مطالعه میزان مرگ و میر بالاتری را در افراد مسن مبتلا به اختلال شناختی در طول همه گیری نشان می دهد

یافته‌های یک مطالعه جدید که توسط محققان دانشکده پزشکی گیزل دارتموث رهبری شد و در JAMA نورولوژی، نشان می دهد که نرخ مرگ و میر بالاتر با همه گیری COVID-19 در میان سالمندان مبتلا به اختلال شناختی مرتبط است – به ویژه در جمعیت های اقلیت نژادی و قومی و کسانی که در خانه های سالمندان زندگی می کنند.

در سال 2020، COVID-19 به طور ناگهانی ارائه مراقبت های بهداشتی و عملیات روزانه مراکز پرستاری در سراسر ایالات متحده را تغییر داد. این تغییرات شامل کاهش مراقبت های بستری و انتقال مراقبت های سرپایی به پلت فرم های بهداشت از راه دور بود. در مراکز پرستاری، تغییرات عملیاتی شامل قرنطینه و رویه‌های دقیق ویزیت بود که منجر به انزوای اجتماعی برای بسیاری از ساکنان شد.

اما ارتباط بین تغییرات مربوط به بیماری همه گیر و پیامدهای بیمار، به ویژه در جمعیت های آسیب پذیر، هنوز به خوبی شناخته نشده است.

هنگامی که به جمعیت بزرگسالی فکر می کنید که به طور بالقوه بیشتر در معرض خطر پیامدهای بد هستند، هنگامی که اوضاع به طور چشمگیری و ناگهانی در مراقبت های بهداشتی تغییر می کند، افراد مسن با مشکلات شناختی – مانند بیماری آلزایمر و زوال عقل های مرتبط (ADRD) – در صدر فهرست قرار دارند یا نزدیک به آن هستند. لورن گیلستراپ، MD، MPH، استادیار موسسه دارتموث برای سیاست های سلامت و عملکرد بالینی و پزشکی در دانشکده پزشکی گایزل دارتموث، که به عنوان نویسنده اصلی این مطالعه خدمت کرده است، می گوید.

او ادامه می‌دهد: «در طول همه‌گیری، نرخ مرگ و میر در اکثر اقشار جامعه افزایش یافت – ما این را می‌دانستیم که وارد مطالعه شویم.» سوال اصلی ما این بود که آیا افزایش مرگ و میر در میان این جمعیت های آسیب پذیرتر متناسب بوده یا نامتناسب.

برای یافتن این موضوع، محققان یک تجزیه و تحلیل مقطعی با استفاده از داده‌های هزینه برای خدمات در مورد ثبت نام‌کنندگان Medicare 65 ساله و بالاتر انجام دادند. آنها میزان مرگ و میر را از 26.7 میلیون ثبت نام کننده در سال 2020 با 26.9 میلیون ثبت نام کننده در سال 2019 در چهار گروه از پیش تعیین شده مقایسه کردند: افراد مبتلا به ADRD. افراد بدون ADRD، افراد مبتلا به ADRD که در خانه های سالمندان زندگی می کنند، و افراد بدون ADRD در خانه های سالمندان.

محققان دریافتند که مرگ و میر در میان افراد مبتلا به ADRD در سال 2020 در مقایسه با سال 2019، 24 درصد بیشتر و برای افراد بدون ADRD 14 درصد بیشتر بود. در میان ساکنان خانه سالمندان مبتلا به ADRD، مرگ و میر در سال 2020 نسبت به سال 2019 36 درصد بیشتر بود، در مقابل 25 درصد بیشتر برای افراد بدون ADRD.

بیشترین افزایش در مرگ و میر در میان جمعیت ADRD آسیایی، سیاه پوست و اسپانیایی مشاهده شد.

هنگامی که محققان نرخ ماهانه عفونت COVID-19 را در 306 منطقه ارجاع بیمارستانی کشور (یا مناطق خدماتی) اندازه‌گیری کردند، دریافتند که مناطقی که کمترین شیوع COVID-19 را داشتند، هیچ مرگ و میر اضافی در بین ثبت‌نام‌کنندگان بدون ADRD نداشتند.

اما آنها هشت درصد مرگ و میر بیشتر را در میان ثبت نام کنندگان ساکن در جامعه مبتلا به ADRD و 14 درصد مرگ و میر بیشتر را در میان ثبت نام کنندگان مبتلا به ADRD که در خانه های سالمندان در همان مناطقی که کووید-19 بسیار کم بود، یافتند.

گیلستراپ می گوید: «این جالب ترین یافته در این مطالعه بود. «فکر می‌کنم آنچه به ما می‌گوید این است که این مرگ‌ها احتمالاً کمتر مربوط به کووید بوده و بیشتر به تغییرات ناگهانی در سیستم مراقبت‌های بهداشتی مربوط می‌شود و چگونه این تغییرات دسترسی به مراقبت‌های حاد و مزمن و همچنین خدمات حمایتی جامعه را تغییر می‌دهد.

به طور کلی، فکر می‌کنم یافته‌های ما همچنین نشان می‌دهد که به‌عنوان یک سیستم مراقبت‌های بهداشتی، واقعاً باید در مورد افراد دارای محدودیت‌های شناختی متفاوت فکر کنیم، و راه‌حل‌های خلاقانه‌تری برای خدمت بهتر به این بخش بسیار آسیب‌پذیر جامعه مورد نیاز است.»