متخصصان ژنتیک نشان داده اند که چرا برخی از افراد چاق نسبتا سالم می مانند، در حالی که برخی دیگر از بیماری های تغییر دهنده زندگی مانند دیابت نوع 2 و بیماری قلبی رنج می برند.
هر فردی که BMI بالای 30 داشته باشد، به جای اضافه وزن، چاق در نظر گرفته می شود و اگرچه افراد چاق همگی چند کیلوگرم اضافی مشترک دارند، دو نفر با BMI یکسان می توانند مقادیر بسیار متفاوتی از چربی داشته باشند، و این چربی می تواند در نقاط مختلف توزیع شود. در سراسر بدن چربی ذخیره شده در زیر پوست، مانند چانه یا چانه، کمتر از چربی ذخیره شده در اطراف اندام هایی مانند کبد و قلب مضر تلقی می شود، و این ژن هایی هستند که ما با آنها متولد می شویم که تعیین می کنند چگونه و کجا این چربی ذخیره شود — آنچه دانشمندان از آن به عنوان داشتن چاقی «مطلوب» یا «نامطلوب» یاد می کنند.
دکتر هانیه یاقوتکار، مدرس علوم زیستی، می گوید: “برخی افراد دارای ژن های چربی بدشانسی هستند، به این معنی که آنها سطوح بالاتری از چربی را در همه جا ذخیره می کنند، از جمله زیر پوست، کبد و لوزالمعده. این با افزایش خطر ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت نوع 2 مرتبط است.” در دانشگاه برونل لندن، که این تحقیق را رهبری کرد. دیگران خوش شانس تر هستند و ژن هایی دارند که به معنای چربی بیشتر در زیر پوست است اما چربی کبد کمتر و خطر ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت نوع 2 کمتر است.
با استفاده از تکنیکی به نام تصادفی سازی مندلی، این تیم دریافتند که از 37 بیماری که آزمایش کردند، 12 بیماری – از جمله بیماری عروق کرونر، سکته مغزی و دیابت نوع 2 – مستقیماً با ژن هایی مرتبط بودند که تعیین می کنند آیا فرد مبتلا به این بیماری است یا خیر. چاقی مطلوب، در حالی که می‌توان گفت 9 مورد به چاقی فرد ارتباطی ندارد و به احتمال زیاد ناشی از حمل وزن بیش از حد است، مانند داشتن ترومبوز ورید عمقی یا آرتروز زانو.
با این حال، محققان هشدار می دهند که صرف نظر از اینکه فردی دارای چاقی مطلوب یا نامطلوب است، چاق بودن یک خطر جدی برای سلامت فرد است، حتی افرادی که دارای چاقی مطلوب هستند هنوز در معرض خطر بیماری هایی مانند سنگ کیسه صفرا، آسم بزرگسالان هستند. و پسوریازیس
آنها همچنین دریافتند برخی بیماری‌های دیگر که قبلا تصور می‌شد با وزن افراد مرتبط است، مانند آلزایمر، به نظر می‌رسد که ارتباطی با هم ندارند.
برای پیشگیری و اندازه گیری بهتر خطر بیماری، مهم است که بدانیم آیا چاقی یک عامل خطر گاه به گاه است و آیا علت آن است، چه پیامدهای آن – خواه متابولیک، مکانیکی یا روانی – باعث ایجاد این خطر می شود. دکتر یاقوتکار
وی افزود: نتایج ما همچنین شواهدی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد همه افراد از از دست دادن چربی اضافی خود سود خواهند برد، حتی اگر از نظر متابولیکی سالم باشند.
محققان می گویند این نتایج به پزشکان کمک می کند تا تعیین کنند که آیا باید اثرات نامطلوب چاقی افراد را هدف قرار دهند یا سعی در کاهش چند پوندی آن ها داشته باشند. پروفسور تیموتی فریلینگ، پروفسور ژنتیک انسانی در دانشگاه اکستر گفت: «برای مثال، درمان‌های زیادی وجود دارد که می‌تواند سطوح چربی بالا را در خون و اطراف اندام‌ها کاهش دهد که بر وزن اضافی فرد تأثیری نمی‌گذارد.
در مقابل، برای سایر شرایط، ممکن است کاهش وزن اضافی به اندازه یا بیشتر از سطوح مضر قند و چربی در خون مهمتر باشد.
این مطالعه که در مجله منتشر شده است eLifeکه توسط Diabetes UK تامین می شود و با همکاری دانشگاه وینچستر اجرا می شود، از داده های پروژه FinnGen فنلاند و Biobank بریتانیا استفاده کرد که اطلاعات 500000 فرد 37 تا 73 ساله را بین سال های 2006 تا 2010 از سراسر بریتانیا جمع آوری کرد. از هر چهار نفر یک نفر قبلاً توسط NHS “بسیار اضافه وزن” و در معرض خطر ابتلا به بیماری جدی در نظر گرفته می شود.
دکتر سوزان مارتین، محقق فوق دکترا در Exeter که در این تحقیق شرکت داشت، گفت: “در حالی که مهم است که ما علل بیماری های مرتبط با چاقی را شناسایی کنیم، ژن های خوب هنوز جایگزین یک سبک زندگی سالم نیستند. چاقی مطلوب فقط باعث می شود تا آنجا پیش بروید — اگر چاق هستید، توصیه این است که همچنان سعی کنید وزن اضافی را تا جایی که می توانید تغییر دهید.”