزش برای سلامت جسمی، ذهنی و شناختی فوق العاده است. اگر قرص بود، میلیاردها درآمد داشت.» و این به این دلیل است که آنها ساختار، هدف، انرژی و انگیزه را به ما ارائه می دهند.
همچنین در تغییر نحوه پردازش و پاسخ به احساساتمان موثر است، میزان بیش از حد فکر کردن ما را کاهش می دهد و انعطاف پذیری عاطفی در برابر استرس ایجاد می کند. این به کاهش علائم افسردگی و اضطراب کمک می کند، ما را وادار می کند متفاوت رفتار کنیم، عزت نفس ما را افزایش می دهد و به این معنی است که با اجتماعی تر شدن، احساس تنهایی را کاهش می دهیم.