چاقی در دوران کودکی خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را افزایش می دهد

بر اساس یافته های یک مطالعه جدید که داده های ژنتیکی بیش از 400000 فرد را تجزیه و تحلیل کرد، اضافه وزن در دوران کودکی خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را در سنین بالاتر افزایش می دهد. این مطالعه با همکاری محققان دانشگاه های بریستول و آکسفورد انجام شد و امروز در منتشر شد ارتباطات طبیعتهمچنین شواهدی را ارائه می دهد که نشان می دهد اضافه وزن در طی سالیان طولانی از دوران کودکی بر خطر سایر بیماری ها از جمله آسم، اگزما و کم کاری تیروئید تأثیر می گذارد.

تعداد افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در 20 سال گذشته به شدت افزایش یافته است. یکی از توضیح های احتمالی افزایش شیوع چاقی در دوران کودکی در یک محیط چاق زا است. رژیم‌های غذایی نامناسب با چربی، نمک و کربوهیدرات بالا ممکن است اثرات ارتقاء سلامت باکتری‌های روده و شکنندگی سلول‌های بتا پانکراس را در دوران کودکی به خطر بیندازند و متعاقباً خطر دیابت نوع 1 را افزایش دهند.

برخلاف دیابت نوع 1، شواهد انکارناپذیری وجود دارد که نشان می دهد کودکان دارای اضافه وزن بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 هستند و کاهش وزن می تواند منجر به بهبودی پایدار آن شود. با این حال، شناسایی شواهد قابل اعتماد برای عواملی که به نوع 1 کمک می کنند، چالش برانگیز بوده است، به ویژه با توجه به اینکه افراد معمولاً در اوایل زندگی قبل از رسیدن به بزرگسالی تشخیص داده می شوند.

محققان داده های ژنتیکی انسان از 454023 فرد از Biobank بریتانیا و 15573 مورد دیابت نوع 1 را از سایر گروه ها تجزیه و تحلیل کردند و از یک تکنیک علمی به نام تصادفی سازی مندلی (MR) برای ارائه شواهدی استفاده کردند که نشان می دهد چاقی دوران کودکی خطر دیابت نوع 1 را افزایش می دهد. از آنجایی که آلل های ژنتیکی افراد در بدو تولد ثابت می شوند، MR معمولاً نسبت به مطالعات اپیدمیولوژیک مرسوم در برابر عوامل مخدوش کننده قوی تر است. علاوه بر این، هنگامی که چاقی بین افراد متفاوت است، پس اینکه این تفاوت به دلیل تأثیرات محیطی (مانند رژیم غذایی یا ورزش) باشد یا به دلیل تأثیرات ژنتیکی باشد، افزایش خطر بیماری ناشی از چاقی را تغییر نخواهد داد. این بدان معنی است که استنباط در مورد پیامدهای چاقی بر خطر بیماری از مطالعات MR می تواند قابل اعتمادتر از مطالعات مشاهده ای مرسوم باشد. نویسندگان این مطالعه با استفاده از MR برای جداسازی سهم مستقل از چاقی در مقاطع زمانی مشخص در زندگی (یعنی در دوران کودکی و بزرگسالی) در پیشرفت اخیر در این زمینه پیشگام بوده اند.

با استفاده از این روش، یافته‌های این مطالعه این استنباط را تایید می‌کند که چاقی بیشتر در اوایل زندگی خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را در بین افراد افزایش می‌دهد و افزایش شیوع چاقی در دوران کودکی احتمالاً به افزایش تعداد موارد دیابت نوع 1 کمک می‌کند. برای مقاصد مقایسه ای، این تیم همچنین پیامدهای چاقی دوران کودکی را بر روی سایر بیماری های دارای یک جزء ایمنی مانند آسم، اگزما و کم کاری تیروئید بررسی کردند. آنها نشان می‌دهند که در حالی که چاقی دوران کودکی خطر ابتلا به این بیماری‌های دیگر را افزایش می‌دهد، این احتمالاً به دلیل یک پیامد طولانی مدت اضافه وزن برای سال‌ها در طول زندگی است.

دکتر تام ریچاردسون، محقق در واحد اپیدمیولوژی یکپارچه MRC بریستول و علوم بهداشت جمعیت دانشکده پزشکی بریستول، و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «اثر چاقی در دوران کودکی به طور مستقیم خطر دیابت نوع 1 را افزایش می‌دهد و بر اهمیت اجرای سیاست‌های پیشگیرانه تأکید می‌کند. کاهش شیوع چاقی در دوران کودکی و تأثیر متعاقب آن بر افزایش تعداد موارد این بیماری مادام العمر.

“یک پنجره حیاتی در دوران کودکی برای کاهش تاثیر چاقی بر تعداد فزاینده تشخیص دیابت نوع 1 وجود دارد. اگر نسبت کودکان در بالاترین رده چاقی کاهش یابد، کاهش 22 درصدی در تعداد این موارد قابل قبول است. 10٪، از 15.9 به 5.9٪. این به کاهش بار مراقبت های بهداشتی کمک می کند و همچنین به طور بالقوه کیفیت زندگی افرادی که با این بیماری مادام العمر زندگی می کنند را بهبود می بخشد.