اثر مکمل آهن بر آتروفی عضله اسکلتی در بیماران سرطانی و مبتلایان به سایر بیماری های زوال توسط تیمی از دانشمندان ایتالیایی و بلژیکی بررسی شده است که علل این شرایط را در انسان و مدل موش بررسی کردند. این یافته ها، امروز در گزارش های EMBO، مکانیسم های هدر رفتن را در بیماران سرطانی در مرحله پیشرفته روشن می کند، که شیوع آتروفی مخرب عضله اسکلتی که به طور کلی به عنوان کاشکسی شناخته می شود به 80 درصد می رسد.
علاوه بر این، از آنجایی که حداقل 20 درصد از تمام مرگهای مرتبط با سرطان تخمین زده میشود که مستقیماً ناشی از کاشکسی باشد، معکوس کردن از دست دادن توده عضلانی و عملکرد میتواند حداقل کیفیت زندگی را در چنین بیمارانی افزایش دهد. بیماران سرطانی مبتلا به کاشکسی معمولاً از کاهش غیرقابل کنترل کیفیت زندگی، مقاومت به انسولین، اختلال عملکرد کبد، التهاب مزمن، تغییر میکروبیوتای روده و جذب مواد مغذی رنج می برند.
محققان ابتدا بررسی کردند که آیا کمبود آهن، که قبلاً در بین بیماران سرطانی بسیار شایع است و با پیش آگهی ضعیف مرتبط است، به طور علّی با کاشکسی مرتبط است یا خیر. برای انجام این کار، کم خونی شدید فقر آهن که معمول بیماران سرطانی است، با ترکیبی از رژیم غذایی بدون آهن و فلبوتومی در موش ها ایجاد شد که باعث کاهش حجم خون در گردش می شود. این منجر به آتروفی عضلانی در بین موشها شد و این فرضیه را تایید کرد که اختلال در متابولیسم آهن با شروع تحلیل عضلانی مرتبط با سرطان مرتبط است.
سپس مشخص شد که عملکرد عضلانی، توده و حتی بقای طولانیتر در مدلهای موش سرطان روده بزرگ میتواند با مصرف مکمل آهن، پیشگیری یا معکوس کردن کاشکسی حفظ شود. یافتهها این بود که تزریق داخل وریدی آهن منجر به موشهای سالمتر و فعالتر شد که بسیار بیشتر از دو هفته معمول زنده ماندند، و همچنین بهطور قابلتوجهی قدرت چنگ زدن را در عرض 24 ساعت بهبود بخشید، همه تا پایان آزمایش ادامه یافت.
چند روز پس از تزریق کربوکسی مالتوز فریک، آمادهسازی آهن که معمولاً به عنوان مکمل استفاده میشود، بهبود قدرت متوسطی در گروه کوچکی از بیماران سرطانی مشاهده شد. با این وجود، همچنین نیاز به مطالعات انسانی بیشتر برای تأیید نتایج وجود دارد زیرا هیچ گروه دارونما برای کنترل در مطالعه مورد بحث در اینجا وجود نداشت.
مطالعه بیشتر برای شناسایی کامل مکانیسمهای زیربنایی درگیر ضروری است، اما آزمایشهای موش نشان میدهد که آهن به طور کلی کمبود ندارد، بلکه محدود به سیتوزول، مایع اولیه سلولها، و فاقد میتوکندری برای تولید آدنوزین تری فسفات (ATP)، انرژی است. منبع سلول ها و فرآیندهایی مانند انقباض عضلانی. به نظر می رسد که مکمل آهن این کمبود را با در دسترس قرار دادن آهن برای میتوکندری در سلول های ماهیچه ای برطرف می کند.
جدا از سرطان، آتروفی عضله اسکلتی یکی از مشخصه های بیماری های مزمن مختلف مانند نارسایی قلبی و COPD (بیماری انسداد مزمن ریه) است. بنابراین، این امید وجود دارد که مکمل آهن حداقل ممکن است علائم این شرایط را در هنگام آتروفی عضلانی کاهش دهد.
در عین حال، اثرات مفید مکمل آهن همچنان در سایر مدل های سرطان تایید می شود. نمی توان فرض کرد که نتایج به سرطان های دیگر قابل انتقال است، زیرا برخی از انواع آنها بیشتر از سایرین به آهن متکی هستند و بنابراین مکمل آهن ممکن است سطوح مختلفی از موفقیت داشته باشد.
منبع داستان:
مواد ارائه شده توسط EMBO. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.