چرا لوبیا را در خانه پرورش دهید؟ این آسان است، آنها برای سلامتی شما و برای سیاره خوب هستند | مشاوره باغبانی

منسوزان یانگ در یک بازار مواد غذایی در اوآخاکا، مکزیک – و پس از خوردن یک بشقاب به یاد ماندنی از لوبیا سیاه با سیب‌زمینی‌های مومی و زرد رنگ در پایان یک روز پیاده‌روی در کوهستان، متوجه شد که سوزان یانگ به شدت به دنبال لوبیا است. او آنها را در حال رشد در مزارع دیده بود و به صورت خشک فروخته می شد و شاهد بود که چقدر لوبیا در فرهنگ و غذاهای مکزیکی جا افتاده بود. بنابراین او در خانه در Monmouthshire چند لوبیا خرید – و قبل از اینکه متوجه شود، چند لوبیا به یک وسواس تبدیل شد.

یانگ لوبیا را در باغ خود به طور خاص برای پوسته کردن و خوردن آن به صورت تازه، نیمه خشک (نیمه خشک، با طعمی منحصر به فرد) یا خشک می کارد. او انواعی از اروپا را دوست دارد: لوبیا کاسوله از فرانسه، بورلوتی ایتالیا، مونگتا و آلوبیا از اسپانیا، لوبیا قهوه ای از هلند، زیبایی های خالدار از جنوب آلمان و انواع گیلاس از اروپای شرقی. او به قدرت لوبیا در تغییر رژیم غذایی ما و کمک به محیط زیست آنقدر علاقه دارد که کتابی در این زمینه نوشته است و ما را از کاشت تا برداشت و پختن راهنمایی می کند.

لوبیا برای سلامتی شما بسیار مفید است. آنها منبع قابل توجهی از پروتئین هستند (25-29٪، بسته به نوع). آنها سرشار از فیبر محلول و نامحلول هستند که به سلامت دستگاه گوارش کمک می کند و سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی به ویژه آهن و ویتامین های B هستند. لوبیا سفید سرشار از کلسیم است و برای گیاهخواران عالی است. همه این موارد با هم فواید زیادی برای سلامتی دارند، از کمک به پیشگیری از بیماری قلبی، سرطان روده و روده گرفته تا کمک به حفظ سطح قند خون پایین.

و آنها برای سیاره نیز خوب هستند. گیاهان لوبیا با باکتری های خاک کار می کنند تا نیتروژن اتمسفر را که گیاهان نمی توانند به آن دسترسی پیدا کنند، به شکلی که گیاهان می توانند استفاده کنند، تثبیت می کنند. به طور خلاصه، آنها غذای گیاهی خود را می سازند، به این معنی که می توان آنها را در خاک های کم نیتروژن بدون کود اضافی رشد داد. اگر ریشه ها را در زمین رها کنید، به جای کندن آن ها پس از برداشت، نیتروژن باقی مانده دوباره در خاک آزاد می شود.

در سرتاسر جهان، پوسته یا لوبیای خشک یک محصول اصلی مهم و قدیمی است. تصور می شود که لوبیا حدود 7000 سال پیش در آمریکای جنوبی اهلی شده است. لوبیاها در امتداد مسیرهای تجاری بومی منتقل شده و توسط مهاجمان استعماری از طریق دریاها برده شده است، سپس برای ایجاد تنوع زیادی از حبوبات به نسل‌ها منتقل شده است.

آنها طیف وسیعی از اندازه، شکل و رنگ و همچنین طعم و بافت را دارند: لوبیاهایی که طعم تقریباً گوشتی دارند، تند یا لطیف هستند، هنگام جوشاندن شکل خود را حفظ می کنند و آنهایی که با سوپ و خورش ترکیب می شوند.

