دهلی نو: گروهی متشکل از 12 بیمار مبتلا به سرطان رکتوم پس از مصرف یک داروی آنتی‌بادی به مدت شش ماه، هیچ نشانه‌ای از تومور نشان ندادند، بر اساس یافته‌های غافلگیرکننده‌ای از یک آزمایش پزشکی در حال انجام در ایالات متحده که کارشناسان خوش‌بینانه خواندند.
این مقاله تحقیقاتی که اخیراً در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد، می‌گوید که علاوه بر ناپدید شدن کامل تومورها، هیچ یک از شرکت‌کنندگان عوارض جانبی شدیدی نیز گزارش نکردند.
بیماران تحت یک سری معاینات پزشکی – فیزیکی، آندوسکوپی، بیوسکوپی، اسکن PET و اسکن MRI – قرار گرفتند و هیچ یک از گزارش‌ها توموری را نشان نداد.
نویسندگان این مطالعه گفتند: “همه 12 بیمار پاسخ کامل بالینی داشتند، بدون هیچ شواهدی از تومور در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی.”
آنها افزودند: “برای ارزیابی مدت زمان پاسخ به پیگیری طولانی‌تر نیاز است.”
محققان در پی یافتن این موضوع بودند که آیا دوستارلیماب، یک داروی آنتی بادی، و به دنبال آن شیمی‌درمانی استاندارد و جراحی استاندارد، یک درمان مؤثر برای تومورهای جامد پیشرفته «تعمیر ناسازگاری ناقص» (dMMR) است یا خیر.
سلول‌های کمبود تعمیر MisMatch (MMR) معمولاً دارای جهش‌های DNA زیادی هستند که منجر به سرطان می‌شوند. به گفته ژورنال، کمبود MMR در سرطان کولورکتال، انواع دیگر سرطان دستگاه گوارش و سرطان آندومتر شایع‌تر است.
به شرکت کنندگان کارآزمایی انجام شده در مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ در نیویورک با آدنوکارسینوم رکتوم مرحله II یا III با کمبود ترمیم ناهماهنگی، این دارو هر سه هفته یکبار به مدت شش ماه تجویز شد.
آدنوکارسینوم نوعی سرطان است که در غدد پوشاننده اندام های ما ایجاد می شود.
طبق برنامه اولیه قرار بود درمان با شیمی درمانی و جراحی استاندارد دنبال شود و بیمارانی که پاسخ کامل بالینی داشتند بدون هر دو اقدام می کردند.
پس از حداقل شش ماه پیگیری، همه 12 بیمار “پاسخ کامل بالینی” بدون هیچ نشانه ای از تومور را نشان دادند.
“این نتایج باعث خوش بینی زیادی می شود، اما این روزهای اولیه برای آزمایش و همچنین برای بیمارانی است که می خواهند این درمان را آغاز کنند. دکتر نیکیل اس غدیالپاتیل، مشاور ارشد، انکولوژیست پزشکی و هماتوآنکولوژیست در بیمارستان‌های یاشدای حیدرآباد، گفت: این رویکرد نمی‌تواند جایگزین رویکرد درمانی چندوجهی فعلی شود.
پاسخ کامل بالینی به عنوان نقطه پایانی مورد استفاده در این مطالعه، جایگزین ناقصی برای درمان طولانی مدت است و از این رو باید با احتیاط تفسیر شود. غدیالپاتیل به PTI گفت: ما به مطالعات کنترل‌شده پلاسبو بزرگ‌تر با پیگیری طولانی‌تر در این محیط نیاز داریم تا با اطمینان از این رویکرد در تمرین معمول استفاده کنیم.
انکولوژیست گفت که این درمان مطمئناً یک نگاه اولیه به یک رویکرد انقلابی در بیماران مبتلا به سرطان رکتوم ارائه می دهد و باید به نویسندگان این مطالعه به دلیل این تلاش تبریک گفت.
وی افزود که تاکنون هیچ آزمایش مشابهی در هند انجام نشده است.
وی افزود: “یک مطالعه بین المللی مشابه دیگر با داروی پمبرولیزوماب نشان داد که تنها 70 درصد بیماران در سه سال پاسخ طولانی مدت داشتند، برخلاف 100 درصد در مطالعه فعلی.”
Ghadyalpatil گفت pembrolizumab در هند در دسترس است اما Dotarlimab مورد استفاده در مطالعه فعلی نیست.
او افزود: «هزینه دوستارلیماب در هند مشخص نیست، اما انتظار می‌رود به ازای هر دوز، دو لک باشد.»
دکتر Hannah K. Sanoff از بیمارستان سرطان کارولینای شمالی در مورد این کارآزمایی اظهار داشت که نتایج خوش بینانه است اما روش درمانی مورد استفاده در این مطالعه نمی تواند جایگزین رویکرد درمانی درمانی فعلی شود.
وی گفت: “بیمارانی که پس از شیمی درمانی و پرتودرمانی پاسخ کامل بالینی دارند، پیش آگهی بهتری نسبت به بیمارانی دارند که پاسخ کامل بالینی ندارند، با این حال رشد مجدد سرطان در 20 تا 30 درصد از این بیماران زمانی که سرطان به صورت غیر جراحی مدیریت می شود رخ می دهد.” در سرمقاله ای در مورد محاکمه نوشت.
سانوف در سرمقاله چاپ شده در مجله پزشکی نیوانگلند گفت که آیا نتایج این مطالعه کوچک برای جمعیت وسیع تری از بیماران مبتلا به سرطان رکتوم قابل تعمیم خواهد بود یا خیر.
او افزود که به منظور ارائه اطلاعات بیشتر در مورد بیمارانی که ممکن است از ایمونوتراپی بهره مند شوند، کارآزمایی های بعدی باید “ناهمگونی در سن، شرایط همزیستی و حجم تومور” را هدف قرار دهند.
این کارآزمایی پزشکی توسط بنیاد سیمون و ایو کالین، گلاکسو اسمیت کلاین، Stand Up to Cancer، Swim Across America و موسسه ملی سرطان موسسه ملی بهداشت پشتیبانی شد.