کشف به پوست به عنوان “زمینه صفر” برای بیماری های آلرژیک اشاره می کند

یک اکتشاف پیشگامانه از موسسه مالاگان نوری را بر روی سلول های ایمنی در پوست تابیده است و نشان می دهد که آنها نقش بسیار بیشتری در شروع آلرژی نسبت به آنچه در ابتدا تصور می شد ایفا می کنند.

این کشف این باور دیرینه را زیر سوال می‌برد که سلول‌های ایمنی بدون توجه به جایی که در بدن هستند، یکسان رفتار می‌کنند، که پیامدهای گسترده‌ای برای شرایط آلرژیک و التهابی دارد.

مقاله “هوموستاتیک IL-13 در پوست سالم، تمایز سلول های دندریتیک را برای ترویج Th2 و مهار قطبش سلول Th17 هدایت می کند.” ایمونولوژی طبیعت دریافته است که سلول های دندریتیک در پوست رفتار متفاوتی نسبت به همتایان خود در سایر نقاط بدن دارند. این یافته، انباشت چندین سال تحقیق که توسط شورای تحقیقات سلامت نیوزلند پشتیبانی می‌شود، به طور کامل درک تثبیت شده از نحوه رفتار این سلول‌های ایمنی کلیدی را به چالش می‌کشد.

پروفسور گراهام لو گروس، مدیر موسسه مالاگان، می گوید: «این مهم ترین کشف ایمونولوژیکی است که در بیست سال گذشته از نیوزلند انجام شده است. “این نقطه عطفی در ایمونولوژی بنیادی است که تأثیرات گسترده ای در طراحی و توسعه ایمونوتراپی هایی خواهد داشت که شرایط آلرژیک و التهابی را هدف قرار می دهد.”

پیشرفت‌های فناوری نقش کلیدی در این تغییر ایفا کرده است، با پیشرفت‌های اخیر در تکنیک‌های تحلیلی که دانشمندان را قادر می‌سازد تا تفاوت‌های ظریف اما قابل توجهی را که بین سلول‌های هم نوع وجود دارد، تعیین کنند.

برای اکثر مردم، این تفاوت های جزئی ممکن است قابل توجه نباشد، اما برای ایجاد آلرژی، ممکن است همه تفاوت ها را ایجاد کنند.

سلول های مشابه، سیگنال های مختلف

سلول‌های ایمنی به سیگنال‌های شیمیایی منحصربه‌فردی تکیه می‌کنند تا به آنها در مورد اینکه آیا و چگونه به تهدیدات احتمالی در بدن واکنش نشان می‌دهند یا خیر، متکی هستند. یکی از این سیگنال‌ها IL-13 نام دارد، مولکولی که زمانی ساخته می‌شود که سلول‌های ایمنی آسیب سلولی ناشی از آلرژن‌ها یا عفونت‌های انگلی را تشخیص دهند.

انتشار IL-13 به عنوان یک سوئیچ عمل می کند و سیستم ایمنی را از وجود یک تهدید آگاه می کند، که منجر به مجموعه ای از پاسخ ها می شود که سلول های ایمنی را به محل عفونت جذب می کند تا ارگانیسم های مهاجم قبل از ایجاد آسیب بیشتر از بین بروند. . این به عنوان پاسخ التهابی شناخته می شود.

تا به حال، ایمونولوژیست ها فرض می کردند که IL-13 تنها در صورت لزوم بیان می شود. به هر حال، التهاب بیش از حد می تواند به همان اندازه که کم باشد مضر باشد. با این حال، چند سال پیش پروفسور رونچس و تیمش چیز عجیبی را مشاهده کردند. به نظر می رسید که IL-13 دائماً در پوست وجود داشته باشد اما در هیچ جای دیگر بدن وجود ندارد. چندین سال تحقیق طول کشید تا مشخص شود که این یک مشاهده تصادفی نیست، بلکه یک ویژگی منحصر به فرد برای سلول های ایمنی در پوست است.

با این حال، این کشف فقط یک تازگی آکادمیک نیست، بلکه پیامدهای واقعی و فوری در درک اینکه چرا پوست اغلب در ایجاد شرایط آلرژیک دخیل است، دارد.

