همه فیبرهای غذایی برابر نیستند

محققان در 28 آوریل در مجله گزارش دادند که فواید سلامتی فیبر غذایی در افراد مختلف متفاوت است و ممکن است به نوع خاص فیبر و دوز مصرفی بستگی داشته باشد. میزبان سلولی و میکروب.

مایکل اسنایدر، نویسنده ارشد این مطالعه، متخصص ژنتیک در دانشکده پزشکی استنفورد، می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد که اثرات فیزیولوژیکی، میکروبی و مولکولی فیبرهای منفرد به‌طور اساسی متفاوت است.» علاوه بر این، نتایج ما چشم‌انداز وسوسه‌انگیز استفاده از الیاف هدفمند، با میانجیگری میکروبیوم، برای هدایت سلامت و زیست‌شناسی سیستم‌ها در جهتی قابل پیش‌بینی و شخصی را نشان می‌دهد.

رژیم های غذایی با فیبر بالا خطر حمله قلبی، سکته مغزی و بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد. آنها با کاهش کلسترول و ارتقای سطح چربی سالم تر برای افرادی که از رژیم غذایی غربی استفاده می کنند عمل می کنند. فیبرهای غذایی کربوهیدرات هایی هستند که به طور انتخابی توسط میکروب های روده متابولیزه می شوند اما در غیر این صورت توسط انسان غیرقابل هضم هستند. درک چگونگی تأثیر آنها بر میکروبیوم و به نوبه خود بیوشیمی و فیزیولوژی انسان برای استفاده مؤثر از مکمل های فیبر غذایی برای بهبود سلامت انسان بسیار مهم است.

از نظر شیمیایی، الیاف از نظر طول، انشعاب، حلالیت، بار و سایر خواص متنوع هستند. اسنایدر می گوید: «آنها معمولاً به عنوان مخلوط های پیچیده از منبع گیاهی خود مورد مطالعه قرار می گیرند. “نیاز به تعیین اثرات دست نخورده فیبرهای منفرد بر روی میکروبیوم و ایجاد نشانگرهای زیستی مرتبط با سلامتی، به طور ایده‌آل با آزمایش الیاف مختلف بر روی افراد مشابه وجود دارد.”

برای رفع این نیاز، اسنایدر و همکارانش به دنبال درک چگونگی تأثیر اجزای فیبر منفرد خالص شده بر همان گروه از شرکت کنندگان بودند. به طور خاص، آنها اثرات فیزیولوژیکی مکمل های غذایی را با دو فیبر محلول متداول و متمایز از نظر ساختاری بررسی کردند: آرابینوکسیلان (AX) که در غلات کامل رایج است و اینولین با زنجیره بلند (LCI) که در پیاز، ریشه کاسنی و ریشه کاسنی یافت می شود. کنگر اورشلیم.

محققان از متاژنومیکس مدفوع، پروتئومیکس پلاسما، متابولومیک، لیپیدومیکس، و سیتوکین های سرم و مقادیر بالینی در 18 شرکت کننده استفاده کردند. اسنایدر می‌گوید: «فیبر با بهبود متابولیک و سلامت قلبی عروقی مرتبط است، اما درک تأثیر فیبرهای فردی بر پاسخ میکروبی و متابولومیک با استفاده از مجموعه داده‌های multiomics مورد مطالعه قرار نگرفته است».

شرکت کنندگان در هفته اول 10 گرم فیبر در روز، در هفته دوم 20 گرم و در هفته سوم 30 گرم فیبر در روز مصرف کردند. نتایج پاسخ‌های میکروبی و سیستمیک فیبر و اغلب وابسته به دوز را نشان داد. به طور متوسط، مصرف AX با کاهش قابل توجهی در لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) معروف به کلسترول بد و افزایش اسیدهای صفراوی همراه بود که ممکن است به کاهش کلسترول کمک کند. با این حال، پاسخ‌های فردی متفاوت بود، و برخی از شرکت‌کنندگان تغییر کمی در سطح کلسترول مشاهده کردند.

اسنایدر می‌گوید: «چندین غذای پرفیبر دارای اثرات کاهش کلسترول هستند و مطالعه ما نشان می‌دهد که این کاهش‌ها ممکن است ناشی از ترکیبات ترکیبی فیبرهای موجود در غذاهای گیاهی تصفیه‌نشده باشد.»

در همین حال، LCI با کاهش متوسط ​​در نشانگرهای التهاب و افزایش فراوانی همراه بود. بیفیدوباکتریوم– یک نوع کلی مفید از میکروب روده که برای تولید اسیدهای چرب سالم با زنجیره کوتاه شناخته شده است. اما در بالاترین دوز، التهاب و سطح آنزیم کبدی به نام آلانین آمینوترانسفراز افزایش یافت که نشان می‌دهد مصرف بیش از حد این فیبر ممکن است مضر باشد. باز هم، این پاسخ های بالقوه منفی در بین شرکت کنندگان متغیر بود.

دو محدودیت مطالعه کوتاه مدت و تعداد کم شرکت کنندگان بود. اما به گفته نویسندگان، این مطالعه بینش‌هایی در مورد مکانیسم‌های کاهش کلسترول ناشی از فیبر ارائه می‌کند، اثرات مضر مصرف بالای اینولین را نشان می‌دهد و ارتباط فیبرهای خالص و فردی را با میکروبیوم برجسته می‌کند.

اسنایدر می‌گوید: «به طور کلی، یافته‌های ما نشان می‌دهد که مزایای فیبر به نوع فیبر، دوز و شرکت‌کننده بستگی دارد – چشم‌اندازی از عوامل ناشی از تعامل بین فیبر، میکروبیوم روده و میزبان.» “این نتایج پیامدهای مهمی در پاسخ و مداخلات شخصی دارد.”