نقش اساسی یک عامل جدید، LCOR، در قادر ساختن سلول های سرطانی برای ارائه آنتی ژن های تومور بر روی سطوح خود –

این زیرجمعیت از سلول‌های تهاجمی‌تر ممکن است بین 5 تا 50 درصد از کل جمعیت تومور را در سرطان سینه سه‌گانه منفی نشان دهد. آنها سطوح پایینی از فاکتور LCOR دارند، که نقش کلیدی اما قبلاً ناشناخته ای در اجازه دادن به سلول ها برای ارائه آنتی ژن بر روی سطح خود ایفا می کند، مولکول هایی که سیستم ایمنی را قادر می سازد سلول های طبیعی را از سلول های تومور متمایز کند و به دومی حمله کند. در نتیجه، در مورد سلول‌های بنیادی تومور، وجود کم این فاکتور LCOR باعث می‌شود که آنها برای دفاع بدن نامرئی باشند. در نتیجه، این سلول ها به ایمونوتراپی سرطان سینه مقاوم هستند که در عمل بالینی کنونی، میزان موفقیت نسبتاً پایینی دارد.

مکانیزمی که مقاومت درمانی را تحریک می کند

این توانایی سلول‌های بنیادی تومور برای نامرئی ماندن برای سیستم ایمنی به آنها اجازه می‌دهد در مقابل درمان ایمونوتراپی مقاومت کنند. همانطور که دکتر Toni Celià-Terrassa توضیح می دهد، “ما دیده ایم که چگونه، علی رغم درمان ایمونوتراپی، این سلول ها زنده می مانند و توانایی ایجاد مقاومت را دارند که با توانایی آنها در پنهان شدن از سیستم ایمنی مرتبط است و به آنها اجازه می دهد از ایمونوتراپی فرار کنند.”

با استفاده از مدل‌های موش، محققان نشان داده‌اند که چگونه این وضعیت زمانی که ژن LCOR در این نوع سلول فعال می‌شود، معکوس می‌شود و ماشینی را به حرکت در می‌آورد که به سیستم ایمنی اجازه می‌دهد تومور را تشخیص دهد. ایوان پرز نونیز، محقق پیش از دکترا در آزمایشگاه سلول های بنیادی سرطان و دینامیک متاستاز و نویسنده اول، می گوید: «این شامل پیکربندی مجدد تومور است تا آن را کاملاً قابل مشاهده و در نتیجه حساس به ایمونوتراپی کند و آن را از نامرئی به مرئی تبدیل کند. از مطالعه محققان توانستند ببینند که چگونه، با ترکیب این رویکرد با ایمونوتراپی، میزان پاسخ درمانی به کل بود و همه تومورها از بین رفتند و موش‌ها را در درازمدت درمان کردند. این امر هم از عود سرطان و هم از ایجاد مقاومت جلوگیری می کند.

مطالعه پیشگام در مورد استفاده از پیام رسان-RNA درمانی در سرطان و ایمونوتراپی

محققان با الهام از فناوری مورد استفاده در طراحی واکسن‌های RNA پیام‌رسان برای COVID-19، تصمیم گرفتند از استراتژی مشابهی برای انتقال و تحویل RNA ژن LCOR به سلول‌های تومور و تحریک عملکرد آن استفاده کنند. نانووزیکول‌های بیولوژیکی، ساختارهای کیسه‌مانند کوچکی که در سلول‌ها تشکیل شده‌اند، برای حمل این اطلاعات توسعه یافته‌اند و نشان داده شد که این کار را با موفقیت انجام می‌دهند و از نامرئی ماندن سلول‌های بنیادی تومور جلوگیری می‌کنند.

کاری که ما انجام می‌دهیم این است که سیستم ایمنی سلول‌های تومور را بهتر ببیند. برخلاف سلول‌های سالم، سلول‌های بدخیم دارای بار بسیار بالاتری از آنتی‌ژن‌های «خارجی» شناخته‌شده هستند که ذاتی سیستم ایمنی نیستند. به این ترتیب، بدن طبیعی است. دكتر Celià-Terrassa توضیح می‌دهد كه دفاع‌ها سلول‌های بدخیم را شناسایی، حمله كرده و از بین می‌برند. در همین راستا، او خاطرنشان می‌کند که «ما کشف کرده‌ایم که چگونه می‌توان این نوع سرطان سینه را در مدل‌های پیش‌بالینی به ایمونوتراپی پاسخ داد و این سلول‌ها را به لطف استفاده از مکانیسم ارائه‌دهنده آنتی‌ژن قابل مشاهده کرد و در نتیجه پاسخ ایمنی درمانی و کارایی آن را افزایش داد. “

این استراتژی ممکن است برای انواع دیگر تومورهای سرطان سینه و سایر انواع تومور قابل اجرا باشد، اگرچه ابتدا مطالعات ایمنی و آزمایشات بالینی در انسان مورد نیاز است. با این حال، به گفته دکتر جوآن آلبانل، یکی از رهبران این مطالعه، مدیر برنامه تحقیقات سرطان در IMIM-Hospital del Mar و رئیس بخش انکولوژی در بیمارستان del Mar، این رویکرد فرصت های جدیدی را باز می کند. دکتر آلبانل، پروفسور UPF نیز می‌گوید: «آنچه مهم است این است که نتایج تجربی حساسیت بی‌سابقه‌ای سرطان سینه منفی سه‌گانه را به ایمونوتراپی نشان می‌دهد و تومورهای مقاوم را عملاً قابل درمان می‌کند.» او در پایان می‌گوید: «این بی‌تردید ما را تشویق می‌کند تا استراتژی‌های درمانی را که ممکن است در آزمایش‌های بالینی به اوج خود برسد، بررسی کنیم و بررسی کنیم که آیا می‌تواند برای سایر تومورها قابل استفاده باشد یا خیر.

استفاده از LCOR در ترکیب با ایمونوتراپی یک حق ثبت اختراع ایجاد کرده است و یک شرکت اسپین آف برای توسعه آن ایجاد خواهد شد. دکتر سلیا-تراسا و دکتر آلبانل به رهبری دکتر سلیا-تراسا و دکتر آلبانل نمونه‌ای نمونه‌ای از تحقیقات در درمان‌های ایمنی است که در آینده نزدیک توسط بخش جدید ایمونوآنکولوژی که ما در IMIM ایجاد می‌کنیم، تقویت خواهد شد. خواکین آریباس، مدیر IMIM-Hospital del Mar و نویسنده این مطالعه.

این مطالعه به لطف کمک مالی CLIP از موسسه تحقیقات سرطان ایالات متحده و بودجه موسسه بهداشت کارلوس III (ISCIII) امکان پذیر شد. همچنین از انجمن اسپانیایی ضد سرطان (Asociación Española contra el Cáncer؛ AECC)، بنیاد Fero و CIBERONC، مرکزی که دو محققی که مطالعه را رهبری کردند نیز به آن تعلق دارند، تشکر می‌کنیم.