جنگ در پوست: یک نبرد دائمی

پوست شبیه هیچ عضو دیگری در بدن شما نیست. باید با حمله بی پایان ارگانیسم های نامطلوب و گاه خطرناک مبارزه کند که بدن شما به طور معمول در هر دقیقه از روز با آنها تماس پیدا می کند. حتی وقتی در اتاق نشیمن خود بنشینید، پوست شما یک کار تمام وقت دارد که از نفوذ ویروس ها، باکتری ها، هاگ های قارچی، کنه های گرد و غبار و غیره جلوگیری می کند و باعث ویران شدن می شود.

وقتی صحبت از ایمن نگه داشتن شما به میان می آید، پوست همیشه این فرصت را ندارد که به آرامی تصمیم بگیرد کدام ذرات ورودی ایمن هستند و کدام یک ممکن است شما را بیمار کند. اگر شک دارید، «اکنون شلیک کنید، بعداً سؤال بپرسید» ممکن است بهترین رویکرد از نظر ایمن نگه داشتن بدن شما باشد. به هر حال، بهتر است پاسخ ایمنی به چیزی بی‌ضرر را تحریک کنید تا اینکه گرفتار شوید و یک ویروس کشنده از درها وارد شود، درست است؟

پروفسور Ronchese پیشنهاد می‌کند که این «پرایمینگ» پاسخ ایمنی ممکن است دلیل نیاز به IL-13 در سطح پایین اما پایدار در پوست باشد. علاوه بر این، این یافته‌ها نشان می‌دهد که سلول‌های ایمنی در پوست، به‌ویژه سلول‌های دندریتیک، در مقایسه با سایر نقاط بدن به طور منحصربه‌فردی با حضور IL-13 سازگار شده‌اند.

با این حال، جنبه منفی این فعل و انفعال ممکن است به این معنی باشد که پوست در یک کشمکش دائمی بین ایجاد پاسخ‌های ایمنی در مقابل عدم وجود آن است. برای اکثر مردم، این تعادل بدون مشکل حفظ می شود. برای دیگران، ممکن است این چیزی باشد که آنها را به سمت بیماری های آلرژیک راهنمایی می کند. این همان چیزی است که پروفسور رونچس می خواهد به آن برسد.

واضح است که چیزی در سلول‌های ایمنی پوست در حال وقوع است که شبیه هیچ جای دیگر بدن نیست. در حالی که ما کارهای زیادی برای انجام دادن داریم تا دقیقاً دقیقاً چه اتفاقی می‌افتد، اما می‌دانیم که سلول‌های ایمنی در پوست هستند. احتمال بروز پاسخ های آلرژیک بسیار بیشتر است و ما معتقدیم که IL-13 عامل مهمی در این امر است.”

چرا پوست اهمیت دارد: راهپیمایی آلرژیک

آنچه باعث ایجاد آلرژی می شود می تواند طیف گسترده ای باشد – گرده گل، بادام زمینی، گرد و غبار، صدف، پوست حیوانات خانگی. لیست ادامه دارد. زمانی که این تحریک مزمن شود، به بیماری آلرژیک مبتلا می شوید. پروفسور Ronchese و دکتر Maia Brewerton، مشاور ایمونولوژی بالینی و همکار برنامه بیماری های آلرژیک موسسه مالاگان، معتقدند که پوست عامل مشترک بین همه این آلرژی ها است.

همانطور که بسیاری از افرادی که با شرایط آلرژیک زندگی می کنند تأیید می کنند، اکثر آنها فقط به یک چیز آلرژی ندارند. در عوض، آلرژی ها تمایل دارند در طول زندگی انباشته و تغییر کنند.

در حالی که اگزما ممکن است به اندازه یک آلرژی به بادام زمینی خطرناک به نظر نرسد، حساسیت در پوست اغلب نوک کوه یخ است – باز شدن دروازه های سیل برای ایجاد سایر شرایط آلرژیک جدی در آینده مانند آلرژی غذایی یا آسم. .

