گزارش می گوید که صنایع حیوانی ایالات متحده خطرات بیماری را برای مردم ایجاد می کند

نویسندگان 36 بازار حیوانات در ایالات متحده را تجزیه و تحلیل کردند، از جمله پرورش سگ، شکار و به دام انداختن، حراج دام، پرورش مرغ در حیاط خلوت و باغ وحش های نوازش. برای ارزیابی میزان ریسک هر صنعت، آنها مصاحبه هایی با کارشناسان انجام دادند و مقالات علمی، داده های در دسترس عموم، مقررات دولتی و موارد دیگر را بررسی کردند. برای هر صنعت، آنها 10 عامل را در نظر گرفتند، از جمله تعداد حیوانات درگیر، عوامل بیماری‌زای شناخته شده آنها و تعاملاتی که با انسان‌ها دارند، و همچنین هرگونه شیوه‌ها و مقررات مربوط به امنیت زیستی.

دکتر جیمیسون با شروع تعداد خیره کننده حیواناتی که برای مقاصد تجاری در ایالات متحده استفاده می شود، گفت: «ما چیزهای زیادی کشف کردیم که برای ما تعجب آور بود. خانم لیندر گفت که این کشور سالانه بیش از 10 میلیارد حیوان خشکی را برای غذا تولید می کند، از جمله خوک و طیور که می توانند پناهگاه و انتقال آنفلوآنزا باشند، تقریباً از هر کشور دیگری. این گزارش همچنین می‌گوید که این کشور پیشروترین واردکننده دام و حیوانات وحشی در جهان است. (سالانه بیش از 220 میلیون حیوان وحشی زنده وارد کشور می شود.)

خانم لیندر گفت، با این حال، چشم انداز نظارتی “ناسازگار و پر از سوراخ است”. او گفت که بازرسی‌ها از واردات حیات وحش نقطه‌ای است و حتی زمانی که اتفاق می‌افتد، به جای بیماری، بر اجرای مقررات حفاظتی تمرکز می‌کند. نویسندگان خاطرنشان می کنند که هیچ آژانس فدرالی ادعای صلاحیت بر مزارع راسو را ندارد، مزارع راسو، که به نقاط داغ کووید-19 تبدیل شدند، و قبل از همه گیری، برخی از ایالت ها نمی دانستند که چه تعداد از این مزارع در داخل مرزهای خود قرار دارند.

دکتر کوچیپودی گفت که یافته ها نیاز به مقررات بیشتر و آموزش عمومی بهتر را نشان می دهد. او خاطرنشان کرد که بسیاری از آمریکایی‌ها ممکن است حتی متوجه نباشند که برخی از این صنایع و شیوه‌ها وجود دارند، اما «این خطر می‌تواند بر همه ما تأثیر بگذارد».

به گفته نویسندگان، این گزارش تنها یک نقطه شروع است و اطلاعات کلیدی – از جمله داده های اساسی در مورد اندازه و مکان برخی از صنایع حیوانی – ناشناخته باقی مانده است. (خانم لیندر گفت، افرادی که در برخی از این صنایع کار می کنند نتوانستند به سؤالات نویسندگان پاسخ دهند.) آنها گفتند که گام بعدی پر کردن برخی از این شکاف های داده و انجام ارزیابی های دقیق تر از خطرناک ترین اقدامات است.

خانم لیندر گفت: «این تهدیدها وجود دارد، چه ما چراغ‌ها را روشن کنیم و با آن‌ها روبرو شویم یا فقط در تاریکی به آرامش خود ادامه دهیم.»