کارشناسان همچنین گفتند که اگر پارچه نجس دوباره استفاده شود، قرار گرفتن در معرض چندین عفونت موضعی را افزایش می دهد.
در NFHS-5 که اخیراً منتشر شده است، از زنان 15 تا 24 ساله پرسیده شد که از چه روش یا روش هایی برای محافظت از قاعدگی استفاده می کنند.
در این گزارش آمده است که در هند، 64 درصد از نوار بهداشتی، 50 درصد از پارچه، و 15 درصد از دستمالهای تهیه شده محلی استفاده میکنند. به طور کلی، 78 درصد از زنان در این گروه سنی از روش های بهداشتی محافظت از قاعدگی استفاده می کنند.
دستمال های تهیه شده محلی، نوار بهداشتی، تامپون و فنجان قاعدگی از روش های بهداشتی حفاظتی محسوب می شوند.
دکتر آستا دیال از بخش زنان و زایمان در بیمارستان CK Birla در گوروگرام، در مورد قرار گرفتن در معرض عفونتهای ناشی از اعمال غیربهداشتی قاعدگی، گفت: «مطالعات بسیاری نشان دادهاند که عفونتهای دستگاه تناسلی مانند واژینوز باکتریایی یا عفونتهای مجاری ادراری (UTI) ممکن است رخ دهد. تبدیل به عفونت لگنی می شوند.»
او گفت: “از آنجایی که این عفونت ها می توانند تا لگن حرکت کنند، می توانند در باردار شدن یا عوارض بارداری مانند زایمان زودرس (که منجر به زایمان زودرس می شود) مشکل ایجاد کنند.”
دیال گفت: علاوه بر این، بهداشت ضعیف می تواند خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را در درازمدت افزایش دهد، زیرا یکی از عوامل خطر این سرطان، بهداشت محلی ضعیف است.
گزارش NFHS همچنین بیان میکند که احتمال استفاده از روشهای بهداشتی در زنان با ۱۲ سال تحصیلی یا بیشتر، دو برابر بیشتر از زنان بدون تحصیل است (۹۰ درصد در مقابل ۴۴ درصد).
زنان در بالاترین پنجک ثروت تقریباً دو برابر بیشتر از زنان در پایین ترین پنجک ثروت (95 درصد در مقابل 54 درصد) از روش های بهداشتی استفاده می کنند. در مقایسه با 90 درصد زنان شهری.”
کمترین درصد زنان از روش های بهداشتی محافظت از قاعدگی در بیهار (59 درصد)، مادهیا پرادش (61 درصد) و مگالایا (65 درصد) استفاده می کنند.
پونام موترجا، مدیر اجرایی بنیاد جمعیت هند، گفت NFHS-5 ارتباط مستقیمی بین آموزش، ثروت و روشهای بهداشتی محافظت از قاعدگی نشان میدهد.
وی گفت: در حالی که 80 درصد از زنان بدون تحصیل از نوار بهداشتی استفاده میکنند، تنها 35.2 درصد از زنان با 12 سال تحصیل یا بیشتر از نوار بهداشتی استفاده میکنند، وی افزود که استفاده از پارچه برای محافظت از قاعدگی در بین زنان روستایی بیشتر است (57.2). درصد) در مقایسه با مناطق شهری (31.5 درصد).
زنان از پایین ترین پنجک ثروت حدود 3.3 برابر بیشتر از زنان از بالاترین پنجک ثروت از پارچه استفاده می کنند. موترجا گفت بنابراین، پس زمینه اجتماعی اغلب تعیین کننده دسترسی به بهداشت مناسب قاعدگی است.
تابو در مورد صحبت کردن در مورد پریود، زنان را از دسترسی به آنها منصرف می کند. او گفت که بنابراین بهبود بهداشت قاعدگی مستلزم سرمایه گذاری در آموزش دختران، در کنار کمپین های ارتباطی گسترده اجتماعی و تغییر رفتار برای تغییر هنجارها و رفتارهای اجتماعی است.
رانجانا کوماری، یک فعال اجتماعی و مدیر مرکز تحقیقات اجتماعی، گفت که درک دو جنبه از قاعدگی مهم است — یکی شرم ناشی از قاعدگی و اینکه دختران آن را با کسی به اشتراک نمی گذارند.
او با اشاره به Pradhan Mantri Bhartiya Janaushdhi Pariyojna (PMBJP) که بر اساس آن نوار بهداشتی در کندراس در سراسر کشور با حداقل قیمت Re 1 در هر پد در دسترس است، گفت: “اما مهمترین چیز این است که دولت برای دستمال در دسترس باشد. Re 1 بنابراین حتی اگر به 12 دستمال سفره نیاز دارید، باید 12 روپیه از والدین بخواهید و آنها خجالتی هستند که به آنها اطلاع دهند.”
“همچنین، والدین فکر می کنند که این یک هزینه بی فایده است، بنابراین نیاز به مشاوره با والدین نیز وجود دارد که نیازهای بهداشتی برای دختران وجود دارد. دولت دستمال های Re 1 را ارائه می دهد که باید دست به دست هم داده شود و حساسیت به آنها وجود داشته باشد. جامعه و مردم، “کوماری گفت.
NFHS-5 که بین سالهای 2019-21 انجام شد، در حدود 6.37 هزار خانوار نمونه از 707 منطقه کشور از 28 ایالت و 8 دانشگاه انجام شده است که 724115 زن و 101839 مرد را پوشش میدهد تا برآوردهای تفکیکشده تا ناحیه ارائه شود. مرحله.
گزارش ملی همچنین دادهها را بر اساس ویژگیهای اجتماعی-اقتصادی و سایر ویژگیهای زمینه ارائه میکند. برای تدوین سیاست و اجرای موثر برنامه مفید است.