احتمال ناتوانی در صاحبان سگ تقریباً نصف بود. هیچ تفاوتی در خطر برای صاحبان گربه وجود نداشت –

مطالعات قبلی توسط این محققان، مالکیت سگ در میان سالمندان ژاپنی را با خطر کمتر ضعف مرتبط دانسته است – رابطه ای که به نظر می رسد تا حدی با سطوح بالاتر فعالیت بدنی و عملکرد اجتماعی در بین صاحبان سگ توضیح داده شود. تحقیقات دیگر همچنین نشان می دهد که ضعف جسمانی به طور قابل توجهی خطر ناتوانی در آینده را افزایش می دهد.

برای درک بهتر رابطه بین مالکیت سگ و خطر ناتوانی، تانیگوچی و همکارانش از پرسشنامه‌هایی برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به مالکیت سگ و گربه از 11233 بزرگسال ژاپنی 65 تا 84 ساله استفاده کردند. از ژوئن 2016 تا ژانویه 2020. تجزیه و تحلیل آماری مجموعه داده های ترکیبی آنها را قادر ساخت تا پیوندهای بالقوه بین مالکیت سگ و خطر ناتوانی را بررسی کنند.

محققان دریافتند که در طول دوره مطالعه، احتمال ناتوانی در افراد مسن که صاحب سگ فعلی بودند تقریباً نصف آنهایی بود که هرگز صاحب سگ نبودند. این رابطه حتی پس از در نظر گرفتن سایر عوامل اجتماعی و جمعیت شناختی و بهداشتی که می تواند بر خطر ناتوانی تأثیر بگذارد، صادق بود، مانند وضعیت تأهل، سابقه بیماری های مزمن، زمان صرف شده در خارج از منزل و موارد دیگر. علاوه بر این، صاحبان سگ هایی که به طور منظم ورزش می کردند، خطر ناتوانی حتی کمتری داشتند.

در همین حال، محققان دریافتند، مالکیت گربه با هیچ تفاوتی در خطر ناتوانی مرتبط نیست، و مالکیت سگ و گربه با کاهش خطر مرگ به هر دلیلی مرتبط نیست.

این مطالعه نشان می دهد که مالکیت سگ – به ویژه همراه با ورزش منظم – ممکن است از معلولیت برای بزرگسالان ژاپنی مسن محافظت کند. این یافته‌ها می‌تواند به تلاش‌ها برای ترویج پیری موفق کمک کند. در همین حال، تحقیقات آتی می‌تواند مکانیسم‌های فیزیکی یا روان‌شناختی را بررسی کند که از طریق آن مالکیت سگ ممکن است مزایایی را به همراه داشته باشد، یا روابط بین مالکیت سگ و خطر ناتوانی را در کشورهای دیگر بررسی کند.

نویسندگان اضافه می کنند: “مالکیت سگ از شروع ناتوانی در افراد مسن محافظت می کند. مراقبت روزانه، همراهی و ورزش سگ خانگی ممکن است نقش مهمی در پیری موفقیت آمیز داشته باشد.”

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط PLOS. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.