موسسه خیریه می گوید تابو مانع از جستجوی کمک مردم جنوب آسیا در بریتانیا برای زوال عقل می شود آلزایمر

یک موسسه خیریه هشدار داده است که هزاران نفر از مردم جنوب آسیا که مبتلا به زوال عقل در بریتانیا هستند از دسترسی به کمک و حمایت محروم هستند زیرا انگ و تابو مانع از تشخیص آنها می شود.

احتمال ابتلا به زوال عقل در جوامع جنوب آسیا بیشتر از جمعیت عمومی بریتانیا است، زیرا در معرض خطر بیشتر بیماری‌های دیگر مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت هستند که خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می‌دهند.

با این حال، انجمن آلزایمر می‌گوید که احتمال کمتری دارد که مطرح شوند، زیرا انگ و تابو در میان دوستان و خانواده بزرگترین مانع برای تشخیص بیماری است. مدیر اجرایی این موسسه خیریه به گاردین گفت که ترس از شرمساری و سوء تفاهم در جوامع جنوب آسیا مانع از آن می شود که افراد مبتلا به زوال عقل به دنبال کمک باشند.

کیت لی گفت: “برای هر کسی که علائم زوال عقل دارد، تشخیص به موقع بسیار مهم است – تنها در این صورت است که می توانند به درمان ها و پشتیبانی حیاتی دسترسی پیدا کنند.” اما مردم در جامعه جنوب آسیا به ما گفته اند که واقعیت نگران کننده این است که ننگ و تابو اغلب خانواده ها را از دریافت حمایت باز می دارد.

“زندگی بدون تشخیص زوال عقل می تواند خطرناک باشد، زیرا مردم در شرایط بحرانی قرار می گیرند. بله، تشخیص می‌تواند دلهره‌آور باشد، اما بهتر است بدانید – از هر 10 نفر مبتلا به زوال عقل، 9 نفر گفته‌اند که از تشخیص آن سود برده‌اند.

انجمن آلزایمر در حال راه اندازی کمپین جدیدی برای هفته اقدام زوال عقل است تا میزان تشخیص را افزایش دهد و منابع و اطلاعات اختصاصی را برای اعضای جامعه پنجابی زبان تولید کرده است. هر کسی که نگران حافظه خود یا یکی از بستگان خود است تشویق می شود تا برای تشخیص بیماری به دنبال کمک باشد.

وقتی باگوانت ساچدوا، 79 ساله، از ولورهمپتون، برای اولین بار علائم زوال عقل را نشان داد، پاسخ دیگران منفی بود. او گفت: «حدود چهار سال پیش بود که برای اولین بار احساس کردم چیزی در من درست نیست. «در گروه جامعه‌ام، مدام نام سایر خانم‌ها را فراموش می‌کردم، رشته افکارم را از دست می‌دادم، یا چیز اشتباهی می‌گفتم. آنها به من می گفتند: “تو بت پرستی” [mad]”

بعداً پزشکان تأیید کردند که معلم سابق به بیماری آلزایمر مبتلا شده است. ساچدوا می‌گوید که این تشخیص باعث شد تا او احساس «آرامش» کند که اکنون می‌تواند علائم را برای دوستانش توضیح دهد. من تشخیص خود را از کسی پنهان نمی‌کنم و مشکلی ندارم که در مورد آن به مردم بگویم. این به من این امکان را می دهد که به دارو دسترسی داشته باشم تا به من کمک کند با زوال عقل زندگی خوبی داشته باشم، آگاهی را در جامعه خود افزایش دهم و احساس کنم درک شده ام.”

دکتر کامل هوتی، سفیر جامعه آلزایمر و مشاور ویژه تراست مشترک المنافع ملکه، متأسف است که عمویش زودتر به زوال عقل مبتلا نشده است.

او گفت: “به عنوان یک خانواده در مورد آن صحبت نکردیم، بنابراین علائم را زودتر مشاهده نکردیم و این باعث شد که او از پشتیبانی و کمک موجود محروم شود.” “تشخیص می تواند دلهره آور باشد، اما بهتر است بدانیم و به عنوان یک جامعه، باید برای عزیزانمان قدم برداریم، انگ را متوقف کنیم و بر اساس اولین علائم زوال عقل عمل کنیم.”

تحقیقات جداگانه‌ای که توسط این موسسه خیریه منتشر شده است نشان می‌دهد که از هر چهار نفر در بریتانیا که مبتلا به زوال عقل هستند، یک نفر قبل از اینکه تشخیص داده شود، بیش از دو سال علائم را تجربه می‌کند. این یک چک لیست با کالج سلطنتی پزشکان عمومی تهیه کرده است تا به افراد کمک کند علائم زوال عقل را شناسایی کرده و برای تشخیص آن کمک بگیرند.

این شامل علامت زدن این است که آیا افراد از مشکلات حافظه رنج می برند، مانند تلاش برای یافتن کلمات مناسب یا تکرار سؤالات و عبارات. مسائل مربوط به زندگی روزمره، مانند تلاش برای پرداخت قبوض یا گم شدن؛ و مشکلات رفتاری یا عاطفی، مانند پرخاشگری یا گوشه گیری، رفتار نامناسب یا راه رفتن.

نظرسنجی موسسه خیریه از 1019 فرد مبتلا به زوال عقل و مراقبان آنها نشان داد که اشتباه گرفتن علائم زوال عقل با پیر شدن (42٪) اولین دلیلی است که افراد برای تشخیص این بیماری طولانی مدت طول می کشند. حدود 26 درصد بیش از دو سال طول کشید تا تشخیص داده شوند و یک چهارم از این افراد تنها پس از رسیدن به نقطه بحران به دنبال تشخیص بیماری بودند.

لی می‌گوید: «پرسیدن مکرر یک سؤال، پیر شدن نامیده نمی‌شود، نامش مریض شدن است». با توجه به اینکه همه‌گیری باعث کاهش نرخ تشخیص بیماری می‌شود، درخواست کمک مهم‌تر از همیشه است. شما مجبور نیستید به تنهایی با زوال عقل روبرو شوید. ما اینجا هستیم تا از همه افراد آسیب دیده حمایت کنیم.»