دکتر به ترک فکر می کند، بیمار سرطانی در آخر هفته “غافلگیرانه” در بیمارستان های وینیپگ با انتظار طولانی مواجه است.

یک پزشک وینیپگ می گوید بخش اورژانس او ​​در حال رسیدن به نقطه شکست خود است و برای اولین بار به فکر ترک سیگار است.

دکتر کریستیان تامپسون، پزشک اورژانس در بیمارستان سنت بونیفایس، گفت که او در نظر دارد “بسیاری” از همکاران پرستاری خود را که در چند ماه گذشته به دلیل “شرایط کاری نامعقول و فرسودگی/ ناراحتی اخلاقی قابل توجه” این بخش را ترک کردند، دنبال کند.

او روز دوشنبه در یک تاپیک توییتری نوشت: لطفا به ما کمک کنید. تامپسون رئیس فعلی هیئت مدیره Doctors Manitoba و رئیس جمهور سابق است.

“دیروز اولین روزی بود که به ترک فکر کردم. من عاشق کارم، همکارانم و افرادی هستم که هر روز به آنها اهمیت می دهم… اما آنچه اکنون اتفاق می افتد پایدار نیست. اوضاع می تواند بهبود یابد، اما ما به کمک نیاز داریم.”

تامپسون توضیح داد که اورژانس او ​​پر است، اما نه با بیمارانی که به آنجا تعلق دارند. برخی از افراد برای مدت طولانی در اورژانس گیر کرده‌اند، زیرا نمی‌توانند در بخش‌های پر از بیمارستان بستری شوند، که باعث می‌شود تعداد زیادی از بیماران در اتاق انتظار و راهروها باقی بماند.

فرد مبتلا به حمله قلبی 10 ساعت صبر می کند

او نوشت: “اگر حرف من را باور نمی کنید، بیایید و از شخصی که دیدم بیش از 18 ساعت با انسداد روده منتظر ماند، یا روح بیچاره ای که بیش از 10 ساعت منتظر بود در حالی که دچار حمله قلبی شده بود، بپرسید.”

در حال حاضر همه چیز فراتر از بحرانی است، اما همه امیدها از بین نمی رود.»

تامپسون از رهبری مراقبت های بهداشتی خواست تا فوراً اقداماتی مانند “تلاش های متمرکز بر لیزر” برای حفظ کارکنان موجود، اجرای پروتکل افزایش ER و افزایش ظرفیت بستری انجام دهند. او گفت که رهبری شروع به شنیدن سخنان کارگران خط مقدم کرده است، اما سخنان آنها باید به عمل تبدیل شود.

انتظار می رود تامپسون روز سه شنبه با رسانه ها صحبت کند.

نیکول وارد، وینی‌پگر سابق که برای ملاقات با خانواده در شهر بود، گفت که پس از تجربه خانواده‌اش در آخر هفته گذشته، از سیستم مراقبت‌های بهداشتی احساس ناامیدی می‌کند.

وارد گفت که عموی او که سرطان مجرای صفراوی مرحله نهایی دارد، روز شنبه به مرکز علوم بهداشتی مراجعه کرد زیرا مجرای صفراوی او نادرست بود و صفرا در بدنش جمع شده بود. عفونت خونی هم داشت.

“آنها به ما گفتند که این انتظار طولانی خواهد بود. آنها نمی توانند به ما بگویند که چقدر طول می کشد، اما در راهروهایی که مدتی در آنجا بوده اند، افرادی سکته مغزی و قلبی هستند، که یک نفر با یک لگن شکسته در راهرو، که تمام راهروها پر از مردمی بود که در گارنی‌ها قرار داشتند و جایی برای گذاشتن آنها وجود نداشت.»

سالمند که محل تخلیه آن عفونی شده بود، حدود 48 ساعت منتظر ماند تا آن را خارج کرده و جایگزین کرد، و همچنین یک درن دوم را وارد کرد. او گفت که حدود 40 ساعت طول کشید تا او از اورژانس به بخش بستری شود.

وارد، که یک دانشمند محقق در مرکز پزشکی دانشگاه واندربیلت در تنسی است، در طول انتظارش در اورژانس، عمویش را اغلب چک می‌کرد.