این روند به “مارچ آلرژیک” معروف است و برای اکثر افراد این راهپیمایی در سنین پایین از پوست شروع می شود. هنوز اطلاعات زیادی در مورد اینکه چرا راهپیمایی آلرژیک در وهله اول وجود دارد یا چه کاری می توان برای متوقف کردن آن انجام داد، شناخته نشده است. به طور کلی، دانشمندان موافق هستند که هر چه زودتر بتوانید از بروز آلرژی جلوگیری کنید، تأثیر منفی آن در طولانی مدت کمتر خواهد بود.

هم راهپیمایی آلرژیک و هم کشف IL-13 در پوست، نشان می‌دهد که پوست چقدر در تعیین اینکه آیا یک فرد به نبرد مادام‌العمر با شرایط آلرژیک ادامه می‌دهد یا خیر، اهمیت دارد، چیزی که دکتر بروورتون از نزدیک با آن آشناست. .

ما همانیم که میخوریم. آیا ما هم همان چیزی هستیم که روی پوست خود می گذاریم؟

سیستم ایمنی بدن ما به طور ذاتی با دانستن اینکه چه چیزی برای شما خوب است و چه چیزی خوب نیست متولد نشده است. برخی از چیزهایی که بدن شما در دوران بارداری و شیردهی یاد می گیرد. بقیه موارد، سیستم ایمنی شما باید به تنهایی یاد بگیرد – یک برخورد در یک زمان. درست مانند زندگی واقعی، اولین برداشت مهم است، و نحوه مواجهه شما با چیزی برای اولین بار ممکن است در ایجاد یا پیشگیری از آلرژی تفاوت ایجاد کند.

مثلاً غذایی که می خوریم را در نظر بگیرید. روده شما، و سلول های ایمنی در روده، برای مقابله با انواع غذاها که می آیند و می روند تکامل یافته اند. می داند “غذا” چگونه به نظر می رسد، بنابراین می داند که یک تهدید نیست. اما اگر به جای مواجهه با غذا از طریق روده، پوست اولین تماس باشد چه؟ سلول های ایمنی که در آنجا زندگی می کنند ممکن است آن را درست نکنند.

دکتر بروورتون می گوید: «آنچه روی پوست خود می گذاریم بسیار مهم است. شواهد فزاینده ای وجود دارد مبنی بر اینکه قرار گرفتن در معرض مواد غذایی از طریق پوست در اوایل زندگی ممکن است باعث ایجاد آلرژی غذایی در افراد مستعد شود و به تعویق انداختن معرفی غذاهای پرخطر مانند تخم مرغ و کره بادام زمینی در رژیم غذایی نوزادان، شانس ابتلا به آلرژی غذایی را افزایش می دهد. دست اول که آلرژی چقدر می تواند برای کودکان و خانواده هایشان ویرانگر باشد و مقابله با آلرژی های شدید روزانه چقدر دشوار است.

اغلب اوقات، متخصصان آلرژی، بیمارانی را با حساسیت شدید به مواد غذایی موجود در موادی مانند کرم های پوستی و صابون ها می بینند.

دکتر بروورتون می گوید: “وقتی صحبت از آلرژی به میان می آید، پیشگیری بهتر از درمان است.” “من فکر می کنم بسیار مهم است که آنچه را که روی پوست خود می گذاریم در نظر بگیریم، به خصوص زمانی که خیلی جوان هستیم یا سد پوستی ما آسیب دیده است.”

با ایمونولوژی طبیعت پروفسور رونچس و دکتر بروورتون هر دو به والدین توصیه کردند که در مقاله ای که نشان می دهد چگونه سلول های ایمنی پوست بر روی یک محرک مو می رقصند، مطمئن شوند که فرزندانشان موارد مهم را به طور غیر ضروری از محیط یا رژیم غذایی خود حذف نمی کنند و در مورد محصولات دو بار فکر کنند. روی پوست فرزندشان می گذارند.

پروفسور رونچس می‌گوید: «بدن شما نمی‌تواند بیاموزد که چه چیزی برایش خوب است، اگر هرگز با آن مواجه نشوید، و شاید لازم باشد نحوه معرفی این مواد را به بدن در نظر بگیریم.

یا همانطور که دکتر بروورتون می گوید: “غذا برای دهان شما است نه پوست شما.”