آموزش پزشکی عوارض روانی دارد، اما کمتر از یک دهه پیش

تلاش 13 ساله برای ردیابی سلامت روان پزشکان جدید در پر استرس ترین زمان آموزش نشانه هایی از بهتر شدن اوضاع را نشان می دهد.

اما آن دستیاران سال اول که کارورز نیز نامیده می شوند، هنوز در معرض خطر قابل توجهی برای ابتلا به افسردگی هستند. و بسیاری از کسانی که هنوز به دنبال کمک نیستند.

بر اساس مطالعه ای که بر روی نزدیک به 17000 پزشک جدید به سرپرستی تیمی از دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان انجام شده است، جهش در نمرات افسردگی در طول اولین سال تحصیلی پس از پزشکی، از سال 2007 تا 2019، 25 درصد کمتر شده است. سالنامه طب داخلی.

برای کمک به درک عوامل بالقوه این اثر، تیم عوامل فردی و برنامه رزیدنتی را بررسی کردند که قبلاً نشان داده شده بود که در بین پزشکان آموزش دیده با افسردگی مرتبط است. این مطالعه نشان می دهد، اما نمی تواند ثابت کند که کاهش ساعات کار، کمی افزایش خواب، بازخورد بیشتر از سرپرستان و افزایش استفاده از مراقبت های بهداشت روانی در تغییر علائم افسردگی در طول زمان نقش داشته است. داده های شرکت کنندگان تغییرات قابل توجهی را در همه این معیارها نشان داد.

این یافته‌ها از مطالعه سلامت کارورز به دست آمده است که از ردیاب‌های فعالیت پوشیدنی، برنامه‌های تلفن همراه، نظرسنجی‌ها و آزمایش‌های ژنتیکی برای مطالعه کارورزان پزشکی در صدها بیمارستان آموزشی استفاده کرده است.

این مطالعه علاوه بر ردیابی گروهی که در معرض خطر بالای افسردگی شناخته شده است، راهی برای مطالعه اثرات استرس شدید و طولانی مدت به طور کلی ارائه می دهد.

به همین دلیل است که نتایج جدید می تواند تأثیری فراتر از آموزش پزشکی داشته باشد. سایر مشاغل استرس زا و موقعیت های استرس زا درازمدت نیز ممکن است از افزایش توجه به کاهش استرس های مرتبط با افسردگی که جامعه تحصیلات تکمیلی پزشکی در سال های اخیر بر آن تمرکز کرده است، بهره مند شوند.

یو فانگ، MSE، اولین نویسنده این مطالعه و محقق در موسسه علوم اعصاب میشیگان، گفت: «مطالعه سلامت کارورز مجموعه داده منحصر به فردی را برای ما ارائه می دهد تا روند سلامت روان این جمعیت را در یک بازه زمانی طولانی مطالعه کنیم. داستانی که ما از این داده‌ها آموخته‌ایم می‌تواند به برنامه‌ریزی استراتژیک در شکل‌دهی یک تجربه بهتر کارآموزی پزشکی در آینده کمک کند.»

دکتر سریجان سن، MD، Ph.D.، رهبر مطالعه سلامت کارورز، افزود: “با توجه به اینکه نرخ افسردگی هنوز در مقایسه با جمعیت عمومی بسیار بالا است، ما امیدواریم که عوامل بهبود در 13 سال گذشته بتوانند به هدایت مناطقی که باید روی آنها تمرکز کنند کمک کنید تا پیشرفت های بیشتری را در آینده تسریع کنند.”

سن مدیر UM فرانسیس و کنت آیزنبرگ و مرکز افسردگی خانواده و استاد MNI و گروه روانپزشکی در پزشکی میشیگان است.

کاهش در اندازه پرش نمره افسردگی علیرغم این واقعیت بود که کارورزان در سالهای بعد احتمال بیشتری داشتند که عوامل خطر افسردگی از جمله سابقه این بیماری را داشته باشند.

داده ها نشان می دهد که ساعات کار کارورزان در طول دوره 13 ساله 11٪ کاهش یافته است، ساعات خواب در روز نزدیک به 5٪ افزایش یافته است و درصد ساکنان مبتلا به افسردگی فعلی که از کمک حرفه ای دریافت می کنند از 14٪ به 38٪ رسیده است.

در طول 13 سال مورد مطالعه. کارورزان زن کاهش شدیدتری را در میزان افزایش علائم افسردگی در طول سال کارآموزی تجربه کردند و احتمال بیشتری داشت که به دنبال مراقبت های بهداشت روان باشند. درصد کارورزانی که زن بودند نیز در طول دوره مطالعه 13 ساله افزایش یافت.

همین امر در مورد کارورزان در زمینه‌های غیرجراحی در مقایسه با کسانی که در جراحی یا سایر تخصص‌های مبتنی بر جراحی تحصیل می‌کنند صادق بود. کاهش ساعات کار در کارورزان غیرجراحی بیشتر بود.

این مطالعه هیچ تفاوت قابل اندازه‌گیری بین افرادی که سال کارآموزی آنها شامل ماه‌های اول همه‌گیری کووید-19 بود و افرادی که قبلاً آموزش دیده‌اند، نشان نداد. سایر تحقیقات انجام شده توسط Intern Health Study به بررسی تأثیرات این بیماری همه گیر می پردازد، از جمله یک مطالعه از قبل منتشر شده درباره کارآموزان شرکت کننده در این مطالعه در چین.