نسخه های معیوب ژن های BRCA1 و BRCA2 به خوبی شناخته شده است که خطر ابتلا به سرطان سینه را در مردان و زنان و در سرطان تخمدان افزایش می دهد. اکنون BRCA1 و BRCA2 با چندین سرطان دیگر، از جمله سرطان هایی که مردان را تحت تاثیر قرار می دهند، مرتبط هستند.
مطالعه ای که امروز در مجله انکولوژی بالینی قوی ترین شواهد تا به امروز را در مورد این پیوندها ارائه کرده است و به محققان کمک کرده است تا ریسک مرتبط را با دقت بیشتری تخمین بزنند.
از آنجایی که این ژن ها در اواسط دهه 90 کشف شدند، مطالعات متعددی به بررسی ارتباط احتمالی بین جهش های BRCA1 و BRCA2 و سایر سرطان ها پرداخته اند. با این حال، این مطالعات دارای حجم نمونه کوچکی بودند که منجر به تخمین نادقیق خطر سرطان شد. توانایی تخمین دقیق خطرات برای اطلاع رسانی راهبردهای پیشگیری و غربالگری سرطان و ارائه مشاوره ژنتیکی به افرادی که بیشترین خطر را دارند، مهم است. جهش های BRCA غیرمعمول هستند و از هر 300 تا 400 نفر 1 نفر در جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد.
برای بررسی بیشتر این تخمینهای خطر، تیمی به سرپرستی محققان دانشگاه کمبریج، با سرمایهگذاری توسط Cancer Research UK، دادههای تقریباً 3200 خانواده با یک یا چند عضو با جهش BRCA1 و تقریباً 2200 خانواده با اعضای حامل جهش BRCA2 را تجزیه و تحلیل کردند. خانوادهها همگی در کنسرسیوم بازرسان اصلاحکنندگان BRCA1/2 استخدام شده بودند. محققان ارتباط با 22 سرطان اولیه را بررسی کردند.
بر اساس دادهها، محققان تخمین زدند که مردانی که دارای جهش BRCA2 هستند، تا سن 80 سالگی، 27 درصد در معرض خطر ابتلا به سرطان پروستات هستند که بیش از دو برابر بیشتر از افراد غیر ناقل است. جهش های BRCA1 با افزایش خطر سرطان پروستات ارتباطی نداشتند.
حمل یک نسخه معیوب از BRCA1 یا BRCA2 خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را در افراد تا سن 80 سالگی به 2.5 تا 3 درصد افزایش می دهد.
همچنین مشخص شد که جهشها خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش میدهند، اگرچه محققان هشدار میدهند که به دلیل نادر بودن این نوع سرطان، تعداد بیماران در مجموعه دادههای آنها کم است.
جهش در هر دو ژن به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان سینه را در مردان افزایش می دهد، اگرچه این بیماری هنوز بسیار نادر است و کمتر از 1٪ از کل موارد سرطان مردانه در بریتانیا را تشکیل می دهد. در حالی که جهش BRCA1 خطر ابتلا به سرطان سینه را در مردان بیش از 4 برابر تا 0.4 درصد در سن 80 سالگی افزایش می دهد، جهش BRCA2 این خطر را تا 80 سالگی 44 برابر به 3.8 درصد افزایش می دهد. تخمین زده می شود که 38 نفر از 1000 ناقل مرد. جهش BRCA2 تا سن 80 سالگی به سرطان سینه مبتلا می شود.
محققان نتوانستند شواهد قانعکنندهای بیابند که جهشها با افزایش خطر ابتلا به برخی سرطانهای دیگر مرتبط هستند که قبلاً تصور میشد با ژنهای معیوب BRCA مانند ملانوما مرتبط هستند.
Cancer Research UK می گوید افرادی که نگران خطر ابتلا به سرطان هستند باید با پزشک عمومی خود صحبت کنند. پزشکان عمومی می توانند بیماران را به کلینیک ژنتیک ارجاع دهند اگر فکر کنند فردی سابقه خانوادگی قوی دارد و ممکن است در معرض خطر بیشتر باشد.
پروفسور آنتونیس آنتونیو از دپارتمان بهداشت عمومی و مراقبت های اولیه در دانشگاه کمبریج که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، گفت: “این مجموعه داده های بزرگ از بیماران به ما این امکان را می دهد که با دقت بسیار بیشتری میزان افزایش ژن های معیوب BRCA1 و BRCA2 را تخمین بزنیم. ما مدتی است که می دانیم که آنها با سرطان سینه و تخمدان مرتبط هستند، اما در مورد سرطان های دیگر تردید وجود دارد.
پروفسور مارک تیشکوویتز از دپارتمان ژنتیک پزشکی در دانشگاه کمبریج افزود: “به لطف داده هایی که ما تجزیه و تحلیل کرده ایم، ارتباط بین BRCA2 و سرطان پروستات و سرطان لوزالمعده اکنون بسیار واضح تر شده است. ما همچنین یک ارتباط بالقوه با معده را شناسایی کرده ایم. سرطان، اما این بر اساس تعداد کمی است و نیاز به مطالعه بیشتر دارد.داده های ما نشان می دهد که هیچ ارتباط قوی بین BRCA2 و ملانوم وجود ندارد، که ممکن است وضوح بیشتری را برای حاملان ژن BRCA2 فراهم کند.
به طور کلی، نتایج به دانش ما در مورد بهینهسازی غربالگری سرطان و استراتژیهای تشخیص زودهنگام برای افرادی که حامل این ژنهای معیوب هستند، اضافه میکند.
میشل میچل، مدیر اجرایی تحقیقات سرطان بریتانیا، گفت: “دانشمندان ما بیش از 25 سال پیش به کشف BRCA کمک کردند و ثابت کردند که نقص در این ژن ها خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد. این مطالعه بر اساس این دانش حیاتی ساخته شده است و بینش های مهم جدیدی را به ما می دهد. به ژن های BRCA و خطرات احتمالی ابتلا به سرطان پروستات و پانکراس.
سرطانهای ناشی از ژنهای معیوب ارثی BRCA نسبتا نادر هستند و عوامل دیگری مانند سن، سیگار، رژیم غذایی و سایر عوامل قابل پیشگیری در خطر ابتلا به این بیماری نقش دارند.
بهبود درک ما از چگونگی ارتباط عیوب در ژنهایمان با برخی سرطانها، ما را در موقعیت بسیار بهتری قرار میدهد تا افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به سرطان هستند را مشخص کنیم.