مطالعه نشان می دهد که نظارت از راه دور باعث کاهش بستری شدن در بیمارستان با نارسایی قلبی و بهبود کیفیت زندگی می شود

اولین مطالعه انجام شده توسط محقق در مورد نظارت بر فشار شریان ریوی از راه دور نشان داده است که کیفیت زندگی را بهبود می بخشد و بستری شدن در بیمارستان با نارسایی قلبی را در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی کاهش می دهد. این یافته‌ها امروز در یک جلسه علمی دیرهنگام در نارسایی قلبی 2023، کنگره علمی انجمن قلب و عروق اروپا (ESC) ارائه شد و در لانست.

محقق اصلی دکتر جاسپر بروگتس از مرکز پزشکی دانشگاه اراسموس، روتردام، هلند گفت: “فشار شریان ریوی نشانگر احتقان همودینامیک است که چندین هفته قبل از بروز علائم رخ می دهد و فرصتی برای جلوگیری از احتقان آشکار و بستری شدن بعدی فراهم می کند.” در MONITOR-HF، پزشکان یک هدف نظارت بر همودینامیک تعیین می‌کنند که آنها را قادر می‌سازد تا درمان‌های مناسبی مانند دیورتیک‌ها و سایر داروها را ارائه دهند.

پس از دو کارآزمایی قبلی پایش فشار شریان ریوی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی در آمریکای شمالی، چندین سوال باقی ماند. کارآزمایی CHAMPION که در سال 2011 منتشر شد، نتایج مثبتی را در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی کلاس III انجمن قلب نیویورک (NYHA) نشان داد، کسر جهشی متوسط ​​30٪، بستری شدن قبلی نارسایی قلبی در بیمارستان، و سطوح نسبتاً پایینی از دستورالعمل‌های پیش‌زمینه هدایت شده بود. درمان پزشکی

GUIDE-HF که در سال 2021 منتشر شد، در تجزیه و تحلیل کلی یک نتیجه خنثی داشت که ممکن است مربوط به ثبت‌نام جمعیتی وسیع‌تر و کم‌خطر، یا اصلاح توسط COVID-19 باشد. تجزیه و تحلیل زیر گروه از پیش تعیین شده محدود به پیگیری قبل از همه گیری COVID-19 نتیجه مثبتی را به همراه داشت.

دستورالعمل های نارسایی قلبی بیان می کند که پایش فشار شریان ریوی ارزش نامشخصی دارد اما ممکن است در نظر گرفته شود (سطح IIb). بنابراین جذب در اروپا حاشیه ای است. داده های اروپایی برای مقایسه نظارت بر فشار شریان ریوی با مراقبت استاندارد با سطوح بالای درمان پزشکی پس زمینه مورد نیاز بود. MONITOR-HF اثر پایش همودینامیک را بر کیفیت زندگی و بستری شدن در بیمارستان نارسایی قلبی در برابر استانداردهای مراقبتی معاصر در هلند آزمایش کرد.

در این کارآزمایی 348 بیمار از 25 مرکز در هلند شرکت کردند. بیماران در 12 ماه گذشته نارسایی مزمن قلبی، هر گونه کسر جهشی، علائم کلاس III NYHA و بستری قبلی نارسایی قلبی در بیمارستان یا ویزیت فوری که نیاز به دیورتیک های داخل وریدی داشتند، در 12 ماه گذشته داشتند. میانگین سنی 69 سال، 25 درصد زن و میانگین کسر تخلیه 30 درصد بود.

شرکت کنندگان به طور تصادفی 1:1 به پایش فشار شریان ریوی در کنار مراقبت های معمول یا مراقبت های معمول به تنهایی (از جمله دسترسی به اندازه گیری های منظم آزمایشگاهی مانند پپتیدهای ناتریورتیک و اکوکاردیوگرافی سالانه) اختصاص داده شدند. همه بیماران حداقل به مدت 12 ماه پیگیری شدند. میانگین مدت پیگیری 18 ماه و حداکثر 48 ماه بود.

بیماران گروه مانیتورینگ یک حسگر کوچک، بی سیم و بدون باتری داشتند که از طریق ورید فمورال در شریان ریوی کاشته شد. اندازه گیری فشار هر روز صبح در حدود 18 ثانیه انجام می شد و قرائت ها به یک وب سایت امن ارسال می شد. پزشکان به داده‌ها دسترسی پیدا کردند و فشار هدف را برای هر بیمار تعیین کردند که نشان‌دهنده نیاز به بازنگری درمان دارویی است.

نقطه پایانی اولیه تغییر کیفیت زندگی بود که توسط پرسشنامه کاردیومیوپاتی کانزاس سیتی (KCCQ) در 12 ماه اندازه گیری شد و نقطه پایانی ثانویه تعداد بستری شدن در بیمارستان نارسایی قلبی و/یا بازدیدهای فوری بود که نیاز به دیورتیک های داخل وریدی در طول پیگیری داشتند.

در 12 ماهگی، میانگین تغییر در امتیاز خلاصه کلی KCCQ 7+ امتیاز در گروه نظارت و 0.2- امتیاز در گروه مراقبت معمول بود که اختلاف میانگین بین گروه‌ها 7.1 امتیاز به نفع نظارت بود (013/0=p). در طول میانگین پیگیری 1.8 سال، 117 بستری شدن در بیمارستان نارسایی قلبی یا ویزیت‌های فوری در گروه نظارت و 212 مورد در گروه مراقبت معمول وجود داشت که نشان‌دهنده کاهش 44 درصدی با نظارت است (نسبت خطر 0.56؛ فاصله اطمینان 95 درصد 0.38-0.84 این مزیت درمانی در زیرگروه‌هایی با کسر جهشی ≤40% و> 40% سازگار بود.این روش نسبتاً ایمن و قابل اعتماد با 97.7% عاری از عوارض مربوط به دستگاه یا سیستم و 98.8% عاری از نقص سنسور در طول پیگیری بود. .

دکتر بروگتس گفت: “بیش از 85 درصد از شرکت کنندگان با نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته از بتا بلوکرها، مهارکننده های سیستم رنین-آنژیوتانسین و آنتاگونیست های گیرنده مینرالوکورتیکوئید استفاده می کردند.”

جذب گیرنده‌های آنژیوتانسین – مهارکننده‌های نپری‌لیزین (ARNI) و مهارکننده‌های سدیم-گلوکز هم‌ترانسپورتر-2 (SGLT2) بالا بود و در طول دوره پیگیری افزایش یافت، با 60٪ از افراد کنترل بر روی ARNI و 30٪ در مهارکننده‌های SGLT2. در 12 ماهگی. این سطح از درمان به این معنی است که هر مزیت اضافی از نظارت بر فشار شریان ریوی واقعاً بالاتر از سطوح مناسب درمان پزشکی مبتنی بر دستورالعمل است.

وی در پایان گفت: “مانیتورینگ فشار شریان ریوی تاثیر قابل توجه و قابل توجهی بر کیفیت زندگی و نارسایی قلبی بستری شدن در بیمارستان نشان داد که برای بیماران، پزشکان و بیمارستان‌ها بسیار مرتبط است. اصل مدیریت استثنایی تضمین می‌کند که پزشکان فقط باید به بیماران خارج از شرایط خود پاسخ دهند. پنجره آستانه، این روش را به روشی کارآمد با نیاز به زمان کم تبدیل می کند.”