مطالعه جدید نشان می دهد که نشانگر زیستی آسیب قلبی ممکن است به بیماران COVID-19 کمک کند تا از بستری شدن در بیمارستان جلوگیری کنند

مطالعه‌ای که توسط دانشگاه سنت اندروز انجام شد نشان می‌دهد که روزی می‌توان از یک آزمایش پزشکی پرکاربرد برای آسیب قلبی برای کمک به بیماران مبتلا به کووید-۱۹ از بستری شدن در بیمارستان استفاده کرد.

تروپونین های قلبی پروتئین هایی هستند که بخشی از ماشین های انقباضی قلب را تشکیل می دهند و زمانی که قلب آسیب می بیند وارد جریان خون می شوند. می توان آن را در یک آزمایش خون اندازه گیری کرد که به طور گسترده در ارزیابی حملات قلبی و سایر بیماری های قلبی استفاده می شود.

مطالعات موجود از سال 2020 نشان داده است که بیماران مبتلا به کووید-19 که سطح تروپونین افزایش یافته است، در مقایسه با افرادی که سطح تروپونین طبیعی دارند، بیشتر در معرض مرگ یا عوارض بالینی نامطلوب هستند.

با این حال، علی‌رغم این شواهد، تروپونین‌های قلبی هنوز در عمل بالینی برای ارزیابی مستقیم بیماران COVID-19 استفاده نمی‌شوند و این مقاله جدید به رهبری دکتر الکساندر لیو از دانشگاه و سرپرستی دکتر رابرت هاموند، پروفسور پیتر دانلی و پروفسور آنتونی کوتس، خواص تشخیصی تروپونین قلبی و پتانسیل آن را برای استفاده در عمل بالینی اصلی بررسی می کند.

دکتر لیو، از دانشکده پزشکی، گفت: “بی شک کووید-19 یکی از بدترین بیماری های همه گیر نسل ما است. شناسایی بیمارانی که در معرض خطر کمتر یا بیشتر مرگ و میر قرار دارند – آنچه کارکنان بالینی بیماران طبقه بندی خطر می نامند – مهم است. زیرا ممکن است به ما کمک کند تصمیم بگیریم کدام بیماران به مراقبت های پزشکی بیشتری نیاز دارند و کدام بیماران را می توان با خیال راحت ترخیص کرد.

جستجو برای آسیب قلبی مهم است زیرا به نظر می‌رسد کووید-19 توانایی تأثیرگذاری بر قلب افراد و نه فقط بر ریه‌های آنها را دارد، و ادبیات موجود نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به آسیب قلبی از نظر پیش‌آگهی نسبت به بیمارانی که بدون آسیب قلبی نیستند، عملکرد کمتری دارند.

“علیرغم مجموعه ای از شواهد و پتانسیل، تروپونین قلبی هنوز در عمل بالینی برای طبقه بندی مستقیم بیماران مبتلا به کووید-19 مورد استفاده قرار نمی گیرد. این مطالعه به دنبال این بود که چرا.”

مقاله، منتشر شده در مجله PLOS ONE، از مطالعه 191 بیمار مبتلا به COVID-19 گزارش می دهد که به طور گذشته نگر به توانایی زیرگروهی از تروپونین قلبی – تروپونین T قلبی با حساسیت بالا – برای پیش بینی اینکه چه بیمارانی دچار مرگ و میر شده اند و چه بیمارانی دچار مرگ و میر شده اند را بررسی می کند.

این نشان داد که انجام تست تروپونین بالا لزوماً به این معنی نیست که بیمار از مرگ و میر رنج می‌برد – این در پیش‌بینی خطر مرگ فرد بیمار نادرست بود. این به احتمال زیاد به این دلیل است که در زندگی واقعی، جمعیت بیماران متنوع است و عوامل دیگری به جز آسیب قلبی وجود دارد که می تواند باعث افزایش تست تروپونین شود. این مشاهدات ممکن است دلیلی باشد که چرا پزشکان در حال حاضر قادر به استفاده از تروپونین قلبی به تنهایی برای طبقه بندی بیماران در معرض خطر نیستند.

مهمتر از همه، این مطالعه همچنین نشان داد که اگر یک بیمار COVID-19 سطح تروپونین قلبی طبیعی داشته باشد، پیش آگهی بسیار خوب بود. این به این دلیل است که سطوح طبیعی تروپونین به طور بالقوه می تواند بیماران کم خطر را شناسایی کند، زیرا ممکن است عوارض و سایر بیماری هایی را که ممکن است بیماران را در معرض خطر بالا قرار دهند رد کند.

دکتر لیو گفت: «نتایج نشان داد که به جای همراهی با پیام کلی موجود در ادبیات موجود – که سطوح بالای تروپونین با پیش آگهی ضعیف در COVID-19 مرتبط است – ما متوجه شدیم که به عنوان یک آزمایش تشخیصی، تروپونین بالا است. سطح بعید است که بتواند به طور دقیق یک بیمار در معرض خطر مرگ و میر بالا را شناسایی کند، در عوض، ممکن است بهتر باشد از توانایی یک تروپونین معمولی برای رد کردن خطر مرگ در بیماران خود استفاده کنیم.

“این مطالعه ممکن است یک گام کوچک به سمت ترجمه بالینی باشد، اما به طور بالقوه یک جهش بزرگ برای شناسایی جهتی است که ما باید با طبقه بندی خطر COVID-19 در آن برویم. اکنون زمینه را برای اعتبار سنجی آینده نگر قدرت های رد می کند. تروپونین های طبیعی. این می تواند آزمایش را بیشتر به عرصه بالینی COVID-19 سوق دهد. چشم انداز نهایی این است که امکان استفاده از تروپونین های قلبی برای کمک به پزشکان برای ارسال ایمن به خانه، برای کاهش خطر قرار گرفتن در معرض بیمارستان و به طور بالقوه نجات جان بیماران باز شود. و میلیون ها دلار برای سیستم های مراقبت های بهداشتی.”

دکتر لیو افزود: “این پروژه فقط یک تحقیق نیست، بلکه محصول انعطاف‌پذیری انسانی است که بر اساس یک تمایل مشترک برای بهتر کردن شرایط برای بیماران در حالی که چالش‌های همه‌گیری را تحمل می‌کنیم، شکل گرفته است. پزشکان، دانشمندان ارشد، و پزشکان در رشته‌ها و سایت‌های مختلف. انجام تحقیقات با آنها یک امتیاز است.”