آدر پایان تابستان گذشته، برای ملاقات با پزشک عمومی در مورد گوش چپم رفتم. پزشک عمومی به لطف برجستگی های استخوانی که کانال گوش من را پوشانده بود، هیچ چیز بدی را نمی دید – من می دانم که نتیجه شنای منظم در آب سرد در دوران کودکی است. من به هر حال در مورد آنها می دانستم. آنها کار زیادی انجام نمی دهند، به غیر از مسدود کردن دید.
اما پزشک عمومی آنقدر نگران بود که مرا به کلینیک گوش ارجاع دهد. من نگران نبودم، تا اینکه در مورد قرار ملاقاتم با کلینیک تماس گرفتم و آنها به من گفتند که یک لیست انتظار شش ماهه وجود دارد، در آن لحظه تصمیم گرفتم که ناشنوا شوم.
فکر می‌کردم وظیفه‌ام این است که این بار را تحمل کنم، در حالی که NHS مشکل بزرگ کووید را حل می‌کند، اما در تمرین گروه اواخر همان هفته، آنقدر آشفته بودم که نوازنده گیتار یک قرار خصوصی با یک متخصص گوش و حلق و بینی که او می‌شناخت، برایم تضمین کرد. صبح آهنگی را که نوشته بودم تمرین کردیم، سپس به قرار ملاقاتم رفتم و دو ساعت بعد به استودیوی تمرین برگشتم.
گفتم: “من سوراخی در پرده گوشم دارم.”
نوازنده کمانچه گفت: «وقتی تو نبودی، آهنگت را از صحنه حذف کردیم.
آن شب حدود ساعت 9 شب به خانه رسیدم. همسرم در حال تماشای تلویزیون بود.
“چطور گذشت؟” او پرسید.
می گویم: «در حالی که در بیمارستان دراز کشیده بودم، آهنگ مرا قطع کردند.
او گفت: «این یک آزمایش شنوایی بود.
من می گویم: “شما باید برای بخشی از آن دراز بکشید.”
روز بعد معرفی نامه ای به یک جراح مشاور خصوصی دریافت کردم که نادیده گرفتم. فکر می‌کردم شنوایی من بی‌ارزش است، اما معلوم شد که وقتی پول می‌دهم نیست.
و همین بود، تا اینکه از یک شماره مرموز تماسی دریافت کردم. تقریبا جواب نمیدم
“این رابرت است؟” صدایی می گوید رابرت نام اصلی من است و به طور کلی مقدمه ای برای خبرهای بد است.
من می گویم: “بله” و به گوش خوبم تغییر می کنم.
صدا می گوید: «این کلینیک گوش و حلق و بینی است. “ما یک قرار ملاقات در روز چهارشنبه داریم.”
“منظورت همین چهارشنبه است؟” من می گویم.
چهارشنبه صبح با اتوبوس به درمانگاه می روم و درست قبل از ناهار برمی گردم.
“چطور بود؟” همسرم می گوید
من می گویم: “شگفت انگیز بود.” “همه خیلی خوب بودند. و ما باید از همه ماشین‌ها استفاده کنیم.»
“این یک روز بزرگ برای شما است، اینطور نیست؟” او می گوید. درست است: برای یک آمریکایی، مراقبت های بهداشتی رایگان در نقطه استفاده هنوز هیجان انگیز است. من همیشه گیج برمیگردم
می‌گویم: «من و دکتر به‌نوعی به این نتیجه رسیدیم. “او می خواهد دوباره مرا ببیند.”
“این خوب است؟” او می گوید.
من می گویم: “ما در حال حاضر به جراحی فکر نمی کنیم.” “اما ما آن را رد نمی کنیم.”
پس از هشت ماه انتظار، مراقبت‌های بهداشتی به سرعت به سراغم می‌آیند: دو روز بعد نامه‌ای دریافت می‌کنم که به من اطلاع می‌دهد که اسکن MRI برای بعد از ظهر جمعه بعد برنامه ریزی شده است.
همسرم می‌گوید: «قرار است که برویم. “من به تازگی بلیط قطار را خریده ام.”
می‌گویم: «می‌توانم سعی کنم آن را تغییر دهم».
او می‌گوید: «درست است، می‌توانی.
من می‌گویم: «نپذیرفتن خیلی سخت به نظر می‌رسد. “یعنی رایگان است!”
یادم نمی‌آید تا روز سه‌شنبه تماس بگیرم، زمانی که به نظر خشن‌تر می‌آید. وقتی تلفن زنگ می زند، فکر می کنم: یادت باشد بگویم به خاطر کار است.
“سلام؟” صدای یک زن می گوید. در مورد قرار 5.25 بعدازظهر توضیح می دهم.
می‌گوید قرار است برای تایید تماس بگیرم، اما در عوض، فکر می‌کردم که آیا ممکن است، ام، آن را تغییر دهم؟
سکوتی طولانی در انتهای دیگر وجود دارد، که فراتر از آن من فقط می‌توانم شلوغی یک مرکز MRI اجتماعی را که در حال انجام است بشنوم.
او در نهایت می گوید: «با من صادق باش. «آیا سعی می‌کنید آن را تغییر دهید چون جمعه 13 است؟»
“چی؟” من می گویم. “نه.”
“ها!” او می گوید. “من شما را سرزنش نمی کنم!”
می گویم: «حتی به تاریخ هم توجه نکردم. “من نیستم …”
او می گوید: “اشکال ندارد.”
من می گویم: «راستش، این زمان سخت است. “من می توانم صبح جمعه انجام دهم.”
او می گوید: «نگران نباش. “من این کار را با شما انجام نمی دهم!”
او برای مدت طولانی می خندد. تصور می کنم او به پشتی صندلی تکیه داده است.
“میدونی چیه؟” من می گویم. اگر کمک کند، خوشحالم که سرنوشت را با گرفتن یک شکاف نامحبوب وسوسه کنم. من این را مدیون NHS هستم!»
“ها ها!” او می گوید. “اما جدی، رابرت، من به شما اجازه نمی دهم. میتونی دوشنبه انجام بدی؟”