یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی از دانشگاه‌هایی از جمله دانشگاه صنعتی چالمرز، سوئد، دانشگاه پادوآ و دانشگاه اودینه در ایتالیا و دانشگاه وین، اتریش، مدل نظری جدیدی را برای ارزیابی بهتر خطرات انتشار ویروس‌هایی مانند Covid-19 — با و بدون ماسک صورت. نتایج نشان می‌دهد که چگونه فاصله دو متری استاندارد «ایمن» همیشه اعمال نمی‌شود، اما بسته به طیف وسیعی از عوامل محیطی بسیار متفاوت است و ماسک‌های صورت واقعاً می‌توانند نقش مهمی ایفا کنند.
توصیه ها و درک فعلی در مورد انتقال بیماری های عفونی تنفسی اغلب بر اساس نموداری است که توسط دانشمند آمریکایی ویلیام فرث ولز در سال 1934 ایجاد شد. اما این مدل بسیار ساده شده است و پیچیدگی واقعی انتقال را در نظر نمی گیرد.
اکنون، در مطالعه جدید “مدل سازی خطر قرار گرفتن در معرض مستقیم ویروس مرتبط با حوادث تنفسی”، محققان مدل پیشرفته تری را توسعه دادند تا نشان دهند که می توان با گنجاندن تعدادی از عوامل، خطر مستقیم انتشار عفونت کووید را به طور موثرتری محاسبه کرد. مانند فاصله بین فردی، دما، سطح رطوبت، بار ویروسی و نوع بازدم. آنها همچنین توانستند نشان دهند که چگونه این خطرات با و بدون ماسک تغییر می کنند.
به عنوان مثال، این مطالعه نشان داد که فردی که بدون ماسک صورت صحبت می‌کند، می‌تواند قطرات آلوده را در فاصله یک متری پخش کند. در صورت سرفه کردن توسط یک فرد، قطره ها تا سه متر و در صورت عطسه فرد تا هفت متر می تواند پخش شود. اما با استفاده از ماسک صورت، خطر انتشار عفونت به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
گائتانو ساردینا، همکار توضیح می‌دهد: «اگر از ماسک جراحی یا ماسک FFP2 استفاده می‌کنید، خطر عفونت به حدی کاهش می‌یابد که عملاً ناچیز است – حتی اگر فقط یک متر با یک فرد آلوده بایستید». استاد مکانیک سیالات در گروه مکانیک و علوم دریایی در دانشگاه صنعتی چالمرز، که یکی از محققین این مطالعه است.
در مطالعه منتشر شده در مجله رابط انجمن سلطنتی، محققان مدل جدید را با استفاده از داده‌های آزمایش‌های عددی اخیر در مورد انتشار قطرات آزمایش کردند. این به آنها اجازه داد تا عوامل متعددی را در نظر بگیرند و خطر عفونت را با و بدون ماسک تعیین کنند.
اندازه عاملی در رفتار قطرات
ویروس‌هایی مانند SARS-COV-2 از یک فرد آلوده به سایر افراد مستعد از طریق قطرات پر از ویروس که هنگام صحبت کردن، سرفه یا عطسه منتشر می‌شوند، منتقل می‌شوند. قطرات ساطع شده از غدد بزاقی از طریق هوای بازدم به بیرون پاشیده می شوند. پس از خروج از دهان، این قطره ها می توانند تبخیر شوند، ته نشین شوند یا شناور بمانند. قطرات بزرگتر و سنگین‌تر تمایل دارند قبل از تبخیر در یک حرکت بالستیک سقوط کنند، در حالی که قطرات کوچکتر مانند ذرات معلق در هوا عمل می‌کنند که اسپری می‌کنند و در هوا باقی می‌مانند.
نتایج نشان می دهد که یک ماسک صورت جراحی و حتی بیشتر از آن، یک ماسک FFP2 محافظت عالی را ارائه می دهد که به طور قابل توجهی خطر عفونت را کاهش می دهد. به شرط استفاده صحیح از ماسک، بدون توجه به شرایط محیطی و در صورت صحبت، سرفه یا عطسه، خطر عفونت حتی در فواصل کوتاه یک متری ناچیز است.
مرحله بعدی – مطالعه در مورد گسترش هوا
با تکمیل این مطالعه، تیم تحقیقاتی اکنون در حال کار بر روی یک مطالعه جدید با هدف بررسی گسترش بیماری در هوا است.
“مطالعه منتشر شده به انتقال مستقیم قطرات کووید می پردازد – یکی دیگر از مسیرهای مهم انتقال، مسیر غیرمستقیم و هوا در اتاق هایی با تهویه ضعیف است. ما در حال حاضر روی این جنبه کار می کنیم و نتایج اولیه ما اثربخشی ماسک های صورت را در جلوگیری از انتشار در هوا نشان می دهد. گائتانو ساردینا می گوید.
این مطالعه بین المللی توسط دانشگاه پادوآ ایتالیا و با همکاری دانشگاه صنعتی چالمرز، دانشگاه اودینه ایتالیا و دانشگاه وین اتریش انجام شد. مقاله علمی توسط Jietuo Wang، Federico Dalla Barba، Alessio Roccon، Gaetano Sardina، Alfredo Soldati و Francesco Picano نوشته شده است.