از ردیابی چشم می توان برای ارزیابی توانایی های ادراکی افراد دارای چند معلولیت استفاده کرد

چگونه نیازهای افراد دارای چند معلولیت شدید را ارزیابی کنیم؟ این جمعیت که قادر به برقراری ارتباط کلامی و فیزیکی نیستند، تقریباً هیچ امکانی برای ابراز وجود ندارند. بنابراین گاهی اوقات توسط جامعه علمی و پزشکی “غیر قابل آزمایش” در نظر گرفته می شوند. به لطف فناوری ردیابی چشم، تیمی از دانشگاه ژنو (UNIGE) موفق به شناسایی و ارزیابی برخی از توانایی‌های ادراکی و اجتماعی-عاطفی در 9 کودک و نوجوان دارای چند ناتوانی شده است و راه را برای مراقبت شخصی باز می‌کند. این نتایج را می توان در مجله یافت PLOS One.

افراد دارای چند معلولیت شامل افرادی با ترکیبی از نقص‌های شدید ذهنی و حرکتی می‌شوند که به آن شرایط پزشکی مرتبط با آن اضافه می‌شود. علائم بسته به فرد به روش های بسیار متفاوتی بیان می شوند، اما همه آنها در شرایط وابستگی شدید برای اجرای وظایف زندگی روزمره (شستشو، لباس پوشیدن، غذا خوردن) هستند. این افراد که قادر به برقراری ارتباط از طریق زبان یا علائم حسی-حرکتی نیستند، عملا راهی برای ابراز وجود ندارند.

چگونه می توان نیازها و ترجیحات آنها را ارزیابی کرد و کمک شخصی ارائه کرد؟ تا به حال، اغلب تصور می شد که این جمعیت «غیر قابل آزمایش» هستند و این نوع اطلاعات را فقط می توان به طور غیرمستقیم از طریق مشاهدات ارزیاب های خارجی (والدین، مربیان، مراقبان) جمع آوری کرد. این به طور کلی بر اساس پرسشنامه هایی است که رفتارهای خاصی را از نظر فراوانی (“هرگز” در مقابل “همیشه”) یا شدت (“اصلا” در مقابل “زیاد”) اندازه گیری می کند.

“گفتن” چشم ها

تحقیقاتی که توسط ادوارد گنتاز، استاد دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه ژنو (UNIGE) و مرکز علوم عاطفی سوئیس هدایت می شود، خلاف این را نشان می دهد. تیم او نشان می‌دهد که ردیابی چشم – که امکان ثبت حرکات چشم را در زمان واقعی می‌دهد – ابزاری امیدوارکننده برای ارزیابی مستقیم توانایی‌های اجتماعی-عاطفی و ادراکی در این جمعیت است. در واقع، توانایی نگاه کردن یکی از تنها نشانه های رفتاری است که اغلب در افراد دارای چند معلولیت حفظ می شود.

ادوارد گنتاز، آخرین نویسنده این مطالعه توضیح می‌دهد: «ردیابی چشم برای سال‌ها برای ارزیابی توانایی‌های اولیه نوزادانی که هنوز قادر به صحبت کردن نیستند و مهارت‌های حرکتی ظریفی ندارند، استفاده می‌شود. به درخواست مؤسسه پزشکی آموزشی La Clé des Champs، مستقر در Saint-Cergues (F)، دانشمندان UNIGE به طور مکرر 9 مورد منفرد را با چند ناتوانی شدید در سنین 6 تا 16 سال آزمایش کردند و حرکات چشم آنها را در پاسخ به بصری های مختلف ثبت کردند. محرک ها

شش توانایی ارزیابی شد

تالیا کاودینی، استادیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، اولین نویسنده مطالعه و دارنده کمک هزینه بنیاد ملی علوم سوئیس (SNSF).

چندین جفت تصویر و صحنه به این کودکان ارائه شد تا شش توانایی اجتماعی-عاطفی را از طریق ترجیحات بصری ارزیابی کنند: حرکات بیولوژیکی یا غیر زیستی، صحنه های اجتماعی برجسته یا غیر اجتماعی، ناحیه صورت چشم ها یا دهان، شادی یا لذت. خشم، موضوعات مورد توجه مشترک یا نه، رفتارهای طرفدار یا ضد اجتماعی. محققان مدت زمانی را که هر شرکت کننده صرف تماشای هر تصویر می کرد، مقایسه کردند. آنها سپس این نتایج را با نتایج یک گروه کنترل متشکل از 32 کودک دو ساله بدون چند ناتوانی مقایسه کردند.

توسعه بازی های جدی

“این روش ما را قادر می سازد تا مهارت های فردی نامعلوم را در هر یک از 9 کودک آزمایش شده برجسته کنیم، مانند توانایی جهت گیری ترجیحی به سمت محرک های برجسته انسانی و اجتماعی یا توانایی جهت دادن توجه خود به سمت شیئی که شخص دیگر به آن نگاه می کند. ادوارد گنتاز توضیح می‌دهد که این کشف راه را برای دستگاه‌های محرک و مراقبت شخصی باز می‌کند، تا زمانی که توانایی نگاه حفظ شود، که این مورد برای همه افراد دارای چند معلولیت صدق نمی‌کند.

به لطف این کار، ردیابی چشم در حال حاضر وسیله ای قابل اعتماد برای ارزیابی برخی از توانایی های ادراکی و اجتماعی-عاطفی افراد دارای چند ناتوانی و در عین حال در نظر گرفتن ویژگی های فردی آنها است. بر اساس این تحقیق، «بازی‌های جدی» – بازی‌های ویدیویی با هدف آموزشی یا ارتباطی – که برای هر کودک آزمایش‌شده اقتباس شده است نیز در حال توسعه است. هدف، در دراز مدت، برقراری ارتباط روان تر با این جمعیت خواهد بود.