یک کارآزمایی بالینی کوچک که توسط مؤسسه ملی سلامت پشتیبانی میشود نشان داد که خوردن در طول شب – مانند بسیاری از کارگران شیفت – میتواند سطح گلوکز را افزایش دهد، در حالی که خوردن فقط در طول روز ممکن است از سطوح بالاتر گلوکز که اکنون با کار شبانه مرتبط است، جلوگیری کند. زندگی به گفته نویسندگان مطالعه، یافتهها میتواند منجر به مداخلات رفتاری جدید با هدف بهبود سلامت کارگران شیفتی شود – خواربارفروشان، کارگران هتل، رانندگان کامیون، اولین پاسخدهندهها و دیگران – که مطالعات گذشته نشان میدهد ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند. برای دیابت، بیماری قلبی و چاقی.
مطالعه جدید، که به گفته محققان، اولین موردی است که تأثیر مفید این نوع مداخله زمانبندی وعدههای غذایی را در انسان نشان میدهد، به صورت آنلاین در مجله منتشر میشود. پیشرفت علم. این بودجه عمدتاً توسط موسسه ملی قلب، ریه و خون (NHLBI)، بخشی از NIH تأمین میشود.
دکتر ماریشکا براون، مدیر مرکز ملی NHLBI گفت: “این یک مطالعه آزمایشگاهی دقیق و بسیار کنترل شده است که یک مداخله بالقوه را برای اثرات متابولیک نامطلوب مرتبط با نوبت کاری، که یک نگرانی شناخته شده برای سلامت عمومی است، نشان می دهد.” تحقیق در مورد اختلالات خواب ما مشتاقانه منتظر مطالعات بیشتری هستیم که نتایج را تأیید می کند و شروع به باز کردن زیربنای بیولوژیکی این یافته ها می کند.
برای این مطالعه، محققان 19 شرکت کننده جوان سالم (هفت زن و 12 مرد) را ثبت نام کردند. پس از یک روال پیش شرطی، شرکتکنندگان بهطور تصادفی به یک پروتکل آزمایشگاهی کنترلشده 14 روزه که شامل شرایط کار شبانه شبیهسازیشده با یکی از دو برنامه غذایی بود، تقسیم شدند. یک گروه در طول شب برای تقلید از برنامه غذایی معمولی در میان کارگران شب، و یک گروه در طول روز غذا خوردند.
محققان سپس اثرات این برنامه های غذایی را بر ریتم شبانه روزی داخلی آنها ارزیابی کردند. این فرآیند درونی است که نه تنها چرخه خواب و بیداری، بلکه چرخه 24 ساعته تقریباً تمام جنبه های عملکرد بدن شما، از جمله متابولیسم را نیز تنظیم می کند.
محققان دریافتند که خوردن در شب باعث افزایش سطح گلوکز – یک عامل خطر برای دیابت – می شود، در حالی که محدود کردن وعده های غذایی در طول روز از این تأثیر جلوگیری می کند. به طور خاص، میانگین سطح گلوکز برای کسانی که در شب غذا میخوردند، در طول شب کاری شبیهسازیشده 6.4 درصد افزایش یافت، در حالی که آنهایی که در طول روز غذا میخوردند، افزایش قابلتوجهی نشان ندادند.
Frank AJL Scheer، Ph.D، رهبر این مطالعه گفت: «این اولین مطالعه بر روی انسان است که استفاده از زمانبندی غذا را به عنوان یک اقدام متقابل در برابر اثرات منفی ترکیبی اختلال تحمل گلوکز و اختلال در هماهنگی ریتمهای شبانهروزی ناشی از کار شبانهسازی شده نشان میدهد.» استاد پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد و مدیر برنامه کرونوبیولوژی پزشکی در بیمارستان بریگهام و زنان در بوستون.
محققان گفتند که مکانیسم های پشت اثرات مشاهده شده پیچیده هستند. آنها بر این باورند که اثرات خوردن شبانه بر سطح گلوکز در طول شب کاری شبیه سازی شده به دلیل ناهماهنگی شبانه روزی ایجاد می شود. این مربوط به زمان نامناسب بین «ساعت» مرکزی شبانهروزی (واقع در هیپوتالاموس مغز) و چرخههای خواب/بیداری، روشنایی/تاریکی و روزهداری/خوردن است که میتواند بر «ساعتهای» محیطی در سراسر بدن تأثیر بگذارد. مطالعه کنونی نشان میدهد که، بهویژه، زمانبندی نادرست ساعت شبانهروزی مرکزی با چرخههای ناشتا/غذا، نقش کلیدی در افزایش سطح گلوکز دارد. این کار همچنین نشان میدهد که تأثیرات مفید غذا خوردن در طول روز بر سطوح گلوکز در طول شب کاری شبیهسازیشده ممکن است به دلیل همترازی بهتر بین این «ساعتهای» مرکزی و محیطی باشد.
سارا ال چلاپا، سرپرست تیم تحقیق، گفت: “این مطالعه این تصور را تقویت می کند که وقتی غذا می خورید برای تعیین نتایج سلامتی مانند سطح قند خون، که برای کارگران شب مرتبط است، زیرا آنها معمولاً در شب هنگام شیفت کاری غذا می خورند، اهمیت دارد.” ، دکترا، محقق گروه پزشکی هسته ای دانشگاه کلن آلمان. چلاپا قبلاً با Scheer در برنامه Chronobiology پزشکی بریگام و زنان کار می کرد.
محققان گفتند برای تبدیل این یافتهها به مداخلات عملی و مؤثر در زمانبندی وعدههای غذایی، به مطالعات بیشتری نیاز است، از جمله در مورد کارگران شیفت زندگی واقعی در محیط کاری معمولیشان.