بازماندگان حمله قلبی ممکن است کمتر به بیماری پارکینسون مبتلا شوند

بر اساس تحقیقات جدیدی که امروز در مجله علمی منتشر شد، احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون در افرادی که دچار حمله قلبی شده اند ممکن است کمی کمتر از افراد در جمعیت عمومی باشد. مجله انجمن قلب آمریکاژورنال با دسترسی آزاد و مورد بازبینی انجمن قلب آمریکا.

بیماری پارکینسون یک اختلال مغزی است که با از دست دادن پیشرونده حرکت فیزیکی، از جمله لرزش، گفتار آهسته یا نامفهوم، و/یا سفتی یا محدودیت دامنه حرکتی برای راه رفتن و سایر فعالیت‌های بدنی مشخص می‌شود. هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد و همچنین با تغییرات رفتاری، افسردگی، کاهش حافظه و خستگی همراه است. پارکینسونیسم ثانویه که علائمی مشابه بیماری پارکینسون دارد، ممکن است در اثر سکته مغزی، داروهای روانپزشکی یا قلبی عروقی یا سایر بیماری ها ایجاد شود.

ما قبلاً دریافته بودیم که پس از حمله قلبی، خطر عوارض عصبی عروقی مانند سکته مغزی ایسکمیک وجود دارد. [clot-caused stroke] یا زوال عقل عروقی به طور قابل توجهی افزایش یافته است، بنابراین یافتن خطر کمتری برای بیماری پارکینسون تا حدودی تعجب آور بود.” آرهوس، دانمارک: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که خطر ابتلا به بیماری پارکینسون حداقل پس از حمله قلبی افزایش نمی‌یابد و نباید برای بیماران نگران‌کننده باشد یا یک تمرکز پیشگیرانه برای پزشکان در پیگیری باشد.

Sundbøll گفت: “مشخص نیست که آیا این رابطه معکوس با خطر بیماری پارکینسون به افرادی که حمله قلبی داشته اند گسترش می یابد یا خیر. بنابراین، ما خطر طولانی مدت بیماری پارکینسون و پارکینسونیسم ثانویه را در بین بازماندگان حمله قلبی بررسی کردیم.”

محققان ثبت‌های بهداشتی خدمات بهداشت ملی دانمارک را بررسی کردند. آنها خطر بیماری پارکینسون و پارکینسونیسم ثانویه را در بین حدود 182000 بیمار که برای اولین بار بین سالهای 1995 تا 2016 دچار حمله قلبی شده بودند (میانگین سنی 71 سال؛ 62 درصد مرد) و بیش از 909000 گروه کنترل که از نظر سن، جنس و سال همسان بودند، مقایسه کردند. تشخیص حمله قلبی نتایج برای عوامل مختلفی تنظیم شد که بر خطر حمله قلبی یا بیماری پارکینسون تأثیر می‌گذارند.

طی یک حداکثر پیگیری مستمر 21 ساله، پس از تعدیل طیف وسیعی از عوامل مخدوش کننده بالقوه، تجزیه و تحلیل نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل:

• خطر ابتلا به پارکینسون در بین افرادی که دچار حمله قلبی شده بودند 20 درصد کمتر بود. و
• خطر پارکینسونیسم ثانویه در بین افرادی که دچار حمله قلبی شده اند 28 درصد کمتر است.

برای پزشکانی که بیماران پس از حمله قلبی را معالجه می کنند، این نتایج نشان می دهد که توانبخشی قلبی باید بر پیشگیری از سکته مغزی ایسکمیک، زوال عقل عروقی و سایر بیماری های قلبی عروقی مانند حمله قلبی جدید و نارسایی قلبی متمرکز شود، زیرا به نظر می رسد خطر پارکینسون کاهش می یابد. این بیماران در مقایسه با جمعیت عمومی، گفت: “Sundbøll.

سکته قلبی و بیماری پارکینسون عوامل خطر خاصی را به اشتراک می گذارند، با خطر بالاتر در میان مردان مسن و خطر کمتر در میان افرادی که بیشتر قهوه می نوشند و فعالیت بدنی بیشتری دارند. با این حال، جالب توجه است که برخی از عوامل خطر کلاسیک برای حمله قلبی – مانند سیگار کشیدن، کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت نوع 2 – با خطر کمتر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط هستند.

به طور کلی، تعداد بیشتری از بیماران حمله قلبی سیگار می کشند و کلسترول بالایی دارند، که هر یک از این موارد ممکن است کاهش اندکی خطر بیماری پارکینسون را در میان بازماندگان حمله قلبی توضیح دهد.

بیماری‌های بسیار کمی در این دنیا وجود دارند که سیگار کشیدن خطر ابتلا به آن‌ها را کاهش می‌دهد: بیماری پارکینسون یکی دیگر است و کولیت اولسراتیو یکی دیگر. سیگار کشیدن خطر شایع‌ترین بیماری‌ها از جمله سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی و بیماری‌های ریوی را افزایش می‌دهد و قطعا برای شما خوب نیست. سلامتی،” Sundbøll اشاره کرد.

یکی از محدودیت های مطالعه این است که اطلاعات کافی در مورد سیگار کشیدن و سطوح کلسترول بالا در میان شرکت کنندگان وجود نداشت که ممکن است بر یافته ها تأثیر بگذارد. علاوه بر این، طبق گفته Sundbøll، جمعیت مورد مطالعه بسیار از نژاد/قومیت سفید بودند، بنابراین، یافته‌ها ممکن است به افراد از گروه‌های نژادی یا قومی مختلف قابل تعمیم نباشد.

نویسندگان همکار Szimonetta Komjáthiné Szépligeti، M.Sc. Péter Szentkúti، M.Sc. کاسپر آدلبورگ، MD، Ph.D. Erzsébet Horváth-Puhó، M.Sc., Ph.D. لارس پدرسن، Ph.D. ویکتور دبلیو هندرسون، MD، ام اس. و Henrik Toft Sørensen، MD، Ph.D., DMSc.