دیستروفی عضلانی یک بیماری ناتوان کننده است که باعث ضعف و تجزیه عضلات اسکلتی می شود که به مرور زمان بدتر می شود. به گفته تیمی از محققان دانشگاه مین، برخی فعالیت‌ها ممکن است به تقویت عضلات آسیب‌دیده از دیستروفی عضلانی کمک کند – و آنها با تحریک گورخرماهی و تماشای تمرین آنها آن را کشف کردند.
گورخرماهی به دلیل شباهت های مولکولی بین گورخرماهی و ماهیچه های انسان، یک مدل آزمایشی موثر برای دیستروفی عضلانی است. گورخرماهی همچنین می تواند با جهشی پرورش داده شود که از نزدیک دیستروفی عضلانی دوشن را مدل می کند، یک نوع شدید از دیستروفی عضلانی که پسران جوان را تحت تاثیر قرار می دهد.
با این حال، گورخرماهی نمی تواند وزنه برداری کند، بنابراین محققان UMaine از فرآیندی به نام تحریک الکتریکی عصبی عضلانی (NMES) استفاده کردند که اعصاب خاصی را برای ایجاد انقباض عضلانی تحریک می کند. محققان چهار رژیم NMES را طراحی کردند و نام آنها را بر اساس چهار روش معمول وزنه برداری: قدرت، قدرت، هیپرتروفی و استقامت نامگذاری کردند. سپس گورخرماهی ها را در یک “سالن ورزشی” زیر آب چاپ سه بعدی که از تونل ها و الکترودها تشکیل شده بود قرار دادند و محققان ماهیچه های اسکلتی آنها را تجزیه و تحلیل کردند تا ببینند چگونه تغییر کرده اند.
این مطالعه نشان داد که در حالی که هر یک از «روال‌های» وزنه‌برداری NMES بر مورفولوژی اتصال عصبی عضلانی گورخرماهی، شنا و بقا تأثیر متفاوتی می‌گذارد، تنها یکی – تحریک عصبی عضلانی استقامتی (eNMES) – هر سه را بهبود می‌بخشد، البته تا زمانی که همراه با آن باشد. یک آنتی اکسیدان خاص، هم اکسیژناز، و یک گیرنده به نام اینتگرین آلفا7.
eNMES توسط پالس‌های با فرکانس بالا و ولتاژ پایین تعریف می‌شود، که شبیه به تمرینات با تکرار بالا و وزن کم است که در باشگاه انجام می‌دهیم. توافق دیرینه در زمینه دیستروفی عضلانی این است که به حداقل رساندن تمرین مقاومتی باعث حفظ عضلات می‌شود. الیزابت کیلروی، نویسنده اول مطالعه که این تحقیق را برای او انجام داد، می‌گوید: قدرت و جرم، زیرا خطر آسیب عضلانی را کاهش می‌دهد. با این حال، داده‌های ما نشان می‌دهد که سطح مشخصی از فعالیت ناشی از NMES در واقع برای سلامت کلی عضلات مفید است. Ph.D. در یومین کیلروی اکنون مدیر تحقیقات مشاهداتی عصبی عضلانی (MOVR) در انجمن دیستروفی عضلانی است.
این مطالعه در 24 مارس 2022 در مجله منتشر شد الایف.
این تحقیق نشان می دهد که نوع مناسب تمرین مقاومتی ممکن است برای بیماران انسانی مبتلا به دیستروفی عضلانی مفید باشد. همچنین پتانسیل NMES برای بهبود تحرک و قدرت در بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی وجود دارد، اگرچه اطلاعات زیادی در مورد استفاده از این فناوری در این راه وجود ندارد.
کلاریسا هنری، استاد دانشگاه می گوید: “من فکر می کنم هیجان انگیزترین جنبه این است که ما مدلی برای انعطاف پذیری عصبی عضلانی در ماهیچه های سالم در مقابل بیمار ایجاد کردیم، و این مدل به ما امکان می دهد مکانیسم هایی را که می توانند پایه ای برای درمان های بالقوه در آینده باشند، روشن کنیم.” علوم زیستی، مدیر دانشکده تحصیلات تکمیلی علوم و مهندسی زیست پزشکی، و مدیر اصلی آزمایشگاه هنری.
منبع داستان:
مواد ارائه شده توسط دانشگاه مین. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.