افرادی که از کووید طولانی رنج می برند به اظهارات ناظر برابری دولت مبنی بر اینکه این بیماری نباید به عنوان یک معلولیت تلقی شود، با نگرانی واکنش نشان داده اند.
بر اساس قانون برابری ها، هر فردی که دارای نقص جسمی یا ذهنی است که بیش از 12 ماه طول کشیده است و به طور قابل توجهی بر توانایی آنها برای انجام فعالیت های عادی روزمره تأثیر گذاشته است، واجد شرایط معلولیت می شود و برای اطمینان از اینکه آنها از کار افتاده هستند، مستحق حمایت هستند. در محل کار مورد تبعیض قرار نمی گیرند این شامل درخواست از کارفرمای آنها می شود تا “تعدیل های معقول” را انجام دهد، مانند ساعات کاری انعطاف پذیر یا کار در خانه، تا اطمینان حاصل شود که آنها می توانند به کار ادامه دهند.
در توییتی که یکشنبه شب منتشر شد، کمیسیون برابری و حقوق بشر (EHRC) که برای ترویج و اجرای قوانین برابری و عدم تبعیض ایجاد شده است، گفت: «بحث‌ها در مورد اینکه آیا علائم «کووید طولانی مدت» معلول است یا خیر ادامه دارد. بدون رویه قضایی یا اجماع علمی، EHRC توصیه نمی‌کند که کووید طولانی مدت به عنوان یک معلولیت تلقی شود.»
این بیانیه نگرانی و سردرگمی فوری گروه‌ها و اتحادیه‌های حمایت از کووید را برانگیخت.
آلیس آرکرایت، افسر حمایت از سیاست ها و کمپین ها برای TUC، گفت: “ما نگران هستیم که این توییت به کارفرمایان اجازه دهد که این تنظیمات معقول را ارائه نکنند، در حالی که در واقع، تعریف بسیار واضحی از افراد غیرفعال تحت قانون برابری ها وجود دارد. “
دکتر جنی سئولتا اسمیت، مدافع اشتغال برای حمایت طولانی مدت کووید، و یکی از بنیانگذاران کاردرمانی برای کووید طولانی، گفت: «از قبل نسبت به علائم طولانی مدت کووید کارگران در محل کار ناباوری وجود دارد، و این اعلام مضر توسط EHRC ممکن است به دست آوردن حمایتی که از همکاران و مدیران خطی نیاز دارند را برای کارگران بسیار دشوارتر می کند. حتی ممکن است به این معنی باشد که مشاغل بیشتری از دست می‌روند.»
بر اساس آخرین داده‌های دفتر آمار ملی (ONS)، حدود 1.7 میلیون نفر در بریتانیا (2.7٪ از جمعیت) تا 5 مارس 2022 علائم کووید طولانی مدت طولانی‌تر از چهار هفته را تجربه کردند. از این تعداد، 784000 نفر گفت که آنها بیش از یک سال تحت تاثیر قرار گرفته اند و 74000 نفر حداقل به مدت دو سال علائم را تجربه کرده اند. از میان افراد آسیب دیده، 322000 نفر گزارش دادند که توانایی آنها برای انجام فعالیت های روزمره “بسیار محدود” بوده است.
در این گروه، تقریباً مطمئناً افرادی وجود خواهند داشت که واجد شرایط معلولیت باشند، اما «این مانند یک بلیط بخت آزمایی نیست. لزلی مکنیون، مشاور منابع انسانی و بنیانگذار Long Covid Work، که از مبتلایان به کووید طولانی مدت با مشکلات محل کار حمایت می کند، گفت: فقط به این دلیل که شما می گویید چیزی می تواند به عنوان ناتوانی در نظر گرفته شود، به طور خودکار نشان ها و مزایای آبی برای افراد دریافت نمی کند.
تنها کاری که انجام می دهد این است که کمی بیشتر بر کارفرمایان فشار وارد می کند تا مطمئن شوند که تلاش می کنند و به آن شخص کمک می کنند. افرادی که ما از آنها حمایت می کنیم می خواهند به سر کار بازگردند، آنها می خواهند سر کار بمانند و بتوانند صورت حساب ها را بپردازند و سقفی بالای سر خود داشته باشند.
کاترین هیل، بنیانگذار و مدیر مشمولیت بیماری مزمن، که از افراد مبتلا به بیماری مزمن و شرایط محدودکننده انرژی حمایت می کند، گفت که دسترسی به تنظیمات معقول برای افرادی که در محل کار خود بمانند بسیار مهم است. او گفت: “آنها باید بتوانند با اطمینان به کارفرمای خود بروند و این مکالمات را انجام دهند.”
سخنگوی EHRC گفت: «ما به کارفرمایان توصیه می‌کنیم به هنگام در نظر گرفتن تعدیل‌های معقول برای افراد معلول و دسترسی به کار انعطاف‌پذیر، بر اساس شرایط موارد فردی، دستورالعمل‌های موجود را دنبال کنند.
با توجه به اینکه کووید طولانی مدت جزو شرایطی نیست که در قانون برابری به عنوان مواردی که به طور خودکار ناتوانی محسوب می شوند، مانند سرطان، اچ آی وی و ام اس، نمی توانیم بگوییم که همه موارد کووید طولانی تحت تعریف ناتوانی قرار می گیرند.
«این تأثیری نمی‌گذارد که «کووید طولانی» ممکن است برای یک فرد خاص به عنوان ناتوانی باشد. این توسط دادگاه کار یا دادگاه در مورد هرگونه ادعای تبعیض از کار افتادگی تعیین می شود.
با این حال، آرکرایت گفت که درخواست از شخصی که از خستگی ناشی از کووید رنج می‌برد تا در صورتی که احساس می‌کردند مورد تبعیض قرار گرفته‌اند، کارفرمای خود را به دادگاه ببرد، غیرمنطقی است. او گفت: “TUC از دولت می خواهد که به طور خودکار کووید طولانی مدت را به عنوان یک معلولیت تلقی کند تا مردم مجبور نباشند این روند را طی کنند.”