تحقیقات نشان داده است قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوا می تواند خطر ابتلا به بیماری های خود ایمنی را افزایش دهد.
قرار گرفتن در معرض ذرات با سکته مغزی، سرطان مغز، سقط جنین و مشکلات سلامت روان مرتبط بوده است. یک بررسی جهانی که در سال 2019 منتشر شد، به این نتیجه رسید که تقریباً تمام سلول‌های بدن ممکن است تحت تأثیر هوای کثیف قرار بگیرند.
اکنون محققان دانشگاه ورونا دریافته‌اند که قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض سطوح بالای آلودگی هوا با خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید تقریباً 40 درصد، خطر ابتلا به بیماری‌های التهابی روده مانند کرون و کولیت اولسراتیو و 20 درصد بیشتر مرتبط است. خطر ابتلا به بیماری های بافت همبند مانند لوپوس 15 درصد بیشتر است.
این مطالعه که در ژورنال RMD Open منتشر شده است، اطلاعات پزشکی جامعی را در مورد 81363 مرد و زن در پایگاه داده ایتالیایی بررسی خطر شکستگی بین ژوئن 2016 تا نوامبر 2020 جمع‌آوری کرد. حدود 12 درصد در این دوره با یک بیماری خودایمنی تشخیص داده شدند.
هر بیمار از طریق کدپستی محل سکونت خود به نزدیکترین ایستگاه پایش کیفیت هوا مرتبط شد.
این مطالعه میانگین قرار گرفتن طولانی مدت در معرض ذرات ریز (معروف به PM10 و PM2.5) را که توسط منابعی مانند وسایل نقلیه و نیروگاه ها تولید می شود، تجزیه و تحلیل کرد. سطوح غلظت 30 میکروگرم بر متر مکعب برای PM10 و 20 میکروگرم بر متر مکعب برای PM2.5 آستانه هایی هستند که عموماً برای سلامت انسان مضر در نظر گرفته می شوند.
این مطالعه به این نتیجه رسید که به طور کلی، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض ذرات بالاتر از این سطوح، به ترتیب با 12 و 13 درصد بیشتر خطر ابتلا به یک بیماری خودایمنی مرتبط است.
فلیسیتی گاوینز، مدیر مرکز تحقیقات التهاب و ترجمه پزشکی در دانشگاه برونل لندن، گفت: «این مطالعه بیشتر از شواهد فزاینده ای حمایت می کند که نشان می دهد ارتباط بین قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و بیماری های ناشی از سیستم ایمنی وجود دارد.»
اما او نسبت به استنباط اینکه هوای کثیف باعث این شرایط شده است هشدار داد. این که آیا قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا به طور خاص باعث بیماری های خود ایمنی می شود بحث برانگیز است، اگرچه شکی وجود ندارد که ارتباطی وجود دارد.
او همچنین گفت که تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه چرا برخی از مناطق ایتالیا شاهد رشد شدید بیماری‌های خودایمنی بوده‌اند و بررسی تأثیر سیگار کشیدن غیرفعال بر یافته‌ها مورد نیاز است.
محققان اذعان می‌کنند که یافته‌های آنها ارتباط علی را ثابت نمی‌کند و ممکن است عوامل دیگری در این زمینه نقش داشته باشند، از جمله فقدان اطلاعات در مورد زمان شروع علائم بیماری خودایمنی، یا اینکه نظارت بر کیفیت هوا ممکن است منعکس کننده قرار گرفتن شخصی در معرض آلاینده‌ها نباشد، و این یافته‌ها ممکن است به طور گسترده ای قابل استفاده باشد زیرا شرکت کنندگان در مطالعه عمدتاً زنان مسن در معرض خطر شکستگی را تشکیل می دادند.
اما دکتر جیووانی آدامی، یکی از نویسندگان گزارش و روماتولوژیست در دانشگاه ورونا، گفت: اما آلودگی هوا قبلاً با ناهنجاری های سیستم ایمنی مرتبط بوده است و سیگار، که برخی از سموم را با انتشار سوخت های فسیلی مشترک است، یک عامل مستعد کننده برای آرتریت روماتوئید است. .
وی گفت: سازمان جهانی بهداشت اخیرا آلودگی هوا را به عنوان یکی از بزرگترین خطرات زیست محیطی برای سلامت شناسایی کرده است. “مطالعه ما شواهد جدیدی را در زندگی واقعی در مورد ارتباط بین بیماری های خودایمنی و قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا ارائه می دهد. علاوه بر این، یک منطق بیولوژیکی قوی بر یافته های ما وجود دارد. با این حال، اثبات یک رابطه علّی دشوار است. در واقع، بعید است که مطالعات تصادفی کنترل شده در مورد چنین موضوعی انجام شود.