مکانیسم مولکولی ترومبوز ورید مغزی کشف شد —

دانشمندان از مرکز رودولف ویرچو برای تصویربرداری زیستی یکپارچه و ترجمه در دانشگاه وورزبورگ (RVZ) و بیمارستان دانشگاه وورزبورگ، که با همکارانی از توبینگن و گریفسوالد در مرکز تحقیقات مشارکتی Transregio (SFB TR) 240 همکاری می کنند، اکنون توانسته اند برای اولین بار نشان می دهد که فعال شدن دو گیرنده خاص در سطح پلاکت خون منجر به ترومبوز ورید مغزی می شود. پروفسور دکتر برنهارد نیسواندت (رئیس زیست پزشکی تجربی I) که همچنین سخنگوی این مطالعه است، توضیح می‌دهد: «این یافته شگفت‌انگیز می‌تواند مبنایی برای درمان جدید و بسیار مؤثر برای این بیماری نادر اما جدی باشد. SFB TR 240.

تعامل دو گیرنده پلاکتی منجر به ترومبوز ورید مغزی می شود

تا به حال، فرآیندهای مولکولی درگیر در ایجاد ترومبوز ورید مغزی به خوبی شناخته نشده بودند و هیچ مدل تحقیقاتی مناسبی برای مطالعه آنها وجود نداشت. عوامل خطر شناخته شده نفاس، پیشگیری از بارداری خوراکی و عفونت ها هستند. در واقع، ما می‌خواستیم بررسی کنیم که آیا آنتی‌بادی علیه گیرنده CLEC-2 روی پلاکت‌ها تمایل به خونریزی را هنگام تزریق در جریان خون افزایش می‌دهد یا خیر. پروفسور دیوید استگنر، سرپرست تیم تحقیق، توضیح داد: علائمی که شباهت زیادی به بیماران مبتلا به ترومبوز وریدی حاد مغزی دارد. در واقع، تحقیقات بیشتر نشان داد که حیوانات در عرض چند دقیقه دچار ترومبوز وریدهای مغزی شدید شده بودند، بدون اینکه لخته در سایر اندام ها تشکیل شود. گروه تصویربرداری عروقی در RVZ و یکی از دو نویسنده اول مطالعه. “ما فرض می کنیم که اتصال آنتی بادی خواص گیرنده CLEC-2 را تغییر می دهد به طوری که سیگنال ها را به سلول منتقل می کند. این باعث فعال شدن پلاکت ها می شود و آنها در گردش خون وریدی مغزی به هم می چسبند و باعث ترومبوز وریدی مغزی می شوند. یک معما این است که چرا فقط رگ های مغزی تحت تاثیر قرار می گیرند،” Stegner اضافه می کند. گروه تحقیقاتی دریافتند که علاوه بر CLEC-2، دومین گیرنده پلاکتی، GPIIb/IIIa، در ایجاد ترومبوز وریدی مغزی نقش دارد و تنها تعامل هر دو گیرنده منجر به تشکیل ترومبوز در مغز می شود.

بلوک پلاکتی به عنوان یک رویکرد درمانی جدید

با این یافته ها، محققان اکنون به طور خاص به دنبال مواد فعال برای مسدود کردن چنین ترومبوزهای سیاهرگ مغزی بودند. لخته خون از ترکیب دو فرآیند تشکیل می شود: انعقاد پلاسمایی و فعال شدن پلاکت. درمان ترومبوز وریدی به طور کلی به هپارین، به عنوان یک مهارکننده انعقاد پلاسمایی، متکی است. با این حال، در ترومبوزهای ورید مغزی که در اینجا در آزمایش‌های حیوانی مورد مطالعه قرار گرفت، هپارین فقط یک اثر محافظتی نسبتاً کوچک داشت. شایان ذکر است، هپارین داروی استاندارد در درمان حاد بیماران مبتلا به ترومبوز وریدهای مغزی است، به استثنای مواردی که به عنوان یک عارضه مرتبط با واکسیناسیون کرونا رخ می دهد.

بنابراین دانشمندان بر روی گیرنده های پلاکتی تمرکز کردند. وقتی اینها از قبل مسدود شده بودند، ترومبوز وریدی مغزی ایجاد نمی شد. ونسا گوب، همچنین اولین نویسنده کتاب، می‌گوید: «با این حال جالب‌ترین یافته این بود که مهار پلاکت‌ها با مسدود کردن گیرنده GPIIb/IIIa حتی پس از شروع علائم عصبی، یعنی در دوره حاد بیماری، بسیار مؤثر بود. مطالعه. گروه نشان داد که محاصره گیرنده بلافاصله تشکیل لخته های خون در وریدهای مغزی را متوقف کرد، حیوانات تحت درمان به طور کامل بهبود یافتند و هیچ عارضه خونریزی رخ نداد. این امر برای انتقال احتمالی این رویکرد درمانی به بیماران اهمیت قابل توجهی دارد. پروفسور گیدو استول از دپارتمان نورولوژی می افزاید: “این نتایج شگفت آور بود و ممکن است راه را برای استفاده از مسدود کننده های GPIIb/IIIa در بیمارانی که ترومبوز ورید مغزی در آنها علیرغم درمان با هپارین پیشرفت می کند و اغلب منجر به مرگ می شود، هموار کند. GPIIb/IIIa. مسدود کننده ها در حال حاضر برای سایر بیماری های قلبی عروقی تایید شده اند.”

کلید موفقیت این پروژه، همکاری میان رشته ای گروه های تحقیقاتی مختلف در مرکز تحقیقات مشترک Transregio 240 “پلاکت ها — عملکردهای مولکولی، سلولی و سیستمیک در سلامت و بیماری” (Würzburg – Tübingen) بود که توسط بودجه تامین شده است. بنیاد تحقیقات آلمان از سال 2018.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط دانشگاه وورزبورگ. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.