لوبیا به دو گونه اصلی تقسیم می شود: Phaseolus coccineus، که ما آن را به عنوان لوبیا دونده می شناسیم. و Phaseolus vulgaris، لوبیا فرانسوی. به طور سنتی در بریتانیا هر دو را پرورش می دهیم، اما همیشه از رشد آنها تا زمان بلوغ کوتاهی کرده ایم و فقط لوبیا سبز نابالغ را می خوریم. به نظر می رسد ما سنت لوبیا خشک (غیر از لوبیا و نخود فرنگی) نداشتیم.

در نهایت رشد آنها بسیار آسان است. در این بهار هنوز زمان کافی وجود دارد: می‌توانید تا اوایل ماه مه با هدف کاشت تا ژوئن بکارید (در هر زمان ممکن است لوبیاها به اندازه کافی چاق نشوند).

می‌توانید مستقیم بکارید، اما اگر موش‌هایی در اطراف باشند، لوبیاها را قبل از جوانه زدن می‌خورند. کاشت در گلدان‌های کوچک 9 سانتی‌متری به این معنی است که می‌توانید آن‌ها را تا زمانی که جوانه‌زنند، در جایی امن نگهداری کنید، در این مرحله موش‌ها علاقه خود را از دست داده‌اند. در هر گلدان دو دانه بکارید. وقتی هر دو نهال بالا آمدند، نهال ضعیف‌تر را بردارید. اگر جایی خنک‌تر هستید، بهتر است حداقل دو هفته خاک را با ورقه‌های پلاستیکی یا کلوش گرم کنید. بنابراین، پس از کاشت بذر، خاکی را که در آن کاشت می کنید، بپوشانید.

لوبیاها در ظروف و گلدان‌ها به خوبی رشد می‌کنند تا زمانی که به اندازه کافی عمیق باشند تا ریشه‌های قابل توجهی داشته باشند: چیزی به اندازه یک سطل زباله. بذرها در 8 تا 10 روز در دمای 15 تا 25 درجه سانتیگراد جوانه می زنند، بنابراین اگر آب و هوا نامنظم باشد، اغلب کاشت در داخل خانه منطقی است. زمانی که احتمال یخبندان تمام شد و گیاه دو دسته برگ واقعی داشت، آن را بکارید.

اگر فضای کمی دارید، یا در جایی رشد می کنید که در معرض باد است، روی گونه های کوتوله تمرکز کنید که به سرعت می رسند. لوبیاهای بلند برای بالا رفتن به چیزی نیاز دارند – تیپی، ردیف لوبیا یا آلاچیق. فاصله بین گیاهان به دو دلیل مهم است: بنابراین ریشه های عمیق گیاهان در رقابت نیستند و رطوبت کافی برای تورم خوب دریافت می کنند. و برای گردش هوا در اطراف حبوبات، برای خشک شدن خوب لازم است. لوبیا کوتوله را باید به فاصله 15 تا 30 سانتی متر از هم به صورت بلوک بکارید: هر چه لوبیا بزرگتر باشد، گیاه به فضای بیشتری نیاز دارد. لوبیاهای کوهنوردی به فاصله 30 تا 45 سانتی متری بین آنها نیاز دارند. همه گونه ها به نقاط آفتابی نیاز دارند و خاک های سنگین و مرطوب را دوست ندارند. اگر دومی دارید، برای بهبود زهکشی، روی خاک کپه شده بکارید.

همه لوبیاها را می‌توان ابتدا به‌عنوان لوبیا سبز (اگرچه برخی از آنها طعم بهتری نسبت به بقیه دارند)، سپس به‌عنوان لوبیا تازه پوست‌دار و در نهایت به‌عنوان خشک شده مصرف کرد. لوبیاهای تازه پوسته شده را باید میل کرد زیرا طعم آن عالی است: بورلوتی یا یونانی غول ها به عنوان مثال، لوبیاها به سادگی آب پز شده و با لیمو، نمک و روغن زیتون، خوشمزه هستند. زمانی برداشت می شود که لوبیا به خوبی رشد کرده باشد اما غلاف ها هنوز سبز هستند. آنها به سرعت پخته می شوند، مانند نخود فرنگی تازه. لوبیاهای نیمه ثانیه زمانی هستند که غلاف ها تازه شروع به تغییر رنگ کرده اند، اما هنوز خشک نشده اند. پختن لوبیاها کمی بیشتر طول می کشد، اما لوبیاهای نیمه ثانیه خیلی خوب یخ می زنند.

