یادداشت ویراستار: دکتر Neha Chaudhary، روانپزشک کودکان و نوجوانان، افسر ارشد پزشکی در BeMe Health و هیئت علمی در بیمارستان عمومی ماساچوست و دانشکده پزشکی هاروارد است.
CNN
–
چند سال پیش وقتی فهمیدم منتظر پسرم هستم، این روند زایمانی نبود که بیشتر از همه از آن می‌ترسیدم – بی خوابی بود که می‌دانستم ماه‌ها با یک نوزاد تازه متولد شده مواجه خواهم شد، بدون اینکه مهلت دادن
به‌عنوان یک پزشک، یک دهه از عمرم را صرف کار شبانه‌روزی، بیش از 30 ساعت نوبت کاری و خواب شبانه‌ام با صدای بی‌پنجره‌کننده‌ی پیجرم کرده بودم. من و مغزم می‌دانستم چگونه در آن طرف بدون خواب کار می‌کنیم. ما یک توپ استرس بودیم، در لبه و کندی در پردازش اطلاعات. ما رفلکس های تاخیری داشتیم، ناسالم ترین غذاهای ممکن را میل می کردیم و احساس می کردیم همه چیز یک کوه است.
و با این حال، هیچ چیز مرا برای محرومیت از خواب بی نظیر والدین آماده نکرد. تبدیل شدن به یک والد جدید به این معنی بود که بر خلاف آن دسته از نوبت‌ها و شیفت‌های شبانه در تمرین، هیچ دوره‌ای برای تصادف و رسیدن به استراحت وجود نداشت. تا وقتی بچه‌ام خوب نخوابیده بود، خوب نمی‌خوابیدم.
و من مانند همه والدین و مراقبان فکر می‌کردم که آیا فقط من بودم که بعد از کمبود خواب احساس بدی داشتم؟ (در نهایت به طرف دیگر رسیدم.)
معلوم شد، اینطور نبود. بر اساس یک مطالعه جدید، اختلال در خواب در والدین و اختلال در خواب در فرزندان هر کدام با افزایش استرس در والدین مرتبط است. در واقع فرقی نمی کرد که والدین اختلال خواب داشته باشند یا کودک. هر دو به یک اندازه بر سطوح استرس والدین تأثیر گذاشتند.
ضربه زننده واقعی؟ والدینی که استرس دارند خوب نمی خوابند. بچه های پر استرس هم همینطور. بنابراین هر چه همه افراد خانواده بیشتر دچار کمبود خواب شوند، استرس همه آنها بیشتر می شود – و هر چه استرس بیشتری داشته باشند، بدتر می خوابند. گاهی اوقات تمام استرس ها حتی منجر به اضطراب و افسردگی می شود. در این مطالعه، میزان اضطراب و افسردگی در افرادی که استرس داشتند، حدود چهار برابر بیشتر بود. (و می دانیم که هم اضطراب و هم افسردگی بر خواب نیز تأثیر می گذارند.)
برای هر والدین یا مراقبی که کم خواب هستند، این نتایج تعجب آور نیست. اما به عنوان یک روانپزشک کودک و نوجوان، قویاً معتقدم که الگوهای به ظاهر پایان ناپذیر شکستنی و شرایط قابل درمان هستند.
اگر شما و خانواده‌تان در دام «بدون خواب» گیر کرده‌اید، اولین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که به عنوان خانواده روی خواب سرمایه‌گذاری کنید. زیرا مهم نیست که چه کسی خوب نمی خوابد، اگر زیر یک سقف باشید، این احتمال وجود دارد که همه را تحت تاثیر قرار دهد.
مطمئن شوید که روی بهداشت خواب خوب تمرکز کرده اید، از جمله یک زمان خواب ثابت و یک روال خواب آرامبخش با محیط خواب مناسب (فکر کنید: خنک، تاریک، و نه درست بعد از غذا خوردن) و بدون تماشای صفحه نمایش. من اکیداً الگوبرداری از این رفتارها را حتی به کودکان بسیار کوچک توصیه می کنم. آنها بعداً از شما تشکر خواهند کرد و با توجه به ارتباط بین استرس و خواب آنها، اکنون از خودتان تشکر خواهید کرد.
به یاد داشته باشید، این فقط با خواب شروع نمی شود و به پایان نمی رسد – استرس نیز دخیل است. بنابراین روی کاهش سطح استرس برای همه افراد در خانه تمرکز کنید. می‌توانید مدیتیشن ذهن‌آگاهی یا تجربیات حسی مانند رایحه‌درمانی، شمع‌ها، موسیقی آرامبخش یا غوطه‌ور شدن گرم در وان را امتحان کنید – یا نسخه‌ای از آنچه شما را آرام می‌کند.
مهارت‌های مقابله‌ای را در لحظاتی که استرس حباب می‌شود، تمرین کنید، مانند تنفس عمیق، تماس با یک دوست یا پرت کردن حواس خود با یک فعالیت معمولی و آگاهانه (حتی یک فعالیت خسته کننده، مانند تا کردن لباس‌ها).
برنامه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید دانلود کنید تا به شما و فرزندانتان کمک کند در لحظات استرس کار کنید و عادت‌های سالم در مورد خواب را بیاموزید. و اگر مشکلات ادامه پیدا کرد، چه برای چالش های خواب یا استرس، از متخصص کمک بگیرید. بسیاری از اختلالات خواب، مانند آپنه خواب، ممکن است برای سال ها تشخیص داده نشود و کیفیت زندگی والدین و کودکان را تحت تاثیر قرار دهد. شرایطی مانند اضطراب یا افسردگی نیز ممکن است.
چه پزشک مراقبت های اولیه، چه متخصص اطفال، یک درمانگر یا روانپزشک، اگر در تله «بی خوابی» گیر کرده اید و واقعاً سلامت خانواده شما را تحت تأثیر قرار می دهد، وقت ملاقات بگذارید. شاید امشب بهتر بخوابی