چربی با عملکرد خوب ممکن است کلید کاهش بیماری های دوران سالمندی باشد —

چربی شما چقدر خوب عمل می کند؟ این سوالی نیست که زیاد از کسی پرسیده شود. با این وجود، تحقیقات در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که عملکرد بافت چربی یا بافت چربی، عامل اصلی این است که چرا بدن ما با افزایش سن دچار پوسیدگی می‌شود، و به شدت با بیماری‌های انسانی مانند دیابت 2، سرطان مرتبط است زیرا چاقی اغلب ایجاد می‌شود و سلول‌های چربی دچار تغییرات عملکردی می‌شوند. همانطور که ما بزرگتر می شویم بنابراین، سلامت کلی فقط تحت تأثیر میزان چربی ما نیست، بلکه به نحوه عملکرد بافت چربی ما نیز بستگی دارد.

یک مطالعه جدید دانشگاه کپنهاگ نشان می دهد که حتی اگر بافت چربی ما با افزایش سن عملکرد مهمی را از دست می دهد، حجم زیاد ورزش می تواند تاثیر قابل توجهی برای بهتر شدن داشته باشد.

“سلامت کلی ارتباط نزدیکی با نحوه عملکرد بافت چربی ما دارد. در گذشته، ما چربی را به عنوان یک انبار انرژی در نظر می گرفتیم. در واقع، چربی اندامی است که با سایر اندام ها در تعامل است و می تواند عملکرد متابولیک را بهینه کند. از جمله، بافت چربی است. آندرس گودیکسن، استادیار دپارتمان زیست شناسی دانشگاه کپنهاگ، توضیح می دهد که موادی را آزاد می کند که بر متابولیسم ماهیچه ها و مغز تأثیر می گذارد و خیلی بیشتر. بنابراین، مهم است که بافت چربی همانطور که باید کار کند.

عملکرد سلول های چربی با افزایش سن بدتر می شود

گودیکسن و گروهی از همکارانش به نقش سن و تمرین بدنی در حفظ عملکرد بافت چربی پرداختند. آنها به طور خاص، میتوکندری، نیروگاه های کوچک درون سلول های چربی را مورد مطالعه قرار دادند. میتوکندری کالری های غذا را برای تامین انرژی سلول ها تبدیل می کند. برای حفظ فرآیندهای زندگی در سلول ها، آنها باید عملکرد مطلوبی داشته باشند.

محققان عملکرد میتوکندری را در بین مردان جوان و مسن‌تر دانمارکی آموزش‌دیده، متوسط ​​ورزیده و تمرین‌کرده با ورزش بالا مقایسه کردند. نتایج نشان می دهد که توانایی میتوکندری برای تنفس – یعنی تولید انرژی – با افزایش سن کاهش می یابد، صرف نظر از اینکه فرد چقدر ورزش می کند. با این حال، آندرس گودیکسن توضیح می دهد:

اگرچه عملکرد میتوکندری با افزایش سن کاهش می‌یابد، اما می‌توان مشاهده کرد که سطح بالای ورزش مادام‌العمر اثر جبرانی قدرتمندی دارد. در گروه مردان مسن که به خوبی تمرین کرده‌اند، سلول‌های چربی می‌توانند بیش از دو برابر مردان مسن تمرین‌نشده تنفس کنند. “

تمرین بیشتر به معنای ضایعات کمتر در سلول هاست

همانطور که موتور خودرو هنگام تبدیل مواد شیمیایی به انرژی قابل استفاده زباله تولید می کند، میتوکندری ها نیز این کار را انجام می دهند. ضایعات میتوکندریایی به شکل رادیکال‌های آزاد اکسیژن به نام ROS (گونه‌های اکسیژن واکنش‌پذیر) می‌آیند. ROS هایی که از بین نمی روند به سلول ها آسیب می رسانند و تئوری فعلی این است که افزایش ROS می تواند منجر به طیف گسترده ای از بیماری ها از جمله سرطان، دیابت، بیماری های قلبی عروقی و آلزایمر شود. بنابراین، تنظیم ROS مهم است.

“گروهی از افراد مسن که بیشتر تمرین می کنند، ROS کمتری تشکیل می دهند و عملکرد خود را برای از بین بردن آن حفظ می کنند. در واقع، میتوکندری آنها در مدیریت ضایعات تولید شده در سلول های چربی بهتر عمل می کند که منجر به آسیب کمتری می شود. بنابراین، ورزش تاثیر زیادی بر حفظ سلامتی دارد. گودیکسن می‌گوید، از بافت چربی، و در نتیجه احتمالاً برخی بیماری‌ها را نیز دور نگه می‌دارد.

محققان همچنین می‌توانند ببینند که شرکت‌کنندگان مسن‌تری که در طول زندگی بیشتر ورزش می‌کردند، میتوکندری بیشتری دارند که به تنفس بیشتر اجازه می‌دهد و در میان چیزهای دیگر، توانایی ترشح بیشتر هورمون‌های مرتبط با چربی برای تعادل انرژی بدن را دارند.

نتایج ما نشان می‌دهد که شما واقعاً می‌توانید بافت چربی خود را به میزان بسیار بالایی تمرین دهید – اما برای رسیدن به یک اثر مثبت نیازی به دوچرخه‌سواری 200 کیلومتر در هفته ندارید. کاری که شما نباید انجام دهید این است که اصلاً هیچ کاری نکنید.

گام بعدی برای محققان UCPH این خواهد بود که بررسی کنند وقتی افراد ورزش نمی کنند دقیقاً کجا آسیب سلولی رخ می دهد و چه تأثیری بر کل بدن در طول زمان می گذارد. همزمان، محققان در حال بررسی راه‌هایی برای دستکاری دارویی مکانیسمی در میتوکندری هستند که کالری‌ها را به‌جای رسوب کالری به‌عنوان چربی به گرما تبدیل می‌کند و در نتیجه تولید رادیکال‌های مضر اکسیژن را کاهش می‌دهد.

در مورد مطالعه

• افراد مورد مطالعه، مردان 20 تا 32 ساله آموزش ندیده و مردان 62 تا 73 ساله بودند که در طول زندگی خود یا آموزش ندیده، متوسط ​​آموزش دیده و یا بسیار آموزش دیده بودند. همه مردان سالم، بدون دارو بودند و BMI زیر 30 داشتند.
• محققان پیشنهاد می‌کنند که تخمین‌های مطالعه محافظه‌کارانه هستند، زیرا شرکت‌کنندگان بعید به نظر می‌رسد که کل جمعیت را نشان دهند، جایی که نسبت بیشتری از افراد احتمالاً از نظر جسمی ضعیف‌تر هستند و از مشکلات سلامتی رنج می‌برند. هیچ یک از شرکت کنندگان مسن تر این مطالعه از داروهای نسخه ای استفاده نکردند، در حالی که بخش بزرگی از جمعیت در این گروه سنی در غیر این صورت این کار را انجام می دهند.