داده های رصدی نشان می دهد که آلودگی هوا در هند در اولین قرنطینه کووید-19 به شدت کاهش یافته است، زمانی که انتشار گازهای گلخانه ای از وسایل نقلیه به طور طبیعی کاهش یافت، اما محققان دانشگاه یورک می گویند این اعداد تنها بخشی از داستان را نشان می دهند – آسمان آبی و عدم وجود مه دود قابل مشاهده می تواند فریبنده باشد. آلاینده هایی را پنهان کنید که به طور بالقوه می توانند باعث مشکلات سلامتی شوند.
آلودگی هوا از ترکیب پیچیده ای از فعل و انفعالات بین انتشار، هواشناسی، مانند جهت باد و باران، و همچنین شیمی ناشی می شود، اما نگاه کردن به داده های رصدی، همانطور که بسیاری از مطالعات اخیر بدون در نظر گرفتن هواشناسی انجام داده اند، اعداد را تغییر می دهد.
محققان دریافتند که برخی از آلاینده‌های هوا تقریباً آنقدر که تصور می‌شد کاهش نمی‌یابند و حتی شگفت‌انگیزتر این است که سطوح ازن حتی با کاهش سایر آلاینده‌ها افزایش می‌یابد. هوا بسیار تمیزتر به نظر می رسید، اما این اجازه می داد تا نور خورشید بیشتری از آن عبور کند و شرایطی را برای ازن ایجاد کند (O3) تا 30 درصد افزایش یابد.
لی کریلی، محقق فوق‌دکتری دانشگاه یورک، که پژوهش‌های دانشکده علوم را به همراه York Associate رهبری می‌کند، می‌گوید: «برای تعیین دقیق تأثیر قرنطینه COVID-19 بر سطوح آلاینده هوا، هواشناسی و شیمی اتمسفر علاوه بر انتشار گازهای گلخانه‌ای باید در نظر گرفته شود. پروفسور کورا یانگ و تیم “تحقیق ما نشان می دهد که کاهش انتشارات محلی تاثیر کمتری بر کاهش آلاینده های هوا نسبت به آنچه در ابتدا تصور می شد داشته است.”
از آنجایی که قرنطینه ملی در هند منابع اصلی آلودگی هوای شهری مانند ترافیک، صنعت و ساخت و ساز را کاهش داد، به محققان فرصتی داد تا سهم منابع محلی آلاینده‌های هوا را در شرایط عادی هواشناسی مطالعه کنند.
برای بدست آوردن تصویر واضح تری از کاهش احتمالی آلودگی هوا، کریلی و یانگ مطالعه خود را بر روی اکسیدهای نیتروژن (NOx)، ذرات ریز (PM) متمرکز کردند.2.5) و O3و همچنین آنچه از نظر هواشناسی در چندین مکان در دو شهر در هند – دهلی و حیدرآباد – در طول شروع اولین قرنطینه، از 24 مارس تا 24 آوریل 2020 اتفاق می‌افتاد.
آلودگی هوا یک خطر شناخته شده برای سلامتی است و هند بدترین آلودگی هوا را در سطح جهان دارد که منجر به سطح نامتناسب بالای مرگ و میر و بیماری می شود. تخمین زده می شود که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، به ویژه PM2.5، منجر به مرگ 1.27 میلیون نفر در سال 2017 شد.
شهرهای هند نیز برخی از بالاترین O را دارند3 سطوح در جهان، که می تواند از پیچیدگی منابع و شیمی، NOx محدود یا ترکیبات آلی فرار (VOC)-محدود تشکیل شود.
محققان از داده های ساعتی ایستگاه های پایش کیفیت هوا برای سطوح PM استفاده کردند2.5، NOx و O3، و داده های هواشناسی و دید ساعتی. آنها این داده ها را با همان تاریخ های سه سال قبل مقایسه کردند تا تغییرات ناشی از قرنطینه را ارزیابی کنند. یک مدل درخت رگرسیون تقویت شده برای توضیح تأثیر هواشناسی بر سطوح مشاهده شده ساخته شد.
هنگامی که فقط داده های مشاهده ای را در نظر می گیریم، NOx و PM2.5 به ترتیب تا 57 درصد و 75 درصد کاهش یافت، اما وقتی هواشناسی در نظر گرفته شد، این درصدها برای PM به کمتر از هشت درصد کاهش یافت.2.5 و بین پنج تا 30 درصد در هر دو شهر، در حالی که O3 افزایش یافت.
آنها دریافتند که منابع محلی انتشار، مانند وسایل نقلیه و سوزاندن سوخت، تأثیر کمتری بر سطوح آلودگی هوا نسبت به منابع انتشار منطقه ای دارند، در حالی که رویدادهای آب و هوایی و فرآیندهای شیمیایی جو به طور مستقل در سطوح آلاینده هوا نقش دارند.
ما نشان می‌دهیم که منابع منطقه‌ای، مانند انتشار گازهای گلخانه‌ای روستایی و کشاورزی، که ممکن است کمتر تحت تأثیر قرنطینه قرار گرفته باشند، تأثیر قابل‌توجهی بر PM دارند.2.5 سطوح در دهلی و حیدرآباد پس از عادی سازی آب و هوا. این نشان می دهد که PM آینده2.5 یانگ می‌گوید: استراتژی‌های کاهش باید روی منابع محلی و در مقیاس ملی متمرکز شوند.
به طور کلی، این مطالعه تأثیر انتشارات، هواشناسی و شیمی را بر آلودگی هوا نشان می‌دهد و این سه مورد باید هنگام ارزیابی اثرات هر گونه مداخله کوتاه‌مدت بر آلاینده‌های هوا در نظر گرفته شوند.
علاوه بر این، تیم تحقیقاتی دریافت که تولید ازن در دهلی احتمالاً دارای VOC محدود است و به همین دلیل، تلاش برای کاهش آن باید بر منابع غالب VOC متمرکز شود.
محققان می گویند که این واقعاً به نیاز تنظیم کننده ها برای درک عوامل پیچیده دخیل در آلودگی هوا در صورت اتخاذ سیاست هایی برای کاهش آلاینده ها و ازن اشاره دارد.