یادآوری تجربیات پیرامون مرگ: بیشتر از توهم؟

پیشرفت های علمی در 20^هفتم و 21^خیابان قرن ها منجر به تحول بزرگی در درک مرگ شده است. در عین حال، برای چندین دهه، افرادی که از رویارویی با مرگ جان سالم به در برده اند، اپیزودهای شفاف غیرقابل توضیحی را به یاد می آورند که شامل افزایش هوشیاری و آگاهی است. اینها با استفاده از اصطلاح معروف – اما از نظر علمی نامشخص – “تجارب نزدیک به مرگ” گزارش شده اند.

یک تیم چند رشته ای از رهبران ملی و بین المللی، به رهبری سام پرنیا، MD، Ph.D.، مدیر مراقبت های ویژه و تحقیقات احیا در دانشکده پزشکی NYU Grossman، “راهنماها و استانداردهایی برای مطالعه مرگ و تجارب یادآوری شده” منتشر کرده اند. مرگ” یک بیانیه اجماع چند رشته ای و جهت گیری های آینده در این زمینه سالنامه آکادمی علوم نیویورک. این مطالعه، که شواهد علمی انباشته شده را تا به امروز مورد بررسی قرار داد، بیانگر اولین بیانیه اجماع بازبینی شده برای مطالعه علمی تجربیات یادآوری شده پیرامون مرگ است.

محققان در این مطالعه بسیاری از رشته‌های پزشکی از جمله علوم اعصاب، مراقبت‌های ویژه، روان‌پزشکی، روان‌شناسی، علوم اجتماعی و علوم انسانی را نمایندگی می‌کنند و بسیاری از معتبرترین موسسات دانشگاهی جهان از جمله دانشگاه هاروارد، دانشگاه بیلور، دانشگاه کالیفرنیا ریورساید، دانشگاه کالیفرنیا را نمایندگی می‌کنند. ویرجینیا، دانشگاه مشترک المنافع ویرجینیا، کالج پزشکی ویسکانسین، و دانشگاه‌های ساوتهمپتون و لندن.

از جمله نتایج آنها:

1. با توجه به پیشرفت در احیا و پزشکی مراقبت های ویژه، بسیاری از افراد از مواجهه با مرگ یا نزدیک به مرگ جان سالم به در برده اند. این افراد – که بر اساس مطالعات جمعیتی قبلی تخمین زده می شود صدها میلیون نفر در سراسر جهان را تشکیل می دهند – به طور مداوم تجربیات مربوط به مرگ را به یاد می آورند که شامل مجموعه ای منحصر به فرد از خاطرات ذهنی با مضامین جهانی است.
2. بر اساس چندین مطالعه منتشر شده قبلی، تجارب یادآوری شده پیرامون مرگ با توهمات، توهمات یا تجربیات ناشی از مواد روانگردان سازگار نیست. در عوض، آنها از یک قوس روایی خاص پیروی می‌کنند که شامل ادراک زیر است: (الف) جدایی از بدن با احساس شدید و گسترده‌ای از آگاهی و تشخیص مرگ. ب) سفر به مقصد؛ ج) مروری معنادار و هدفمند از زندگی، شامل تحلیل انتقادی همه اعمال، نیات و افکار نسبت به دیگران. ادراک (د) بودن در مکانی که احساس می‌کند “خانه” است، و (ه) بازگشت به زندگی.
3. تجربه مرگ به مضامین فرعی که قبلاً ناشناخته و مجزا هستند به اوج می رسد و با تحول و رشد روانی بلندمدت مثبت همراه است.
4. مطالعات نشان‌دهنده ظهور فعالیت گاما و میخ‌های الکتریکی – که معمولاً نشانه‌ای از افزایش حالات هوشیاری در الکتروانسفالوگرافی (EEG)) در رابطه با مرگ است، بیشتر از ادعای میلیون‌ها نفر که گزارش کرده‌اند شفافیت و هوشیاری بالا را در رابطه با مرگ تجربه کرده‌اند، حمایت می‌کند. .
5. تجارب ترسناک یا ناراحت کننده در رابطه با مرگ اغلب نه مضامین یکسانی دارند و نه داستانی، کیفیت های متعالی، ناگفتنی و تأثیرات مثبت دگرگون کننده.

پرنیا، نویسنده اصلی این مقاله توضیح می دهد: “ایست قلبی یک حمله قلبی نیست، بلکه نشان دهنده مرحله نهایی یک بیماری یا رویدادی است که باعث مرگ فرد می شود.” ظهور احیای قلبی ریوی (CPR) به ما نشان داد که مرگ یک حالت مطلق نیست، بلکه فرآیندی است که به طور بالقوه می تواند در برخی افراد حتی پس از شروع آن معکوس شود.

او ادامه می‌دهد: «آنچه که مطالعه علمی مرگ را امکان‌پذیر کرده است این است که سلول‌های مغز در عرض چند دقیقه پس از محرومیت از اکسیژن، هنگامی که قلب متوقف می‌شود، به طور غیرقابل برگشتی آسیب نمی‌بینند. در عوض، آنها در طول ساعت‌ها «می‌میرند». این به دانشمندان اجازه می‌دهد تا به طور عینی رویدادهای فیزیولوژیکی و ذهنی را که در رابطه با مرگ رخ می دهد، مطالعه کنید.

محققان می گویند تاکنون شواهد نشان می دهد که نه فرآیندهای فیزیولوژیکی و نه فرآیندهای شناختی با مرگ خاتمه می یابد و اگرچه مطالعات سیستماتیک قادر به اثبات مطلق واقعیت یا معنای تجربیات و ادعاهای آگاهی بیماران در رابطه با مرگ نبوده است. سلب آنها نیز غیرممکن است.

پرنیا می‌افزاید: «مطالعات کمی به بررسی اینکه چه اتفاقی در هنگام مرگ ما می‌افتد را به روشی عینی و علمی پرداخته‌اند، اما این یافته‌ها بینش‌های جالبی را در مورد چگونگی وجود هوشیاری در انسان ارائه می‌دهند و ممکن است راه را برای تحقیقات بیشتر هموار کنند.