یک مسیر بیولوژیکی کلیدی برای مولتیپل اسکلروزیس کشف شد

محققان Mount Sinai کشف کردند که گفتگوی متقابل بین سلول‌های مغز و سلول‌های ایمنی محیطی می‌تواند پیشرفت بیماری ام اس (MS) را تعدیل کند. یافته‌های آنها روشی را نشان می‌دهد که قبلاً ناشناخته بود که در آن مغز و سیستم ایمنی با یکدیگر صحبت می‌کنند و ممکن است یک هدف درمانی جدید برای ام‌اس و سایر اختلالات مغزی شناسایی کنند.

در مطالعه ای که در 8 می در مجله منتشر شد مصونیتاین تیم توضیح داد که چگونه پروتئین التهابی اینترلوکین-3 (IL-3) این ارتباط سلولی را هماهنگ می کند و جذب سلول های ایمنی از خون به مغز را تحریک می کند و التهاب مغز را تشدید می کند و آسیب شناسی ام اس را بدتر می کند.

دکتر کامرون مک آلپاین، نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید: «در حالی که می‌دانیم سلول‌های مغز و سلول‌های ایمنی برای مولتیپل اسکلروزیس مهم هستند، مسیرها یا پروتئین‌هایی که به‌عنوان پیام‌رسان برای واسطه ارتباط بین این جمعیت‌های سلولی متفاوت عمل می‌کنند، به خوبی شناخته نشده‌اند.» استادیار پزشکی (قلب و عروق) و علوم اعصاب، در دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا. ما یک مسیر بیولوژیکی که قبلاً ناشناخته بود در MS شناسایی کرده‌ایم که IL-3 را به‌عنوان واسطه گفتگوی متقابل بین مغز و سلول‌های ایمنی و تنظیم‌کننده مهم التهاب مغز درگیر می‌کند.»

مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی عصبی مزمن است که حدود یک میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می دهد و علائم آن معمولا بین سنین 20 تا 40 سالگی ظاهر می شود. این بیماری با دوره هایی از ناتوانی عصبی که روزها یا هفته ها طول می کشد مشخص می شود، این بیماری اغلب در طول دهه ها پیشرفت می کند و در نهایت منجر به اختلال در حرکت می شود. ، کاهش شناخت و در نهایت فلج و مرگ زودرس. هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد.

از زمان کشف آن در دهه‌ها پیش، IL-3 با اختلالات متعدد مرتبط بوده است. ارتباط آن با بیماری آلزایمر از طریق تحقیقات پیشگامانه توسط همان تیم از موسسه تحقیقات قلب و عروق در کوه سینا شناسایی شد. همچنین با چندین اختلال التهابی و خود ایمنی مرتبط است. اما نقش آن در مغز به میزان زیادی مورد مطالعه قرار نگرفته است.

برای تحقیقات فعلی، دانشمندان کوه سینا از نمونه‌های انسانی و مدل‌های موش برای بررسی پاتوفیزیولوژی IL-3 در ام‌اس استفاده کردند. آنها ابتدا سطح IL-3 در مایع مغزی نخاعی 29 فرد سالم و 36 بیمار ام اس را اندازه گیری کردند و دریافتند که این بیماران دارای سطوح بالاتری از IL-3 در مایع مغزی نخاعی خود هستند که به عنوان یک بالشتک آبکی و یک شاهراه سلولی و پروتئینی برای بیماران عمل می کند. مغز

سپس با استفاده از چهار مدل موش منحصربفرد، آن‌ها دریافتند که سلول‌های مغزی ساکن به نام آستروسیت و سلول‌های ایمنی نفوذی (سلول‌های T) منابع اصلی IL-3 در سیستم عصبی مرکزی هستند. علاوه بر این، آنها دریافتند که سایر سلول‌های ایمنی به نام میکروگلیا و سلول‌های میلوئید نفوذی با بیان گیرنده آن، IL3-Ra، به IL-3 پاسخ می‌دهند و حذف IL-3 یا IL-3Ra به طور قابل‌توجهی باعث کاهش نفوذ و التهاب سلول‌های ایمنی می‌شود، در حالی که به طور قابل توجهی بهبود می‌یابد. علائم بالینی ام اس در موش ها

محققان سپس به نمونه های انسانی بازگشتند و توالی یابی هسته ای سلول های مغزی شش فرد سالم و شش بیمار ام اس را انجام دادند. ماته کیس، نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید: «ما در مغز بیماران ام‌اس ظاهر سلول‌های میلوئیدی بیان‌کننده IL-3Ra و شواهدی را پیدا کردیم که نشان می‌دهد این سلول‌ها برای التهاب و جذب سلول‌های ایمنی برنامه‌ریزی شده‌اند، فرآیندهایی که در MS مضر هستند.» دکتری، دانشجوی فوق دکتری از موسسه تحقیقات قلب و عروق در کوه سینا. این یافته‌ای حیاتی است زیرا در بیماران ام‌اس، بیان سلول‌های میلوئیدی IL-3Ra و سطوح IL-3 در مایع مغزی نخاعی با التهاب مغزی بدتر و شدت MS مرتبط است.

در شناسایی مکانیسم جدید پاتوژنز MS، تیم تحقیقاتی سیگنال‌دهی IL-3 را به عنوان یک هدف درمانی جدید بالقوه امیدوار کرده است. دکتر مک آلپاین می‌گوید: «بیولوژیک‌ها و مولکول‌های کوچکی که سیگنال‌های IL-3 را هدف قرار می‌دهند در درمان سرطان استفاده شده‌اند، و کار ما نشان می‌دهد که این مسیر می‌تواند از نظر درمانی نه تنها برای درمان ام‌اس، بلکه سایر بیماری‌های عصبی التهابی مانند بیماری آلزایمر و زوال عقل مورد هدف قرار گیرد. با این حال، برای آزمایش رسمی این موضوع به کار بیشتری نیاز است.”