تفاوت های مغزی در کودکان مبتلا به اختلال پرخوری —

اختلال پرخوری، که حدود 3 تا 5 درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد، با دوره های مکرر خوردن مقادیر زیاد غذا و احساس عدم کنترل بر رفتار مشخص می شود. یافته های این مطالعه نشان می دهد که رشد غیرعادی در مراکز پاداش و بازداری مغز ممکن است نقش داشته باشد.

مطالعه اخیر منتشر شده به صورت آنلاین در مجله موجود است تحقیقات روانپزشکی.

استوارت موری، سرپرست تیم تحقیق، استادیار روانپزشکی و علوم رفتاری دلا مارتین در این باره گفت: «در کودکان مبتلا به اختلال پرخوری، ما شاهد ناهنجاری در رشد مغز در نواحی مغز هستیم که به طور خاص با پاداش و تکانشگری یا توانایی مهار پاداش مرتبط است. دانشکده پزشکی کک USC، جایی که او به عنوان مدیر برنامه اختلالات خوردن خدمت می کند.

“این بچه ها حساسیت پاداش بسیار بسیار بالایی دارند، به خصوص نسبت به غذاهای پر کالری و با قند بالا. یافته ها بر این واقعیت تأکید می کند که این عدم انضباط برای این بچه ها نیست.”

همه‌گیری شاهد افزایش اختلالات خوردن در بین جوانان بود

کارشناسان می گویند اختلالات خوردن در جوانان در طول همه گیری همه گیر، همراه با افزایش شدید تعداد بستری شدن در بیمارستان افزایش یافت. انزوای اجتماعی، استرس، اختلال در برنامه‌های روزمره و تلاش برای رسیدن به کمال توسط رسانه‌های اجتماعی، همه اختلالاتی مانند بی‌اشتهایی، بدشکلی عضلانی و پرخوری را تشدید می‌کنند.

اختلال پرخوری افراد را در معرض خطر چاقی، سندرم متابولیک، عملکرد غیرطبیعی قلب و افکار خودکشی قرار می دهد. اهداف درمانی شامل کاهش دفعات اپیزودهای پرخوری با حذف غذاهای “محرک” و همچنین رسیدگی به اضطراب یا افسردگی زمینه ای است. موری گفت که درمان با دارو و گفتار درمانی تنها در نیمی از موارد موثر است.

برای این مطالعه، موری و همکارانش اسکن‌های مغزی و سایر داده‌های 71 کودک مبتلا به اختلال پرخوری تشخیص داده شده و 74 کودک بدون اختلال پرخوری را که بخشی از یک مطالعه طولی بزرگ به نام مطالعه رشد مغز و شناختی نوجوانان است، تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه شامل داده‌های 11875 کودک 9 تا 10 ساله است که در سال‌های 2016-2018 ثبت نام کرده‌اند و از 21 سایت در سراسر ایالات متحده استخدام شده‌اند.

در کودکان مبتلا به اختلال پرخوری، افزایش تراکم ماده خاکستری را در مناطقی مشاهده کردند که معمولاً در طول رشد سالم مغز “هرس” می شوند. هرس سیناپسی، مرحله رشدی که بین 2 تا 10 سالگی اتفاق می‌افتد، سیناپس‌هایی را که دیگر استفاده نمی‌شوند حذف می‌کند و مغز را کارآمدتر می‌کند. هرس سیناپسی مختل با تعدادی از اختلالات روانپزشکی مرتبط است.

موری گفت: “این مطالعه به من نشان می دهد که اختلال پرخوری حتی از سنین بسیار پایین در مغز وجود دارد.” “سوالی که ما نمی دانیم و به مرور زمان به آن خواهیم پرداخت این است که آیا درمان موفقیت آمیز اختلال پرخوری در کودکان به رشد صحیح مغز کمک می کند یا خیر. پیش آگهی تقریباً همه بیماری های روانپزشکی بهتر است اگر بتوانید آنها را درمان کنید. دوران کودکی.”

در مورد مطالعه

علاوه بر موری، نویسندگان دیگر کریستینا دووال، آنه بالکچیان و استیون سیگل از گروه روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشکده پزشکی کک بودند. رایان کابین، آرتور توگا و کی جان از موسسه انفورماتیک و تصویربرداری عصبی USC مری و مارک استیونز در دانشکده پزشکی کک. و جیسون ناگاتا از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو.

دپارتمان روانپزشکی و علوم رفتاری USC شامل حدود 200 عضو هیئت علمی است که به بیماران در بیمارستان کودکان لس آنجلس، مرکز پزشکی لس آنجلس + USC، بیمارستان کک USC، مرکز جامع سرطان USC Norris و بهداشت دانشجویی USC خدمات ارائه می دهند.

این مطالعه با کمک هزینه های مؤسسه ملی بهداشت، از جمله مؤسسه ملی سلامت روان (K23MH115184) حمایت شد.