پریتی پاتل در 18 مه گفت، در زمانی که ما به شدت کمبود پزشکان عمومی داریم، این باور را به وجود می آورد که استخدام های جدید به طور بالقوه با قوانین روادید بوروکراتیک از کار کردن جلوگیری می کنند (پریتی پاتل در 18 مه گفت که NHS خطر از دست دادن پزشکان عمومی را به دلیل قوانین مهاجرتی «غیرمعنا» دارد).
BMA پیوسته خواستار اصلاحات در سیستم کنونی شده است، به موجب آن پزشکان عمومی بینالمللی که پس از سه سال آموزش خود را در بریتانیا به پایان میرسانند، نمیتوانند ویزا بگیرند و در مطب GP کار کنند، مگر اینکه به عنوان حامی مجوز ثبت نام کرده باشند. تنها پس از پنج سال اقامت در انگلستان، فارغ التحصیلان از مرخصی نامحدود برای اقامت برخوردار می شوند، به این معنی که ویزا غیرضروری است.
تخمین زده می شود که حدود 40 درصد از همه کارآموزان GP فارغ التحصیلان بین المللی پزشکی هستند و موانع بوروکراتیک مانع از تبدیل شدن به حامیان مالی می شود، این به طور بالقوه به این معنی است که تعداد قابل توجهی از پزشکان تازه کار که می توانند به هزاران بیمار مراقبت کنند قادر به انجام این کار نیستند. برای برخی، این به معنای استخدام در جای دیگری در NHS است، اما برخی دیگر ترجیح میدهند کشور را ترک کنند، که نه تنها بیماران را از مراقبت محروم میکند، بلکه باعث هدر رفتن پول مالیات دهندگانی میشود که برای آموزش آنها صرف میشود.
تعدادی راه حل ساده برای این وجود دارد. برای مثال، حمایت مالی میتواند به یک سازمان با مسئولیتهای فراگیر منتقل شود – به این معنی که پزشکان عمومی تازهصلاحیت شده میتوانند در هر مطب کار کنند، یا قانون اقامت پنج ساله میتواند به دلیل نیاز مبرم به افزایش نیروی کار به سه سال کاهش یابد.
دولت این فرصت را دارد تا از مهارت های تعداد قابل توجهی از پزشکان برای ارائه مراقبت هایی که بیماران به شدت به آن نیاز دارند، استفاده کند.
دکتر یوان استراچان-اور
رئیس کمیته کارآموزان GP، انجمن پزشکی بریتانیا