اجازه دهید دوباره عمیق ترین تسلیت خود را به مردم سوریه ابراز کنم. همانطور که همکارم دکتر ایمان شنکیتی خاطرنشان کرد، انتظار داریم در روزهای آینده تعداد قربانیان افزایش یابد. قلب و فکر ما با خانواده ها و عزیزان کسانی است که در اثر این حادثه تلخ جان باختند.
اولویت ما در حال حاضر این است که مطمئن شویم کسانی که مجروح شده اند مراقبت های نجات دهنده ای را که نیاز دارند، در اسرع وقت دریافت کنند تا از تلفات و ناتوانی بیشتر جلوگیری شود. و اینکه کسانی که خانه و معیشت خود را از دست داده اند در معرض خطرات بهداشت عمومی بیشتر قرار نخواهند گرفت.
ماه آینده تقریباً دوازده سال از آغاز درگیری در سوریه می گذرد. به طور شگفت انگیزی، امروزه در سوریه بیشتر از هر زمان دیگری از زمان آغاز بحران، به کمک های بشردوستانه نیاز دارند. این نیازها در نتیجه زلزله دیروز بیشتر افزایش یافته است. این امر لایه دیگری از پیچیدگی را به بسیاری از چالش های پیش روی مردم سوریه اضافه کرده است.
اما علیرغم مواجهه با بحران های متعدد همزمان و پیچیده در سال های اخیر، جامعه بین المللی تا حد زیادی سوریه را فراموش کرده است. حتی با افزایش نیازهای بهداشتی و بشردوستانه، بودجه همچنان کاهش می یابد.
نباید اتفاق غم انگیزی مانند این بحران برای ما باشد که توجه خود را به سوریه معطوف کنیم.
همکاران،
اجازه دهید احترام و تحسین خود را به نیروی کار فداکار بهداشت سوریه که در حال پاسخگویی به یک وضعیت اضطراری دیگر هستند، ابراز کنیم. علیرغم تقاضاهای طاقت فرسا و منابع محدود، آنها مثل همیشه متعهد به نجات جان هستند.
WHO وجود دارد تا از آنها حمایت کند، زیرا ما از یک رویکرد همه جانبه برای دسترسی به افراد نیازمند استفاده می کنیم. کارشناسان ابتکار عمل ترومای منطقه‌ای WHO قبلاً مستقر شده‌اند و مرکز تدارکات ما در دبی در حال حصول اطمینان از تحویل به موقع تجهیزات حیاتی است.
کارشناسان اضطراری سازمان جهانی بهداشت به طور موثر در چندین دفاتر، از دمشق و حلب، تا غازیانتپ و آنکارا، تا دفاتر منطقه ای ما در قاهره و کپنهاگ، و مقر ما در ژنو، هماهنگی می کنند. سطوح سه گانه سازمان به طور مؤثری برای رفع نیازهای بهداشتی افراد آسیب دیده از این رویداد غم انگیز گرد هم می آیند.
در حالی که جهان یک بار دیگر توجه خود را به سوریه معطوف کرده است، اجازه دهید تکرار کنم: نباید اتفاق غم انگیزی مانند این برای ما بیفتد تا مردم سوریه را به یاد آوریم. امروز آنها به چیزی بیش از همدردی ما نیاز دارند. آنها باید اجازه داشته باشند که زندگی عاری از بیماری، گرسنگی و سایر تهدیدات بهداشت عمومی داشته باشند. و با هم، از طریق همبستگی و اقدام، طبق معمول، تردیدی ندارم که می‌توانیم این امر را در راستای دیدگاه منطقه‌ای خود در مورد “سلامت برای همه، توسط همه” محقق کنیم.