برای بیش از 30 سال، دانشمندان تعجب می کردند که چرا برخی از افراد مبتلا به آسیب مغزی – همانطور که در اسکن ها نشان داده شده است – به طور طبیعی عمل می کنند.
به عنوان مثال، پلاک های آمیلوئید در مغز با بیماری آلزایمر مرتبط است و عامل اصلی این بیماری محسوب می شود.
دو نفر می توانند به همان میزان پلاک در مغز خود داشته باشند. با این حال، یکی مشکلات فکری و حافظه دارد، دیگری تیزبین و از نظر ذهنی چابک می ماند.
این افراد خوش شانس تر می توانند برای مدت طولانی تری به طور طبیعی و حتی عالی عمل کنند، قبل از اینکه بیماری و آسیب به آنها برسد.
چرا اینطور است؟
برای توضیح این تفاوت، دانشمندان شروع به صحبت در مورد “ذخیره شناختی” کردند – یک مرکز پشتیبان که به مغز اجازه می دهد در اطراف قسمت های آسیب دیده کار کند.
دانشکده پزشکی هاروارد تعریف دقیقی برای ذخیره شناختی ارائه می دهد.
این به عنوان “توانایی مغز شما برای بداهه گویی و یافتن راه های جایگزین برای انجام یک کار” عمل می کند.
و: “این نشان می دهد که مغز شما چقدر در به کارگیری مهارت ها و ظرفیت ها برای حل مشکلات و مقابله با چالش ها چابک است.”
مقاله ای در سال 2016 که این اثر محافظتی را در برخی از بیماران مبتلا به ام اس نشان داد، خاطرنشان کرد: “ذخایر شناختی بالاتر می تواند بین آسیب مغزی و عملکرد شناختی واسطه شود، که نشان دهنده یک عامل محافظتی در برابر اختلال عملکرد شناختی است.”
همچنین خاطرنشان کرد: “با این حال، آتروفی پیشرفته مغز می تواند این عملکرد محافظتی را سرکوب کند، که به اهمیت استراتژی های مداخله زودهنگام اشاره می کند.”
چگونه ذخیره شناختی ایجاد می کنید؟
یک مطالعه جدید نشان می دهد که “ادامه یادگیری در طول زندگی ممکن است به محافظت از مغز کمک کند، که حتی برای افرادی که در دوران کودکی نمرات پایین تری در تست های شناختی دارند، صادق است.”
چیزی که به معنای یادگیری است، صرفاً انجام دوره‌های دانشگاهی یا شرکت در کارگاه‌های آموزشی نیست – و تنها به فعالیت‌های فکری محدود نمی‌شود.
در عوض، به نظر می‌رسد که دنبال کردن علایق مختلف، ذخیره شناختی فرد را ایجاد می‌کند – این مطمئناً یک جزء کلیدی است.
آبرنگ‌ها یا نواختن پیانو شما ممکن است شگفت‌انگیز نباشد، اما به مغز شما کمک زیادی می‌کند.
پیوستن به دوستان برای یک بازی معمولی ورق و گپ در مورد وضعیت جهان نیز ضرری ندارد.
توانایی خواندن نیز عاملی است – و یکی از عواملی است که می توان آن را با دقت منظم و شاید کمی جاه طلبی نسبت به آنچه می خوانید بهبود بخشید.
مطالعه
این مطالعه شامل 1184 نفر بود که در سال 1946 در بریتانیا به دنیا آمدند.
شرکت کنندگان در سن هشت سالگی و دوباره در سن 69 سالگی توانایی های شناختی خود را مورد آزمایش قرار دادند.
محققان دانشکده پزشکی ساسکس دریافتند که عواملی «مانند شرکت در باشگاه‌ها، گروه‌های مذهبی، ورزش یا فعالیت‌های هنری، همراه با پیشرفت تحصیلی تا سن ۲۶ سالگی، شغل و توانایی خواندن، ممکن است بر ذخیره شناختی مغز تأثیر بگذارد».
برخی از نتایج قابل پیش بینی بود. به عنوان مثال، هرچه مهارت و دانش بیشتری در شغل شما مورد نیاز باشد، ذخیره شناختی شما بیشتر است. جراحان و نجارها ممکن است در مراحل بعدی زندگی بهتری نسبت به کارکنان مغازه و کاغذ کشان انجام دهند.
چند سورپرایز خوب
مطالعات قبلی نشان داده است که افرادی که در دوران کودکی نمرات پایینی دارند، نسبت به افرادی که نمرات بالا دارند، بیشتر احتمال دارد در دوران پیری دچار افت شناختی شدیدتر شوند.
اما این آسیب‌پذیری را می‌توان با یادگیری و مشارکت در زندگی بزرگسالی جبران کرد.
این مطالعه همچنین نشان داد که “برای افرادی که دارای شاخص ذخیره شناختی بالاتر و توانایی خواندن هستند، بدون توجه به نمرات آزمون در سن هشت سالگی، نمرات آنها در آزمون های شناختی به سرعت کاهش نمی یابد.”
دکتر دورینا کادار، نویسنده این مطالعه گفت: «این نتایج هیجان‌انگیز هستند زیرا نشان می‌دهند که توانایی شناختی در طول زندگی ما تحت تأثیر عواملی است و شرکت در یک سبک زندگی فعال فکری، اجتماعی و فیزیکی ممکن است به جلوگیری از زوال شناختی و زوال عقل کمک کند.»
این مایه دلگرمی است که دریابیم که ایجاد ذخایر شناختی ممکن است تأثیر منفی شناخت پایین دوران کودکی را برای افرادی که ممکن است از دوران کودکی غنی‌تر نفعی نبرده‌اند خنثی کند و تا اواخر زندگی تاب‌آوری ذهنی قوی‌تری ارائه دهد.»