وقتی غلاف جغجغه می کند و کاملاً خشک می شود، در راه برداشت لوبیا خشک هستید. لوبیاها ممکن است قبل از ذخیره سازی نیاز به خشک شدن بیشتری داشته باشند (شما نباید بتوانید تصویر کوچک خود را در پوست آنها فشار دهید)، اما برای مدت بسیار طولانی به این صورت ذخیره می شوند. آنها باید قبل از پختن خیس شوند. شما به پنج تا هفت گیاه در هر گونه برای دو نفر نیاز دارید. 10 گیاه اگر می خواهید لوبیا را برای زمستان نگهداری کنید.

نه بهترین لوبیا برای رشد تابستان امسال

غول های یونانی لوبیاهای دونده فوق العاده با دانه های بزرگ و چاق هستند. آنها به فضای زیادی بین گیاهان نیاز دارند. آنها به همان اندازه تازه هستند که خشک شده اند.

مجارستانی برنج لوبیا یک نوع کوتوله بسیار کوچک با لوبیا است که از یک دانه برنج بزرگتر نیست. در یک مکان سرپوشیده و آفتابی رشد می کند. می توان آن را به صورت لوبیا سبز، تازه یا خشک مصرف کرد. بهترین برای ظروف

یین یانگ یا اورکا لوبیااین لوبیای کوتوله که اصالتاً اهل کارائیب است، طعم بسیار خوبی دارد و به ویژه در خورش ها خوب عمل می کند، جایی که شکل خود را حفظ می کند. می توان آن را به صورت لوبیا سبز یا خشک میل کرد.

بورلوتو لوبیا (“fagiolo di Lamon”) بهترین بورلوتی است، با طعم شیرین، آجیلی و بافت متراکم که می‌تواند سوپ‌ها را غلیظ کند یا به‌صورت تازه، پخته شده با گیاهان، روغن و آبلیمو بیشتر مصرف شود. قوی است، اما برای رسیدن به یک تابستان خوب و طولانی نیاز دارد.

آنلینو دی ترنتو یک بورلوتو کوتوله است که برای فضاهای کوچکتر یا مناطق شمالی بهتر است. سبز و همچنین خشک شده عالی.

Beefy Resilient Grex پرکار و قابل اعتماد است، با طعم گوشتی عمیق (از این رو نام). این یک تلاقی کوتوله بین لوبیا گائوچو و تپری است. در تابستان خشک به همان خوبی در تابستان مرطوب عمل می کند.

هلندی قهوه ای یک لوبیا کوتوله قوی است که بسیار مولد است. لوبیاهای کوچک بیضی شکل و قهوه ای طلایی دارد که به راحتی نرم می شوند و طعمی لطیف و کمی شیرین دارند. مناسب برای سوپ اگر فضا محدود باشد بهتر است.

بروût de Chataigne d’Echenans از شرق فرانسه می آید و یک کوهنورد قوی و زودبازده با لوبیاهای قهوه ای، سبز و ارغوانی غنی است که طعم مشخصی از شاه بلوط دارد.

مشکی لاک پشت یک لوبیا بسیار زیبا با گل یاس بنفش عمیق است که در اصل از مکزیک است. انواع کوتوله و کوهنوردی وجود دارد. اگر بیشتر در شمال زندگی می کنید، کوتوله را انتخاب کنید. می‌توان آن را به‌عنوان لوبیا سبز مصرف کرد، اما بهتر است آن را به صورت لوبیای سیاه جوهری که سرشار از آنتی‌اکسیدان است، رها کنید.

رشد لوبیا توسط سوزان یانگ (انتشارات دائمی، 9.95 پوند). برای حمایت از Guardian و Observer، نسخه خود را در guardianbookshop.com سفارش دهید. هزینه تحویل ممکن است اعمال شود.