تنیس به اصلاح نیاز دارد تا صدمات بهترین بازیکنانش را کاهش دهد | تنیس

پس از اعلام اینکه لورا رابسون بریتانیایی پس از سه عمل جراحی لگن در سن 28 سالگی از تنیس بازنشسته شده است (گزارش، 16 مه)، احساس می کنم که بازنگری در مورد این ورزش و تأثیر آن بر سلامت طولانی مدت شرکت کنندگان دیر شده است. لورا به لیست بلندبالایی از بازیکنانی می‌پیوندد که در سنین نسبتاً جوانی تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند (اندی موری، لگن، راجر فدرر، زانو، سرنا ویلیامز، زانو، رافائل نادال، مچ پا). روش هایی مانند تعویض مفصل ران تنها حدود 15 سال طول می کشد، بنابراین بازیکنان سابق احتمالاً با جراحی بیشتری روبرو خواهند شد، بدون اینکه به احتمال ابتلا به آرتریت در سنین بالا اشاره کنیم.

تنیس شامل چرخش و چرخش زیادی است که روی باسن سخت است. به دلیل افزایش زمان صرف شده برای رالی در بازی مدرن، که به نظر می رسد از بازی سرویس و والی دوره های قبلی فاصله گرفته است، ممکن است آسیب های لگن و ساق پا بیشتر شود. در نتیجه، مسابقات در فصلی که در حال حاضر طولانی‌تر است، به طور قابل توجهی بیشتر دوام می‌آورند. سطوح بازی نیز به میزان قابل توجهی سخت‌تر هستند که بر روی مفاصل تأثیر می‌گذارد.

مطمئنا زمان تغییرات در بازی فرا رسیده است. بیایید به بازی سرویس و والی بازگردیم: تماشای آن بسیار هیجان‌انگیزتر است. مسابقات مردان را به بهترین سه ست در تمام مسابقات کاهش دهید. تماشای ست های پنج ست خسته کننده است – اقدام تعیین کننده اغلب فقط در ست های پایانی انجام می شود. موضوع ظاهر شدن در دادگاه را مرور کنید و به چیزی برسید که بیشتر بخشنده باشد. بیایید همین الان اقدام کنیم و از آینده بازیکنان جوانمان محافظت کنیم.
وندی اوون
نستون، چشایر