ذوب شدن منجمد دائمی می تواند جمعیت قطب شمال را در معرض رادون سرطان زا قرار دهد –

پروفسور پل گلاور از دانشگاه لیدز و نویسنده همکارش معتقدند که منجمد دائمی در طول تاریخ به عنوان یک مانع محافظ عمل کرده و مانع از حرکت رادون به سطح و ورود به ساختمان‌ها می‌شود.

رادون یک گاز رادیواکتیو نامرئی، بی بو و طبیعی است. این بیماری تقریباً از هر 10 مرگ ناشی از سرطان ریه باعث مرگ یک نفر می شود و افراد سیگاری را بسیار بیشتر از افراد غیر سیگاری تحت تأثیر قرار می دهد. به دلیل شیوع استعمال دخانیات، این امر باعث مرگ و میر بالاتر در جوامع زیر قطب شمال می شود.

مطالعه آنها امروز در مجله AGU منتشر شد آینده زمین، تولید رادون مدل سازی شده، جریان آن در خاک، منجمد دائمی و ساختمان های مدل — از جمله ساختمان هایی که زیرزمین های زیرسطحی و سطحی دارند و به طور سنتی تر، روی شمع ها ساخته شده اند.

آن‌ها نشان می‌دهند که در ساختمان‌های دارای زیرزمین، بسته به عمق یخ‌های دائمی و سرعت ذوب شدن دائمی یخ‌ها، وجود گاز رادون می‌تواند تا بیش از 100 برابر مقدار اولیه آن تا هفت سال افزایش یابد.

این امر اهمیت نه تنها دست نخورده نگه داشتن لایه منجمد دائمی را با محدود کردن گرمایش جهانی نشان می دهد، بلکه پیامدهای مهمی برای تأمین بهداشت، قوانین ساختمان و توصیه های تهویه دارد.

وجود یک لایه دائمی منجمد به عنوان یک مانع رادون عمل می کند، تابش سطح را تا یک دهم سطح پس زمینه کاهش می دهد، اما غلظت رادون را در پشت مانع تا 12 برابر افزایش می دهد. این مورد برای طیف وسیعی از اعماق تا لایه منجمد دائمی بود.

پروفسور گلوور، از دانشکده زمین و محیط زیست در لیدز، گفت: “رادون به عنوان دومین عامل مهم سرطان ریه بعد از سیگار شناخته شده است. سیگار همچنین میزان سرطان ریه اکتسابی با رادون را تا حدود 26 برابر تشدید می کند و سیگار کشیدن افزایش می یابد. تا 4.4 برابر بیشتر در جوامع قطب شمال شیوع دارد.

“در نتیجه، یک توده غیرمنتظره از رادون می تواند یک خطر خطرناک برای سلامتی باشد، اگر برای آن برنامه ریزی نشده باشد. خوشبختانه، تهویه ساده نصب شده تنها چیزی است که اغلب در صورت تشخیص مشکل مورد نیاز است.

“اگر منجمد دائمی پایدار بود، هیچ دلیلی برای نگرانی وجود نداشت. با این حال، اکنون به طور گسترده تشخیص داده شده است که تغییرات آب و هوایی منجر به ذوب شدن قابل توجه یخ‌های دائمی می‌شود، با کاهش 42 درصدی انتظار می‌رود یخ‌های دائمی در منطقه دائمی منجمد قطبی قطبی قطب شمال (ACPR) ) تا سال 2050.

سپس رادون می‌تواند از میان یخ‌های دائمی عبور کند و به توده‌ای از گازهای رادیواکتیو در ساختمان‌ها منتهی شود که چندین سال طول می‌کشد تا به اوج خود برسد و بسیاری از آن‌ها دفع شوند.»

نشریه The Earth’s Future نشان می‌دهد که ذوب شدن سد منجمد دائمی در مقایسه با سطح پس‌زمینه ساختمان‌هایی که به‌طور سنتی در جامعه قطب شمال ساخته می‌شوند، افزایشی در رادون ایجاد نمی‌کند.

برای ساختمان‌های دارای زیرزمین، ذوب دائمی منجمد می‌تواند منجر به باقی ماندن غلظت رادون بیشتر از 200 بکرل در متر مکعب (Bq/m) شود.³) ارزشی که بسیاری از کشورها از آن به عنوان آستانه عمل استفاده می کنند، تا هفت سال بسته به عمق یخ های دائمی و میزان ذوب.

پروفسور گلاور افزود: «نتایج ما به وضوح نشان می‌دهد که مخزن سربسته رادون می‌تواند در یک دوره طولانی به زیرزمین ساختمان‌ها رها شود و برای چهار تا هفت سال بالاتر از سطح عمل تشعشع باقی می‌ماند.

از آنجایی که هیچ مشکل تاریخی رادون در این جوامع مشاهده نشده است و خود گاز بدون دستگاه های تخصصی غیرقابل شناسایی است، ما این موضوع را تهدیدی مهم و کاملاً قابل اجتناب برای سلامت جوامع شمالی می دانیم.

پروفسور گلاور تاکید می کند که اینها نتایج اولیه ای هستند که باید مفروضات زیادی را در بر داشته باشند، به ویژه به این دلیل که فقدان قابل توجهی در مورد خواص پتروفیزیکی خاک قطب شمال و منجمد دائمی وجود دارد.

این امکان وجود دارد که رادون از طریق فرارفت و انتشار و در امتداد مناطق ذوب ترجیحی مسیرهای کارآمدی به سطح پیدا کند در حالی که بخش عمده ای از منجمد دائمی کندتر ذوب می شود.

پروفسور گلاور بخشی از گروه ژئومکانیک و انستیتوی علوم کاربردی و پتروفیزیک است. کار آنها شامل تئوری، مدل سازی، اندازه گیری و کاربردهای مواد و فرآیندهای زمین است. او بنیانگذار و اولین رئیس بخش انرژی، منابع و محیط زیست اتحادیه ژئوفیزیک اروپا بود.