او از کارکنان خواست که علائم حیاتی او را پس از چند ساعت بررسی کنند و برای زنی که در یک توپ جمع شده بود و استفراغ در مقابل او خوابیده بود، یک لیوان آب خواست.

او تاکید کرد که کارکنان بیمارستان تمام تلاش خود را می کنند، اما این کافی نیست.

همه جا نشانه ها را می بینید [the hospital] که می گویند، “اول بیماران”، و در حال حاضر، اول کسی نیست.– نیکول وارد، خانواده بیمار سرطانی که نزدیک به دو روز منتظر بستری شدن در بیمارستان بودند

“شما علائم را در همه جا می بینید [the hospital] وارد گفت: “اول بیماران” و در حال حاضر هیچ کس اول نیست.

در یک نقطه، او با یک دوست قدیمی پزشک در وینیپگ تماس گرفت تا از او بپرسد که آیا بهتر است عمویش را به بیمارستان ببرد. به او گفته شد که ارزشش را ندارد.

وارد گفت: “او کار می کرد و به من گفت که به معنای واقعی کلمه آب را زیر پا می گذارد و او یک جانباز 20 ساله اورژانس است.”

“او به من گفت که 27 بیمار در اتاق انتظار خود دارد و ما بهترین کار این است که اینجا بمانیم” در HSC.

یکی از پزشکان که به شرط ناشناس ماندن از ترس انتقام صحبت کرد، گفت که بیمارستان‌ها معمولاً در این زمان از سال شاهد افزایش تعداد بیماران هستند، اما کمبود پرستار آنها را آماده نمی‌کند.

اورژانس آنقدر بد پشتیبانی می شود و کارکنان آن چنان ضعیف هستند که بیمارانی که در آنجا هستند نظارت مناسبی ندارند. اگر در گوشه ای در راهرو با درد قفسه سینه یا تب 40 درجه هستید و پرستاری برای بررسی وجود ندارد. روی تو، پس وقتی به سراغت می‌آیند، بیمارتر می‌شوی.”

دارلین جکسون، رئیس اتحادیه پرستاران منیتوبا، از استان می‌خواهد تا برخی از مشوق‌های پولی مشابهی را که استان‌های دیگر برای جذب و نگه داشتن مردم استفاده می‌کنند، اجرا کند. او گفت که این می تواند برخی از پرستاران را که به جای کار برای آژانس های خصوصی انتخاب می کنند، بازگرداند.

جکسون گفت که در طول همه گیری همه گیر، پرستاران به او می گویند که حجم کار بسیار زیاد است، اما آنها مطمئن بودند که کاهش می یابد.

پرستاران نمی توانند “آن را بیرون بیاورند”: MNU

جکسون گفت: “چیزی که ما متوجه می شویم این است که پرستاران می گویند، “بهتر نمی شود، بدتر می شود، و من نمی توانم آن را کنار بگذارم.”

ما واقعاً نیاز داریم که انگشت شست را در آن سد بگذاریم، زیرا این دیگر فقط یک خونریزی نیست، بلکه یک خونریزی است.

آدری گوردون، وزیر بهداشت، به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.

سازمان بهداشت منطقه ای وینیپگ گفت که بیمارستان ها همچنان تحت تأثیر چالش های جریان بیمار قرار دارند و آنها به بررسی همه گزینه ها برای رسیدگی به احتباس و انتقال بیماران با حدت پایین از بخش های اورژانس به سایر مکان ها، مانند مراکز مراقبت فوری و طولانی مدت ادامه می دهند. خانه های مراقبت

وارد گفت که متشکر است که سوابق تحصیلی اش به او بینشی در مورد سیستم پزشکی می دهد تا بتواند از عمویش دفاع کند. او گفت که از بازدید و گفتگوهایش با متخصصان پزشکی مشخص است که سیستم مراقبت های بهداشتی در حال چرخش است.

“این ترسناک است، و می دانید چیزی که من را بیشتر می ترساند این است که پرستاران، پزشکان، دستیاران پزشک، دستیاران پرستاری، پرستاران بالینی – وقتی می ترسند من را نگران می کند. وقتی می خواهند ترک کنند من را نگران می کند. “